«Өзім ту­ра­лы» өле­ңінің мағынасы

Ал­ды-ар­тын­да еш­кі­мі бол­ма­са, Қа­сым да ба­қыт­сыз бо­лар еді. Қа­сым — ба­қыт­ты ақын. Тай-құ­лын­дай те­бі­сіп бір­ге өс­кен, бі­рін-бі­рі қам­шы­лап, өлең­ді жа­ры­са жаз­ған, өз­де­рі­нің жақ­сы­сын көл­де­нең тарт­пай, Қа­се­кең­ді ыл­ғи да ұс­тап, ая­лай біл­ген құр­бықұр­дас­та­ры­ның кө­бі қа­зір ара­мыз­да жүр. Қа­се­кең­нің өле­ңін өзі­нен де жақ­сы бі­ле­тін жә­не жақ­сы кө­ре­тін өнер бәй­ге­сін­де ал­ды­на бір, ар­ты­на бір шы­ғып, шарқ ұрып жүр­ген із­ба­сар іні­ле­рі жә­не бар. Қа­сым — со­лар­мен Қа­сым. Бір орыс ақыны­ның жаз­ға­ны барды: «Қан­ша ұлы бол­ға­ны­мен Пуш­кин тұ­тас бір дәу­ір бо­ла ал­май­ды. Тұ­тас бір дәу­ір бо­лу үшін оның қа­сын­да Гри­боедов пен Кры­лов, Тют­чев пен Ба­ра­ты­нс­кий, Го­голь мен Жу­ко­вс­кий, Ка­рам­зин мен Гон­ча­ров­тар бо­лу­ға ке­рек». Бұл жа­ғы­нан...