به بهانهٔ سالگرد هفده شهریور پنجاه و هفت

تا قبل از هفده شهریور پنجاه و هفت، هنوز شاید می‌شد از هیستری دسته جمعی‌یی که ما را و میهن ما را به این روز سیاه کشانید و نشانید اجتناب کرد، و عامل تشدید کنندهٔ آن هیستری، یعنی خمینی را دور زد.
ولی از آن روز به بعد، دیگر همهٔ پل های پشت سر، خراب شده بودند.
و در پیشِ رو، آن که انتظار ما را می‌کشید خمینی بود با روحانیت مبارز و اراذل و اوباش و لومپن هایش.
آیا آن هایی که هفده شهریور را رقم زدند همین شکسته شدن همهٔ پل های پشت سر را می‌خواستند؟
و اصلاً چه کسانی دعوت کنندهٔ واقعی به آن تظاهرات بودند؟