ΠΑΟΚ: Πολυφωνία στο σκοράρισμα χωρίς… αμυντικούς
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, πιστός στη φιλοσοφία του συνόλου, δεν έχει ποτέ επιδιώξει να «χτίσει» την ομάδα του γύρω από έναν κλασικό φορ.
Αντίθετα, θέλει έναν επιθετικό που να κινείται, να πιέζει, να ανοίγει χώρους και να δημιουργεί για τους υπόλοιπους. Αυτή η λογική είναι εμφανής και στη φετινή εικόνα του ΠΑΟΚ, ο οποίος μπορεί να μη διαθέτει έναν παίκτη που να κουβαλά το γκολ μόνος του, αλλά αντλεί παραγωγή από πολλούς διαφορετικούς δημιουργούς.
Η «πολυφωνία» είναι αναμφίβολα ένα θετικό στοιχείο — ειδικά σε περιόδους όπου τα αποτελέσματα κρίνουν τις ισορροπίες. Ωστόσο, με μέσο όρο 1,3 γκολ ανά ματς, ο ΠΑΟΚ δείχνει πως ακόμα αναζητά τη σταθερότητα στην τελική προσπάθεια. Η αναποτελεσματικότητα παραμένει το μόνιμο «παράπονο» του τεχνικού τιμ, που βλέπει την ομάδα να δημιουργεί, αλλά να μη μετατρέπει πάντα τις ευκαιρίες σε γκολ.
Πρωταγωνιστές σε αυτό το επιθετικό μωσαϊκό είναι οι Έλληνες μεσοεπιθετικοί. Ο Δημήτρης Πέλκας, παρά το διάστημα που έμεινε εκτός δράσης λόγω τραυματισμού, παραμένει πρώτος σκόρερ (μαζί με τον Τσάλοφ) με τρία τέρματα σε μόλις 210 αγωνιστικά λεπτά. Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, με δύο γκολ, δείχνει πως εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο σε παίκτη-κλειδί για τη δημιουργία και την εκτέλεση. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιώργο Γιακουμάκη, που δείχνει να «κουμπώνει» σιγά σιγά στη λογική του Ρουμάνου τεχνικού, προσφέροντας πίεση, τρέξιμο και συμμετοχή στο σύνολο.
Αυτό που αλλάζει φέτος, όμως, είναι η απουσία των αμυντικών από τη συνεισφορά στο σκοράρισμα. Ο Ράχμαν Μπάμπα, που πέρσι είχε φτάσει τα οκτώ γκολ και έδινε συχνά λύσεις σε ματς που «κολλούσαν», φέτος δεν έχει βρει ακόμη δίχτυα. Ούτε ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει προσθέσει το όνομά του στη λίστα, παρότι πέρσι μέτρησε τρία τέρματα — αρκετά από στατικές φάσεις ή δεύτερες μπάλες στην περιοχή.
Το ίδιο ισχύει και για τον Τόμας Κεντζιόρα, ο οποίος έχει να σκοράρει πάνω από ενάμιση χρόνο, αλλά και για τους υπόλοιπους αμυντικούς που δεν έχουν δώσει το «κάτι παραπάνω» στις στημένες φάσεις. Κι όμως, αυτή η πτυχή ήταν που συχνά έδινε βαθμούς τα προηγούμενα χρόνια, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το γκολ του Σάστρε στη Νέα Φιλαδέλφεια πρόπερσι ή τις κρίσιμες κεφαλιές των στόπερ σε κλειστά παιχνίδια.