Αν δεν υπήρχε η διακοπή, θα τη ζητούσαν

Η διακοπή της Σουπερλίγκας μας για τους αγώνες της εθνικής ομάδας είναι η δεύτερη από το ξεκίνημα της σεζόν: η επόμενη στο πρόγραμμα θα είναι τον Νοέμβριο. Αυτή τη διακοπή την ήθελαν πρώτα από όλα οι μεγάλοι του πρωταθλήματος που διεκδικούν τίτλους. Η πρωτοπόρος ΑΕΚ χρειαζόταν να ηρεμήσει: είχε δεχτεί πέντε γκολ στα δύο τελευταία ματς (με την Τσέλιε στο Conference League και από την Κηφισιά στο πρωτάθλημα) κι αν δεν υπήρχε η διακοπή θα τη ζητούσε ο κόουτς Νίκολιτς σαν προπονητής μπάσκετ που βλέπει ότι η ομάδα του έχει ανάγκη από ένα time out. O δεύτερος ΠΑΟΚ τη διακοπή την ήθελε για να απομακρυνθεί πολύ από το κακό σερί των πέντε παιχνιδιών χωρίς νίκη που σταμάτησε στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Ο Ολυμπιακός τη διακοπή την ήθελε γιατί στην Τούμπα ήταν εμφανώς κουρασμένος από τα συνεχόμενα δύσκολα ματς. Από τους παίκτες του που ξεκίνησαν εκεί 8 είχαν αγωνιστεί κόντρα στον Λεβαδειακό και 10 ήταν παρόντες στο ματς με την Άρσεναλ. Κι ο ΠΑΟ ήθελε τη διακοπή καιρό τώρα: από το βράδυ που έφυγε ο Ρουί Βιτόρια κι ανέλαβε ο Χρήστος Κόντης που κάποιους παίκτες ακόμα δεν τους ξέρει καλά και στη διακοπή θα έχει τη δυνατότητα να δουλέψει μαζί τους. Κυρίως όμως τη διακοπή την ήθελαν όλοι γιατί έχουν τραυματίες. Αυτό είναι το κοινό σημείο των ομάδων αυτών.

Προβλήματα

Η ΑΕΚ έχει εκτός τους Γκατσίνοβιτς, Περέιρα, Ζίνι, έχασε στο ματς με την Κηφισιά τον Μουκουντί και περιμένει να δει σε τι κατάσταση θα γυρίσει από τη Ρουμανία ο Μάριν. Ο ΠΑΟΚ έχει χάσει τον τερματοφύλακα Παβλένκα, δεν έχει τον Τσάλοφ και προβληματάκια είχαν και ο Μιχαηλίδης και ο Καμαρά: έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τα ξεπεράσουν. Ο Ολυμπιακός είχε καιρό τώρα εκτός τον Γιάρεμτσουκ (που μόλις επέστρεψε στις προπονήσεις), του λείπει τελευταία ο Ροντινέι και πριν απ’ την Τούμπα είχαν προβλήματα ο Ρέτσος και ο Στρεφέτσα. Ο ΠΑΟ έχει εκτός τους Ρενάτο Σάντσες και Ντέσερς ενώ εκτός ήταν και ο τερματοφύλακας Ντραγκόφσκι.

Πολλοί

Είναι πολλοί αυτοί οι τραυματισμοί; Και πώς εξηγούνται; Αν κρίνω από αυτά που βλέπω και στο εξωτερικό το να έχει μια ομάδα τέτοιο καιρό τρεις τραυματίες είναι περίπου λογικό. Αν αφήσουμε στην άκρη τα όσα συμβαίνουν στην Αγγλία ή στην Ισπανία ή στην Ιταλία και επικεντρωθούμε στην Ελλάδα, εδώ το πλήθος των τραυματισμών έχει να κάνει με δυο πράγματα. Με την ευπάθεια των παικτών (δηλαδή με τα προηγούμενά τους…) και με το πλήθος των αγώνων.

Μυϊκά

Οι τραυματισμοί του Γκατσίνοβιτς, του Μάριν, του Ρέτσου, του Σάντσες και του Ντέσερς ήταν περίπου προβλεπόμενοι. Ο Ρέτσος και πέρυσι έχασε 14 ματς: έξι από αυτά στην αρχή της σεζόν. Ο Γκατσίνοβιτς αγωνίστηκε πέρυσι σε όλα κι όλα 15 ματς πρωταθλήματος. Ο Ρενάτο Σάντσες εδώ και τρία χρόνια σε ένα ματς αγωνίζεται και σε δύο όχι. Ο Ντέσερς είχε τραυματισμό και το περασμένο καλοκαίρι όταν ήταν στους Ρέιντζερς. Ο Μάριν επίσης έχει μυϊκά προβληματάκια συχνά: τίποτα το αξεπέραστο, αλλά διάφορα επαναλαμβανόμενα.

Ασταμάτητα

Φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το συνεχές των αγώνων. Αυτή είναι η δεύτερη διακοπή του πρωταθλήματος και κανονικά αυτές οι διακοπές θα έπρεπε να είναι χρήσιμες για αποφόρτιση. Μόνο που αυτό ισχύει για τους μη διεθνείς: για τους διεθνείς διακοπή του πρωταθλήματος σημαίνει απλά δυο ματς με την Εθνική, δηλαδή δυο ματς περισσότερα στη σεζόν. Οι παίκτες που αγωνίζονται βασικοί στις ομάδες τους και στις Εθνικές τους για να βγάλουν ένα τόσο βαρύ πρόγραμμα πρέπει να είναι από σίδερο.

Ο Θωμάς Στρακόσα π.χ. έχει φέτος δώσει με την ΑΕΚ και την Εθνική Αλβανίας 15 ματς από το καλοκαίρι και μετά και είμαστε στα μέσα Οκτωβρίου – θυμίζω ότι κάποτε ήταν 50 όλα τα ματς του πρωταθλήματος. Ο Πινέδα έχει δώσει 17 αγώνες με την ΑΕΚ και την Εθνική του Μεξικού κάνοντας και τρία ματς στην άκρη του κόσμου. Ο Παβλένκα που πέρυσι στον ΠΑΟΚ ήταν μόνιμος αναπληρωματικός φέτος αγωνίζεται διαρκώς. Φυσικά κάποιος, όπως ο Τσέχος, μπορεί να κάνει μια δεύτερη καριέρα στα 33 του – ειδικά αν αγωνίζεται ως τερματοφύλακας. Όχι όμως χωρίς μυϊκούς τραυματισμούς. Οι διακοπές του πρωταθλήματος βοηθάνε στην πραγματικότητα λίγους παίκτες. Για τους προπονητές το πράγμα είναι μάλλον καλύτερο. Τουλάχιστον τους εξασφαλίζουν δυο ήσυχες εβδομάδες καθώς και τη δυνατότητα να ζήσουν για λίγο μακριά από τη συνεχόμενη ένταση. Όχι τυχαία ο Νίκολιτς π.χ. εκμεταλλεύτηκε τη διακοπή για να πεταχτεί για λίγο στη Σερβία.

Ευκαιρία

Φυσικά τη διακοπή την ήθελαν και οι υπόλοιπες ομάδες: ίσως όλες, εξαιρεμένων του Λεβαδειακού, του Βόλου και της Κηφισιάς που έχουν κάνει εξαιρετική έναρξη στη σεζόν, την περίμεναν πώς και πώς. Ο Χιμένεθ το είπε χωρίς καν να ερωτηθεί μετά το ματς του Άρη με τον ΟΦΗ πως η διακοπή είναι για αυτόν το καλύτερο νέο: μετρά επιστροφές παικτών (Καντεβέρε, Δώνης, Αλφαρελά, Γένσεν είναι πλέον στη διάθεσή του) και μπορεί να τους δει έστω στις προπονήσεις καθώς μαζί τους έχει δουλέψει ελάχιστα. Ο Αστέρας, ο Παναιτωλικός, η ΑΕΛ μόλις άλλαξαν προπονητές και οι νεοφερμένοι έχουν ανάγκη από χρόνο. Ο Ατρόμητος είχε ανάγκη από ανασύνταξη: στο ματς με τον ΠΑΟ δεν έκανε ευκαιρία. Ο ΟΦΗ θα ήθελε τη διακοπή του πρωταθλήματος και για να ολοκληρωθούν τα έργα στο Παγκρήτιο και να αγωνιστεί κανονικά στην έδρα του. Ο Πανσερραϊκός, που έχει κάνει ρεκόρ μεταγραφών φέτος στην Ελλάδα αποκτώντας 21 παίκτες, δεν έχει απλά ανάγκη από μια διακοπή αλλά και να κάνει μια μίνι προετοιμασία. Το κακό για όλους είναι ότι ύστερα από κάθε διακοπή δεν υπάρχουν και οι συνηθισμένες δικαιολογίες: κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί κόπωση από συνεχόμενα ματς ή απουσίες. Οι πιο πολλοί παίκτες επιστρέφουν.

Δίτερμα

Οι συνεχείς διακοπές διαμορφώνουν μια γενικά περίεργη κατάσταση πάντως. Από τη μια είναι χρήσιμες για αποφόρτιση και αποθεραπείες, από την άλλη δυσκολεύουν μια ομάδα να αποκτήσει ρυθμό. Η φυγή μάλιστα πολλών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στις εθνικές ομάδες δεν επιτρέπει ούτε καν κανονικές προπονήσεις. Για αυτό όλοι έδωσαν ρεπό στους παίκτες την περασμένη εβδομάδα. Ούτε δίτερμα δεν μπορούσαν να παίξουν…