Φωνή

Υποψιάζομαι πως αν προκύπτει κάτι καλό από την επίθεση που δέχεται από πολλές πλευρές η Δικαιοσύνη είναι ότι η ίδια η Δικαιοσύνη αρχίζει να αποκτά φωνή.

Και δεν εννοώ τις δικαστικές ενώσεις που (στο κάτω-κάτω) δουλειά τους είναι να μιλούν. Εννοώ την ηγεσία της Δικαιοσύνης.

Το τελευταίο διάστημα, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, η εισαγγελέας, ο εκπρόσωπος του ανωτάτου δικαστηρίου, ακόμη και ανώτατοι ή ανώτεροι δικαστικοί, τοποθετούνται δημόσια, απαντούν, εξηγούν, ανασκευάζουν, παρουσιάζουν τα πράγματα όπως τα θεωρούν.

Λογικό και καλοδεχούμενο. Δεν σημαίνει ότι έχουν πάντα δίκιο στο σκεπτικό τους. Αλλά έχουν δίκιο να παρουσιάζουν το σκεπτικό τους, όποιο κι αν είναι αυτό.

Επί δεκαετίες η κοινωνία μας υπήρξε δέσμια της παλιομοδίτικης και ξεπερασμένης αντίληψης ότι η Δικαιοσύνη σιωπά και «ομιλεί μόνο διά των αποφάσεών της».

Κολοκύθια τούμπανα. Είχαμε φτάσει στο καλαμπούρι όλοι να αναλύουν τη Δικαιοσύνη πλην των δικαστών που απονέμουν τη δικαιοσύνη. Αυτοί οφείλουν μόνο να σιωπούν κι απλώς κάποτε να βγάζουν μια απόφαση.

Ετσι καταλήξαμε για δικαιοσύνη να μιλούν τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα, οι πανελίστες και οι τυχάρπαστοι, αλλά όχι ο Αρειος Πάγος.

Ισως επειδή επικράτησε ένα ακατανόητο καθεστώς ανοχής και σιωπής.

Σύμφωνα με το οποίο κάθε επιτήδειος συνδικαλιστής, πονηρός πολιτευτής ή πονεμένος μπαγάσας, δικαιούται να ελέγχει δριμύτατα έναν δικαστή χωρίς αντίλογο.

Ο πρόεδρος του ΔΣΑ, για παράδειγμα, έχει πάρει μονότερμα την ηγεσία του Αρείου Πάγου σε εκδηλώσεις και τηλεοράσεις. Κανένα πρόβλημα. Μπορεί να λέει ό,τι νομίζει και δικαίωμά του. Ο Αρειος Πάγος όμως δικαιούται απλώς να βγάζει τον σκασμό;

Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι λογική είναι αυτή.

Μετά φυσικά μιλάμε για «πρόβλημα εμπιστοσύνης». Σιγά την είδηση. Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να εμπιστευόμαστε μόνο τη Δικαιοσύνη που ανταποκρίνεται σε ό,τι μόνο εμείς θεωρούμε δικαιοσύνη. Κατά προτίμηση α λα καρτ!

Και να αρνούμαστε ή έστω να δυσπιστούμε με ό,τι ξεφεύγει από την προσωπική μας δικαστική ετυμηγορία.

Ο εφέτης-ανακριτής έχει συγκεντρώσει πάνω από 50.000 σελίδες (!) δικογραφία για τα Τέμπη, έχει εξετάσει περισσότερους από 250 μάρτυρες και έχει ασκήσει διώξεις κατά 43 προσώπων, αλλά η παρουσιάστρια Σούλα, η αγωνίστρια Ζωή και η κυρία Μαρία στον Κολωνό δεν είναι βέβαιες ότι ψάχνει την αλήθεια.

Σωστά. Μάλλον ψάχνει νύφη.

Για να αντιστραφεί αυτό το νοσηρό κλίμα, μια «ομιλούσα Δικαιοσύνη» είναι απαραίτητη. Μια Δικαιοσύνη που κυρίως θα προστατεύει τη Δικαιοσύνη.

Διότι μπορεί η σιωπή να μην είναι χρυσός, αλλά σίγουρα είναι χρυσός για όσους κερδοσκοπούν στην πλάτη της.