Αγγελική Φράγκου στον Economist: «Δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει την επιβολή των δασμών»

«Η μεταφορά προϊόντων αφορά το παγκόσμιο εμπόριο και φυσικά στο επίπεδο αυτό ακούσαμε πολύ εύστοχα ότι η Κίνα είναι αδύναμη, ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πολύ ευέλικτες καθώς το χρέος τους τώρα είναι δύσκολο να εξυπηρετηθεί, την ίδια στιγμή που η ευρωπαϊκή εικόνα είναι αναιμική. Ενώ και ακόμη και εκτός από τις ΗΠΑ, οι παγκόσμιες οικονομίες έχουν επίσης κάποια προβλήματα», επισήμανε η κα. Αγγελική Φράγκου, πρόεδρος και CEO της Navios Maritime Partners, δίνοντας ένα περίγραμμα της κατάστασης που επικρατεί σε παγκόσμιο οικονομικό επίπεδο στο The World Ahead 2025 – Athens Gala Dinner του Economist, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

Η κα. Φράγκου συμμετείχε σε πάνελ με θέμα «Γεωπολιτική- Ενεργειακή Μετάβαση- Παγκόσμια Οικονομία: Πώς θα διαμορφώσουν την Ευρώπη» μαζί με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ιδρυτή και πρόεδρο της Capital Maritime & Trading Corp και τον Κένεθ Ρογκόφ, Καθηγητή Οικονομικών του Harvard University και πρώην επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ.

«Η ναυτιλία όμως το 2025 έχει να αντιμετωπίσει μια επιπλέον σοβαρή πρόκληση, το πώς θα επιλύσουμε τα γεωπολιτικά ζητήματα, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Ερυθρά Θάλασσα, τη σύρραξη στη Μέση Ανατολή, η σύγκρουση Ισραήλ και Ιράν. Και δίπλα σε όλα αυτά, έρχεται φυσικά το καυτό θέμα των δασμών», τόνισε η κα. Φράγκου.

Οι γεωπολιτικές προκλήσεις

Σύμφωνα με την πρόεδρο και CEO της Navios Maritime Partners, «η μεγάλη εικόνα όσον αφορά το ουκρανικό περιλαμβάνει οτιδήποτε, από το ερώτημα εάν η επίλυσή του θα μας πάει πίσω στο παρελθόν, καταργώντας κυρώσεις ή εάν αντιθέτως θα δούμε οι κυρώσεις να διευρύνονται και να επεκτείνονται και να έχουμε και δευτερογενείς κυρώσεις. Είδαμε ότι κατά τις τελευταίες ημέρες της κυβέρνησης Μπάιντεν υπήρξαν κυρώσεις στο ρωσικό ”σκοτεινό στόλο” και αυτό σήμαινε να φύγουν 100 VLCC, το 10% του παγκόσμιου στόλου να απομακρυνθεί – για να έχετε ένα μέτρο σύγκριση αυτή τη στιγμή ναυπηγούνται μόλις 5 νέα VLCC.

Επίσης είδαμε κάτι παρόμοιο και σχετικά με το πετρέλαιο, στην περίπτωση της πρώτης κυβέρνησης Τραμπ είχαμε κυρώσεις στο Ιράν και περιόρισε τις ιρανικές εξαγωγές κατά 88% σε 350 χιλιάδες βαρέλια. Επί Μπάιντεν έφτασαν τα 1,6 εκατομμύρια βαρέλια. Αναμένουμε επομένως να δούμε τώρα τι θα γίνει, σε αυτή τη θητεία.

Αναρωτιόμαστε επίσης, εάν θα ισχύσει ότι οι Χούθι θα ανοίξουν το Σουέζ. Έπειτα έχουμε τον θερμό πόλεμο ανάμεσα στο Ισραήλ και το Ιράν, όπου ήδη έχουμε άμεσα χτυπήματα και όχι πόλεμο δι’ αντιπροσώπων. Τι σημαίνει αυτό για τα στενά του Ορμούζ από περνά το 30% του πετρελαίου που διακινείται από θαλάσσιες οδούς», πρόσθεσε η κα. Φράγκου.

Οι δασμοί

«Και φυσικά όλους μας απασχολεί το θέμα των δασμών με τη νέα προεδρία Τραμπ. Μπορούμε όμως να ξέρουμε τι θα επιβληθεί και τις σχέσεις θα προκύψουν; Θα εξελιχθεί σε μια αντίθεση πχ Ανατολή εναντίον Δύσης; Ή κάτι παρόμοιο; Ή θα βοηθήσουν στην ισορρόπηση του εμπορίου ξανά; Εξάλλου, η ναυτιλία έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα. Και η όποια έλλειψη αποτελεσματικότητας μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στη μεταφορά εμπορευμάτων».

Υπογράμμισε μάλιστα πως το «να λύσουμε τις όποιες αυτές προκλήσεις, θα βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων».

«Βιώνουμε μια αλλαγή στα παγκόσμια εμπορικά μοτίβα γι’ αυτό και ψάχνουμε στοιχεία και δεδομένα να την καταλάβουμε. Δεν έχουμε δει μεγάλες κινήσεις ή την εμπροσθοβαρή αντίδραση της επιβολής των δασμών για να αντιληφθούμε για τι ακριβώς μιλάμε. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον όμως είναι ότι είδαμε πως τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2024 η Κίνα μείωσε το καλαμπόκι και τον άνθρακα κατά 85% και 95% αντίστοιχα, όπως και τη σόγια κατά 20%, κι αυτό δείχνει πως κάτι περιμένει. Ίσως κάποια διαπραγμάτευση»;

Επενδύσεις στην άμυνα που να ενισχύουν την καινοτομία για όλη την οικονομία

Στη διάρκεια της συζήτησης και η Αγγελική Φράγκου υπογράμμισε ότι η άμυνα είναι σημαντική.

Σημείωσε ότι «εάν είναι να ξοδέψουμε χρήματα θα ήταν σοφή κίνηση να τα χρησιμοποιήσουμε, εναρμονίσουμε και εκσυγχρονίσουμε την αμυντική μας βιομηχανία, που δεν αφορά μόνο τανκς. Μιλάμε για ΑΙ, ρομποτική και εναέρια τεχνολογία και εάν αναπτύσσονταν όλα αυτά στο ευρωπαϊκό έδαφος, θα δημιουργούνταν μια φωλιά καινοτομίας, διπλής στρατιωτικής και πολιτικής χρήσης όπως έγινε στις ΗΠΑ – σκεφτείτε ότι όλοι δαπανούν στον τομέα της άμυνας. Πρέπει να το κάνουμε ως Ευρωπαίοι».

Έδωσε πάντως και μια νότα αισιοδοξίας: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ανάγκη είναι η μητέρα των επινοήσεων. Λέγαμε με την ομάδα μου ότι η Ευρώπη δεν θα υπέγραφε ποτέ μια συμφωνία με τη Mercosur, γιατί πάντα  υπάρχει το θέμα της αγροτικής πολιτικής. Κι τι είδαμε; Να υπογράφεται η συμφωνία που αφορά μια αγορά 750 εκατ. ανθρώπων, μείωση δασμών κατά 90% γιατί κάπου έπρεπε να μπορεί η Ευρώπη να εξάγει προϊόντα».

Πηγή: OT