Στροφές

Ο μακαρίτης Ντενγκ Σιάο Πινγκ έλεγε πως «μαύρη γάτα, άσπρη γάτα, η καλή γάτα είναι εκείνη που πιάνει ποντίκια».

Δεν το έλεγε τυχαία.

Ο προκάτοχός του Πρόεδρος Μάο είχε ζαλίσει την Κίνα με τις «δεξιές» κι «αριστερές» στροφές όπου κάθε στροφή ερχόταν να διορθώσει μια προηγούμενη στροφή που είχε αποδειχθεί καταστροφική.

Ο ρεαλιστής Ντενγκ προσπαθούσε λοιπόν να εξηγήσει πως δεν έχει σημασία η κατεύθυνση της στροφής αλλά το αποτέλεσμά της.

Αποτελεί δεξιά ή αριστερή στροφή η παραδοχή ότι έχουμε δύο βιολογικά φύλα κι όχι «χιλιαδεκατρία»;

Αποτελεί άραγε δεξιά στροφή η πεποίθηση πως τα ποινικά αδικήματα εκδικάζονται στα αρμόδια δικαστήρια κι από κανονικούς δικαστές;

Και θα θεωρηθεί αριστερή στροφή αν εκδικαστούν «από τον κόσμο» στην πλατεία Συντάγματος ή τον Εθνικό Κήπο;

Διάβασα πρόσφατα μια ανακοίνωση επιστημονικού σωματείου που υποστηρίζει ότι κακώς μιλούμε για δύο βιολογικά φύλα διότι υπάρχει κι ένα 1,5% που θεωρείται αδιευκρίνιστο.

Καμία αντίρρηση. Θα δεχτώ την επιστημοσύνη τους και θα συμφωνήσω ότι «υπάρχουν δύο βιολογικά φύλα συν 1,5% μπερδεμένοι».

Εστριψα δεξιά ή αριστερά;

Κανείς δεν μπορεί να πει. Και γι’ αυτό θα συμφωνήσω με τον Ντενγκ. Δεν ενδιαφέρει η κατεύθυνση της στροφής, ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.

Ο «γάμος των ομοφύλων» δεν ήταν ούτε δεξιά, ούτε αριστερή στροφή. Ηταν απλώς λάθος. Οπως όλη η συναφής συζήτηση περί δικαιωμάτων σε μια κοινωνία που δεν τσιγκουνεύεται κανένα δικαίωμα.

Η οποία οδηγεί όμως την κυβέρνηση να ισορροπήσει το αρχικό λάθος στρίβοντας προς την άλλη πλευρά.

Ο Πρόεδρος Μάο τα έχει διδάξει αυτά με πολύ πιο καταστροφικά αποτελέσματα.

Τώρα μένει να δούμε αν ο Μητσοτάκης θα ισορροπήσει τα προηγούμενα εκλέγοντας τον Τασούλα και τον Κακλαμάνη. Η μέθοδος είναι παλιά. Αν και σπανίως αποδίδει.

Ξέρετε γιατί; Επειδή ένας φιλελεύθερος κεντρώος δεν είναι κάποιος που στρίβει πότε δεξιά και πότε αριστερά.

Φιλελεύθερος κεντρώος σημαίνει σε κάθε περίσταση να μην παρεκκλίνεις από τον δρόμο και τις πεποιθήσεις που υπαγορεύουν η εδραία γνώση, ο ορθός λόγος και η κοινή λογική. Το common sense του Τόμας Πέιν.

Κι επειδή μου είναι εξίσου απεχθής «η τυραννία της πλειοψηφίας» με «την τυραννία της μειοψηφίας» δεν θα μπω στον πειρασμό να επιλέξω τυραννία.

Θα αφήσω τα δικαστήρια να κάνουν τη δουλειά τους. Θα νοιαστώ στο μέτρο του δυνατού για το 1,5% χωρίς να προκαλέσω το 98,5%. Θα περιμένω από τη Βουλή να εφαρμόσει το Σύνταγμα.

Και θα ελπίζω οι γάτες να πιάσουν ποντίκια. Ο,τι χρώμα κι αν έχουν.