Πως ένας χειρουργός έσωσε το σπίτι του στο Λος Άντζελες

Στις μεγάλες πυρκαγιές του Λος Άντελες, στις ΗΠΑ, η πιο καταστροφική αποδείχτηκε εκείνη στην πλούσια συνοικία του Πασίφικ Παλισέιντς, καίγοντας 23.713 στρέμματα και με μόλις 13% του μετώπου της να έχει τεθεί υπό έλεγχο. Ωστόσο, ένας ψύχραιμος χειρουργός είχε φροντίσει να οργανώσει τις δικές του αντιπυρικές «άμυνες» και θριάμβευσε.

Για χρόνια ο 62χρονος δρ. Τσέστερ Γκρίφιθς είχε αγοράσει το παραθαλάσσιο σπίτι του στο Μαλιμπού το 2005 και μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του -έχοντας δύο παιδιά- το 2009.

Εκείνη την εποχή προσπάθησαν να το φτιάξουν από τη «μάνα» αντιπυρικό, εγκαθιστώντας ψεκαστήρες στην οροφή και χρησιμοποιώντας πλακάκια τσιμέντου αντί για ξύλο.

Μια μεγάλη πυρκαγιά ήταν κάτι για το οποίο προετοιμαζόταν για χρόνια. Είχε κάνει την εκπαίδευση, είχε προμηθευτεί τους πυροσβεστικούς σωλήνες και ενημέρωσε τον γιο του και τον διπλανό του γείτονα για την πορεία δράσης.

Τώρα ήταν η ώρα να το κάνει πράξη όπως αναφέρει η βρετανική Telegraph που ανέδειξε το θέμα.

Οι τρεις άνδρες θα αντιμετώπιζαν τη χειρότερη κόλαση στην ιστορία της πόλης για να προστατεύσουν με επιτυχία έξι σπίτια στο γραφικό αδιέξοδο, ενώ τα σπίτια γύρω τους γκρεμίστηκαν σε ένα χάος από στάχτη και μπάζα.

Καθώς η πυρκαγιά του Πασίφικ Παλισέιντς επιδεινώθηκε, καταβροχθίζοντας χιλιάδες σπίτια και αφήνοντας ίχνη από ερείπια που σιγοκαίει σε χιλιάδες στρέμματα, οι άνδρες αρνήθηκαν να υποχωρήσουν.

Αντέχοντας σε «σεντόνια» στάχτης

Ακόμη και όταν οι άνεμοι σε επίπεδο τυφώνα ταχύτητας 80 μίλια την ώρα έφερναν σεντόνια στάχτης μεγέθους μπάλας ποδοσφαίρου (!) που έπεφταν βροχή, συνέχιζαν να πολεμούν.

«Κάποια στιγμή άρχισα να μαζεύω το αυτοκίνητό μου και μετά αποφάσισα ότι δεν θα αφήσω το σπίτι μου να καεί, ό,τι κι αν γίνει», είπε στην Telegraph ο Κλέιτον Κόλμπερτ, γείτονας του δρ Γκρίφιθς.

Οπλισμένοι με μάσκες προσώπου N95, πυροσβεστικούς σωλήνες και φτυάρια, η τριάδα κατάφερε να κρατήσει μακριά την κόλαση για τέσσερις ημέρες και πέντε νύχτες.

«Χωρίς αμφιβολία, αν δεν ήμασταν εδώ, κανένα από τα σπίτια μας δεν θα ήταν. Δεν υπάρχει ούτε 1% πιθανότητα», είπε ο κ. Κόλμπερτ την Παρασκευή καθώς έσπρωξε τη μάνικα του πάνω στα υπολείμματα του σπιτιού ενός γείτονα που σιγοκαίει για να σταματήσει την εξάπλωσή του.

Η πιο δύσκολη στιγμή των ανδρών ήρθε το βράδυ της Τετάρτης 8 Ιανουαρίου, όταν η φωτιά ήρθε πάνω τους από τα δυτικά, τυλίγοντας στις φλόγες δύο από τα ξύλινα σπίτια των γειτόνων τους μέσα σε 20 λεπτά.

«Όλα εξελλίσονταν έτσι. Η φωτιά ερχόταν από εδώ, ο καπνός, η στάχτη στον αέρα, ο αέρας ήταν απίστευτος», είπε ο Κόλμπερτ

«Τα κομμάτια σε μέγεθος σόφτμπολ στη φωτιά προσγειώνονταν γύρω μας, ήταν σχεδόν αποκαλυπτικό. Είναι σαν να βλέπεις αυτά τα πράγματα να έρχονται κατά πάνω σου και να προσγειώνονται στο έδαφος. Δόξα τω Θεώ, το μεγαλύτερο μέρος της φωτιάς δεν πήγε προς το σπίτι, αλλά όση πηγαίνει τη σβήνεις αμέσως. Αλλά αν κανείς δεν είναι εδώ για να το κάνει αυτό, οπότε τελικά καίγεται το σπίτι» ανέφερε.

«Δεν ξέραμε πότε θα τελείωνε. Αυτό ήταν ίσως το πιο τρομακτικό πράγμα».

Πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας

Η τριάδα απάντησε πηδώντας σε κοντινές στέγες, ψεκάζοντας τις φλόγες και χρησιμοποιώντας χώμα και άμμο για να σβήσει τυχόν πυρκαγιές στο έδαφος. Ανατινάχτηκαν πολλές φορές, λυγίζοντας κάτω από τη δύναμη των ριπών των 80 μίλια/ώρα.

Σε τρομακτικά πλάνα, ο Δρ Γκρίφιθς ακούγεται να αναπνέει βαριά ενώ κοιτάζει από το παράθυρο τη βαθιά, πορτοκαλί φλόγα που βρυχάται λίγα μέτρα μακριά.

«Χρειαζόμαστε μια σταγόνα νερού», ακούγεται να λέει. Ένα κοντινό πυροσβεστικό πλήρωμα ήρθε για να τους βοηθήσει να καταπολεμήσουν την πυρκαγιά και ο δρ Γκρίφιθς παρακάλεσε τον αξιωματικό για μια σταγόνα νερού

«Είπε, «Είναι όλοι καθηλωμένοι». Είπα, «Τι γίνεται με ένα αεροπλάνο, ένα ελικόπτερο μήπως;». Ο αξιωματικόυς του απάντησε πως όλα είναι προσγειωμένα, θυμάται ο δρ Γκρίφιθς.

«Πήγα ξανά στον επάνω όροφο. Είπα: «Πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας».

Με τη βοήθεια μιας ομάδας πυροσβεστών, σωλήνων και ενός κανονιού νερού, η ομάδα κατάφερε να σβήσει τη φωτιά και να την εμποδίσει να κατέβει προς τα άλλα σπίτια.

«Δεν φοβήθηκα, έχω εκπαιδευτεί»

Ο γιατρός αναφέρει στη βρετανική εφημερίδα ότι δεν φοβήθηκε. «Είμαι χειρουργόςς», είπε ο Δρ Γκρίφιθς, με φωνή «πνιγμένη» από μέρες εισπνοής πυκνού καπνού που έχει σχεδόν πικάντικη γεύση από το άρωμα του καμένου πλαστικού.

«Προπονείσαι και προετοιμάζεσαι, και μετά, όταν είσαι στα άκρα, βασίζεσαι στην εκπαίδευση και στην ετοιμότητά σου.

«Η στρατηγική εξόδου μας ήταν οι σανίδες με κουπί έξω στον ωκεανό. Ξέραμε ότι αν όντως γινόταν μ@λακία. θα μπορούσαμε απλώς να τα βγάλουμε έξω. Δεν υπήρχε χρόνος φόβο».

Ο 24χρονος φοιτητής γιος του, που ονομάζεται επίσης Τσέστερ Γκρίφιθς, πρόσθεσε: «Όλα αυτά έγιναν, ειλικρινά, υπό την ηγεσία του μπαμπά μου.

«Ετοιμάζεται για αυτό τόσο καιρό. Είναι πρωταθλητής, έχει νοοτροπία πολεμιστή».

Το ζήτημα είναι όμως να είναι πρωταθλητής ο κρατικός μηχανισμός, για να μη χρειάζονται ήρωες. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα που έχει «έφεση» στις πυρκαγιές.