Μαντεψιές

Αναρωτιέμαι τι λόγο έχει το ΠΑΣΟΚ να κάνει μαντεψιές με ποιον θα κυβερνήσει μετά τις επόμενες εκλογές που θα γίνουν ύστερα από δυόμισι χρόνια.

Κι ενώ καμία δημοσκόπηση (έως τώρα…) δεν δείχνει ανατροπή, ούτε καν μεταβολή, των βασικών δεδομένων ή συσχετισμών.

Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι ο Ανδρουλάκης θέλει να πει ότι δεν θα κυβερνήσει με τη ΝΔ μήπως μαζέψει όσους δεν γουστάρουν τη ΝΔ (Σκάι, 13/1).

Καμία αντίρρηση. Είναι μια σκέψη.

Αλλά πώς γίνεται την ίδια μέρα να ζητάει από τη ΝΔ να βγάλει Πρόεδρο κάποιον δικό του «προοδευτικό» αλλά να μη θέλει να κυβερνήσει με τη ΝΔ αν παραστεί ανάγκη μετά τις επόμενες εκλογές;

Ο συλλογισμός πάσχει.

Βεβαίως ο Ανδρουλάκης αντιτείνει ότι τώρα μεν θα του βγάλει η ΝΔ έναν «προοδευτικό» Πρόεδρο αλλά μετά εκείνος θα κυβερνήσει είτε αυτοδύναμα είτε με κάποιο κόμμα από τα αριστερά του.

Και με την αυτοδυναμία, κανένα πρόβλημα.

Απλώς για να την πετύχει το ΠΑΣΟΚ τού λείπουν (σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις της 13/1) περίπου 22-23 μονάδες.

Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά δεν το λες και ευκολάκι.

Αν δεν πετύχει όμως την αυτοδυναμία ο Ανδρουλάκης, δηλώνει ότι θα κυβερνήσει με κάποιους αριστερούς. Ποιους; Γιατί δεν βλέπω και πολλούς υποψήφιους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταφανώς δεν φτάνει κι αν όλα αυτά γίνονται για να ξαναφέρει το ΠΑΣΟΚ τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα έπρεπε ίσως να σκεφτεί και τον Καμμένο. Γιατί να φέρει τους μεν χωρίς τον δε;

Το ΚΚΕ δεν θέλει κι έβγαλε αμέσως ανακοίνωση να το πει.

Η Νέα Αριστερά κι ο Κασσελάκης δεν ξέρουμε καν αν υπάρχουν. Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάλλον περιορίζεται στον Δήμο Αθηναίων.

Τι μένει στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ; Η Ζωή.

Είμαι ένθερμος υποστηρικτής μιας σύμπραξης Ανδρουλάκη – Ζωής για λόγους θεάματος, αλλά πολύ φοβούμαι πως είναι λιγότερο πιθανό κι από την εκλογή του μπαμπά της Ζωής στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Το πιθανότερο είναι πως τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί.

Κι αν η ΝΔ δεν πάρει αυτοδυναμία θα κυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, όπου (όταν χρειάζεται) η Κεντροδεξιά συνεργάζεται με την Κεντροαριστερά.

Ολα αυτά όμως είναι πολύ μακριά και έως τότε πολύ νερό θα κυλήσει κάτω από τα γεφύρια του Σηκουάνα.

Προς το παρόν, ας μείνουμε στην εκλογή του (της) Προέδρου της Δημοκρατίας που επίκειται. Κι έως τις επόμενες εκλογές όσο περισσότερα λόγια κρύβουμε, τόσο καλύτερα.

Να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας.