Δύο λογικά κριτήρια

Ισως επειδή η ώρα της αλήθειας πλησιάζει και κάποιοι ενδιαφερόμενοι για τον προεδρικό θώκο παίζουν το τελευταίο χαρτί τους, στις αρχές της εβδομάδας κυκλοφόρησε στην αγορά η εκτίμηση ότι, καθώς η κατάσταση στον διεθνή περίγυρο σκοτεινιάζει επικίνδυνα, περισσότερο δε στη Μέση Ανατολή, όπου η σύγκρουση του Ισραήλ με την Τουρκία σχεδόν προεξοφλείται, χρειάζεται ένα έμπειρο πολιτικό πρόσωπο για το προεδρικό αξίωμα. Στην πραγματικότητα, το αντίθετο είναι που ισχύει: επειδή ακριβώς έχουμε μπροστά μας μια ταραχώδη εποχή, δεν χρειάζεται η χώρα ένα δεύτερο κέντρο πολιτικής ισχύος και επιρροής.

Το προεδρικό αξίωμα, βέβαια, βάσει του Συντάγματός μας δεν έχει εξουσίες, έχει μάλλον συμβολικό χαρακτήρα. Ετσι είναι. Ωστόσο, το αξίωμα το γεμίζει κάθε φορά ο κάτοχός του με την προσωπικότητά του. Ενας έμπειρος και φιλόδοξος πολιτικός, ιδίως αν διαθέτει την ανάλογη ρητορική επιδεξιότητα, μπορεί πολύ εύκολα να εξελίξει την Προεδρία της Δημοκρατίας σε ένα είδος αυτόνομου πολιτικού πόλου, με κρίσεις και απόψεις, οι οποίες αναγκαστικά θα γίνουν μέρος του παιχνιδιού και θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν. Ακόμη και αν το πρόσωπο αυτό δεν έχει διάθεση να αναμιχθεί, διάφοροι πρόθυμοι θα συσπειρωθούν γύρω του (οι λεγόμενοι κύκλοι…) για να προωθήσουν τις σκοπιμότητες τους και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, δηλαδή, ώστε να έχουμε έναν ανταγωνισμό μεταξύ Προεδρικού και Μαξίμου, που θα σοβεί στο παρασκήνιο και πότε-πότε θα ξεσπάει και ανοιχτά. Θέλουμε αυτό το υπόδειγμα, εν όψει σκοτεινής περιόδου με πολέμους, γεωπολιτικές ανακατατάξεις και μετακινήσεις πληθυσμών; Κατά τη γνώμη μου, να μας λείπει το «πολιτικό πρόσωπο με εμπειρία»! Χρειάζεται μάλλον ένα πρόσωπο με όλες τις γνωστές και χιλιοειπωμένες προϋποθέσεις, αλλά χωρίς πολιτική φιλοδοξία. Επομένως, αυτό είναι το ένα κριτήριο, το οποίο, βάσει της κοινής λογικής, πρέπει να υπολογίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σταθμίζοντας τα πρόσωπα που έχει στο νου του: να μην ανοίξει μπελάδες στη διακυβέρνηση της χώρας, μέσω της επιλογής του. Το άλλο κριτήριο, που λαμβάνει υπ’ όψιν, δεν είναι κρυφό. Το έχει πει ο ίδιος παλαιότερα σε συνεντεύξεις του και εξακολουθούν να το λένε οι συνεργάτες του ότι ο/η Πρόεδρος πρέπει να είναι πρόσωπο ευρείας αποδοχής. Η ευρεία αποδοχή, βάσει της διαδικασίας εκλογής, με έναν και μόνο τρόπο εκφράζεται: με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Για να συνοψίσω, ψάχνουμε λοιπόν για πολιτικά ακίνδυνο πρόσωπο, που θα εκλεγεί με την κατά το δυνατόν ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εδώ σταματώ και προβλέψεις δεν κάνω. Οπως είπε ο σπουδαίος αμερικανός διανοητής Γιόγκι Μπέρα και εγώ, ταπεινός και άσημος μαθητής του, δεν θα κουράζομαι να το επαναλαμβάνω κάθε φορά που θα μου δίνεται η ευκαιρία, «είναι πολύ δύσκολο να προβλέψεις και ιδίως το μέλλον». (Για το παρελθόν, αντιθέτως, επειδή έχω και την πετριά με την Ιστορία, μπορώ να σας προβλέψω ό,τι θέλετε…) Για να επανέλθω στο θέμα μου όμως, η Τετάρτη δεν αργεί. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτή τη μέρα θα ανακοινώσει την απόφασή του. Μέχρι τότε, ο καθένας, μπορεί να εφαρμόσει αυτά τα δύο κριτήρια στα δεδομένα της πολιτικής πραγματικότητας και να κάνει τη δική του πρόβλεψη…

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΤΟΥΣ

Για το Χόλιγουντ, με την πολιτισμική έννοια, το 2024 έληξε με μια πολιτική και ηθική καταστροφή: την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Το 2025 ξεκίνησε με μια φυσική καταστροφή, τις πυρκαγιές που κατακαίνε τα περίχωρα του Λος Αντζελες. Πρόκειται για καταστροφή, η οποία πλήττει τις δομές στις οποίες βασίζεται η σύγχρονη ιδεολογία του Χόλιγουντ, δηλαδή το κόμμα των Δημοκρατικών. Οι Δημοκρατικοί στην Καλιφόρνια είναι καθεστώς εδώ και χρόνια και, όπως συμβαίνει με κάθε καθεστώς που μένει πολλά χρόνια, σαπίζει. Η αποτυχία της Κάμαλα Χάρις, προϊόντος του κομματικού σωλήνα, ήταν η πρώτη αποκάλυψη της κρίσης. Η δεύτερη είναι αυτές οι πυρκαγιές. Λίγα στοιχεία που αλίευσα από τα αμερικανικά ΜΜΕ και θα καταλάβετε: Η δήμαρχος της πόλης, πρώην συνδικαλίστρια και επίσης προϊόν του κομματικού σωλήνα, έλειπε στην Γκάνα της Αφρικής, όπου εκπροσωπούσε τον πρόεδρο Μπάιντεν. Τα δάση δεν είχαν καθαριστεί και οι δεξαμενές νερού ήταν άδειες, μολονότι το καλοκαίρι είχαν προηγηθεί άλλες πυρκαγιές και οι δεξαμενές είχαν βρεθεί και πάλι άδειες. Ο προϋπολογισμός της Πυροσβεστικής είχε μειωθεί κατά 17 εκατομμύρια και επικεφαλής της υπηρεσίας είχε διοριστεί μια κυρία επί τη βάσει της σεξουαλικής ταυτότητάς της, βασική προτεραιότητα της οποίας ήταν να κάνει την υπηρεσία πιο «συμπεριληπτική». Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε – ευτυχώς από μακριά…