Η απόφαση για την Προεδρία…

Η απόφαση για την Προεδρία…

Περί τα τέλη Ιανουαρίου, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στους βουλευτές του, θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του για το πρόσωπο που θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος Κυριάκος. Την απόφαση (είπε επίσης στους δικούς του) θα τη λάβει στις χριστουγεννιάτικες διακοπές στα Χανιά. Αν και νομίζω ότι την έχει λάβει ήδη, απλώς για τυπικούς λόγους (διάβαζε σεβασμός στον θεσμό και την ίδια την κυρία Σακελλαροπούλου) δεν την ανακοινώνει από τώρα, διότι προφανέστατα, η νυν Πρόεδρος, αν δεν της ανακοινώσει ότι θα την προτείνει για μια νέα θητεία, θα παραιτηθεί από τη θέση της. Οπότε, σε μια τέτοια περίπτωση, δύο τινά υπάρχουν. Ή θα ξεκινήσει άμεσα, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου (αλλά γιορτές έρχονται, πού να τρέχεις τώρα;) ή θα αναλάβει προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής. Εχει συμβεί στο παρελθόν, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Α’, όταν παραιτήθηκε επειδή ο Ανδρέας επέλεξε τον Χρ. Σαρτζετάκη για Προέδρο της Δημοκρατίας. Τότε χρέη προσωρινού Προέδρου είχε αναλάβει ο πρόεδρος της Βουλής Γιάννης Αλευράς, με αποτέλεσμα να προκύψει τεράστιο συνταγματικό θέμα, με βάση το ερώτημα αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και προσωρινός, θα μπορούσε να ψηφίσει για την εκλογή… Προέδρου της Δημοκρατίας. Συγκρούστηκαν κατά τα ειωθότα, οι συνταγματολόγοι, και τη λύση την έδωσε ένας νεαρός τότε συνταγματολόγος από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ονόματι Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος γνωμάτευσε υπέρ της ψήφου Αλευρά.

Ιστορίες…

…και η λύση

Πάντως να έχετε υπόψη σας, ότι όλα αυτά τα ονόματα που κυκλοφορούν και εν πολλοίς καίγονται σαν το κεράκι της Λαμπρής που λένε, είναι συνεκτιμώμενα. Δεν υπάρχει τίποτε ουσιαστικό, αν εξαιρέσεις την περίπτωση Δένδια τον οποίο έριξε στην πιάτσα το σύστημα Μαξίμου, για να μετρήσει αντιδράσεις, και την περίπτωση του Κ. Τασούλα, για τον ίδιο λόγο, αλλά από διαφορετική αφετηρία – ο Τασούλας, ως άλλοθι για να καμουφλάρει ο Κυριάκος μια πιθανή σοβαρή έκπληξη. Ολα τα υπόλοιπα είναι στην κατηγορία «ακούγεσαι»!

(Πρόκειται για την κλασική λέξη την οποία γενιές και γενιές πολιτικών άκουγαν παραμονές ανασχηματισμών κυβερνήσεων, για να αποδειχθεί σε λίγο καιρό ότι όλα ήταν ένα ψέμα, μια ανάσα, μια ζωή…).

Κόντρα λοιπόν σε όλα τα προηγούμενα, θα αναφέρω σήμερα εδώ, έτσι για να υπάρχει, ότι όσο περνάει ο καιρός, ο πρόεδρος Κυριάκος, που είναι μανούλα στις αναλύσεις των συσχετισμών, και διαπιστώνει ότι άλλες λύσεις πιθανόν να είναι προβληματικές, καταλήγει στην περίπτωση της ανανέωσης της θητείας της κυρίας Σακελλαροπούλου. Και μην ακούτε τίποτε άλλο. Είναι η λύση με τα λιγότερα προβλήματα (γι’ αυτόν), και επιπλέον δύσκολα θα την καταψηφίσουν και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού την είχαν υπερψηφίσει το 2020. Τουτέστιν με την ανανέωση και το δικό του πρόβλημα λύνει, και προβλήματα στους άλλους δημιουργεί.

Ισχυρό το κίνητρο.

Κόβουν και τις… μη χρεώσεις

Καταλαβαίνουμε όλοι την κυβερνητική αγωνία, να εμφανιστεί το πακέτο μέτρων για τις τράπεζες, ως κάτι το συγκλονιστικό, καθώς περιορίζει τις χρεώσεις που επιβάλλονται στους πολίτες κάθε φορά που διενεργούν μια τραπεζική πράξη, είτε από το σπίτι τους μέσω e-banking είτε απευθείας στο ταμείο μιας τράπεζας. Ομως εντάξει, ας δοθεί μια προσοχή στο τι λέγεται διότι υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να ακυρωθεί εν συνόλω το πακέτο, αν σε αυτά που δηλώνονται από την κυβέρνηση, συμπεριλαμβάνονται και… μη χρεώσεις! Για παράδειγμα, οι καταβολές για φορολογικές υποχρεώσεις ή για υποχρεώσεις προς ασφαλιστικά ταμεία – ΕΦΚΑ και τα ρέστα. Αυτές οι καταβολές παιδιά, επειδή κι εγώ πληρώνω τις δόσεις μου, και στην Εφορία και σε Ταμεία, δεν χρεώνονται. Από καμία τράπεζα. Για λόγους απολύτως κατανοητούς. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί αναφέρονται. Μία μόνο εκδοχή μπορώ να αποδεχτώ. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την όχι και τόσο θετική για τα κυβερνητικά μέτρα, εικόνα, ενός φτωχού πακέτου, το οποίο καθίσταται αναγκαίο να «φουσκώσει» με κάθε τρόπο. Για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε. Ενώ η πραγματικότητα, το διαψεύδει…

Το μυστήριο με τα πρόστιμα

Αντε πάλι με τα πρόστιμα σε πολυεθνικές (κυρίως) για «αθέμιτες πρακτικές» στην αγορά, που εσείς μπορείτε άνετα να τις αποκωδικοποιήσετε με μία μόνο λέξη: αισχροκέρδεια. Επιβλήθηκαν 5½ εκατομμύρια ευρώ σε καμιά δεκαριά εταιρείες, όμως, κανείς δεν λέει τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν αυτά τα πρόστιμα. Είναι για αισχροκέρδεια ενός μήνα, μιας εβδομάδας, ενός εξαμήνου, ενός χρόνου; Τι; Διότι αν οι υπηρεσίες του υπουργείου εντόπισαν μια εταιρεία να κερδοσκοπεί λ.χ. για έναν μήνα, αυτό μοιραία σημαίνει ότι έχουν διαπιστώσει το μέγεθος της κερδοσκοπίας σε αυτό το διάστημα και αναλόγως επέβαλαν το πρόστιμο. Αν όμως η αισχροκέρδεια εκτείνεται σε βάθος χρόνου, εδώ και μία διετία δηλαδή, οπότε και σημειώθηκε η έκρηξη της ακρίβειας στην αγορά, οι εταιρείες αυτές, λογικά έχουν αποκομίσει εκατομμύρια των εκατομμυρίων από τις τσέπες των ατυχών καταναλωτών.

Αρα τα πρόστιμα, που επιβλήθηκαν μεσοβδόμαδα, μοιάζουν με χάδι, και δεν αποτελούν μέσο αποτροπής της κερδοσκοπίας. Πολύ απλά γιατί δεν έχουν πραγματικό, τιμωρητικό χαρακτήρα…

Παρεμβάσεις επί παρεμβάσεων

Τι φοβούνται άραγε και δεν επιχειρούν μια πραγματική τομή για τον περιορισμό της αισχροκέρδειας; Θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση, δανειζόμενος ένα γεγονός που συνέβη πριν από 12 χρόνια, επί υπουργίας Αννας Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Ανάπτυξης (ως μέλος της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου). Εκείνη την περίοδο οι υπηρεσίες του υπουργείου είχαν «συλλάβει» μια μεγάλη πολυεθνική να κυριαρχεί στην αγορά χρησιμοποιώντας «αθέμιτες πρακτικές». Το πρόστιμο που της επιβλήθηκε άγγιζε αν θυμάμαι καλά τα 17 εκατομμύρια ευρώ!

Εγινε ο κακός χαμός. Παρεμβάσεις επί παρεμβάσεων (με ανάμειξη ακόμη και της αμερικανικής πρεσβείας των Αθηνών, πιέσεις από τις ΗΠΑ), ακόμη και εκβιασμοί, προκειμένου αρχικά να ανασταλεί το πρόστιμο και αν αυτό δεν ήταν δυνατόν, μετέπειτα να μειωθεί. Διπλωματικό ζήτημα αποτέλεσε η υπόθεση. Στη δίνη των γεγονότων της εποχής (εκλογές Μάιο και Ιούνιο 2012, αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) δεν παρακολούθησα την εξέλιξη της υπόθεσης. Θυμάμαι ωστόσο ότι έναν χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο των εκβιασμών που ασκήθηκαν, η εταιρεία έκλεισε το εργοστάσιό της και μετέφερε την παραγωγή της στη γειτονική Βουλγαρία…

Τι είναι γυναίκα;

Το βιβλίο που θα προτείνω σήμερα, θα μπορούσε άνετα να θεωρηθεί, από ποίηση μέχρι… σκόρπιες σκέψεις ή και πιθανές έως… απίθανες απαντήσεις στο αιώνιο ερώτημα τι είναι η Γυναίκα. «Παράδεισος ή κόλαση»; Ο συγγραφέας του, είναι ο γιος του αποκληθέντος και ποιητή του φωτός Τάκη Δόξα, ο Γιώργος, ο οποίος είναι ένας από μας, δημοσιογράφος, δραστήριος και ενεργός. Το καλαίσθητο βιβλίο δεν είναι καινούργιο, μετράει σχεδόν μια δεκαετία, αλλά είχε την καλοσύνη να μου το αποστείλει πρόσφατα. Σπεύδω να σημειώσω ότι δεν υπάρχει τίποτε το σεξιστικό σε αυτό. Παρά μόνο θαυμασμός για το δεύτερο μισό του κόσμου μας, και μια ανεπαίσθητη δόση χιούμορ, αναμεμειγμένη με πλήθος συναισθημάτων για το «αντικείμενο» της παρατήρησής του, το οποίο όμως προσεγγίζει με άπειρο σεβασμό και σοβαρότητα. Αλλοτε ευθέως εκείνος, κι άλλοτε εμμέσως μέσα από τα μάτια άλλων ανδρών. Και όχι, δεν απαντά στο ερώτημα, που δανείζει τον τίτλο στο βιβλίο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Εξάλλου, όπως αναφέρει και ένα τραγούδι του Στράτου Διονυσίου της δεκαετίας του ’80, «της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος…».