ETEKLERİNDE SUSTUĞUM DAĞLAR : İSVİÇRE (1)

“Bekle beni Heidi” yanına geliyorum dedim. Çocukluğumda, beni derinden etkileyen, her çizgi filmini izlediğimde Heidinin öyküsünün geçtiği Alp Dağlarına gitmek için can atıyordum. Bu ülkeyi görmek, Alp Dağlarında bir tutam bahar yaşamak için düştüm yollara. Saymadım ömrümün kaçıncı baharında? İstanbul-Zürich arası 2 saat 40 dakika sürüyor. Uçağın küçük penceresinden gördüğüm manzara bile bana düzeni ve dinginliği çağrıştırıyordu. Vadi yamaçlarına serpiştirilmiş büyüklü küçüklü kentler, köyler. Doğanın yüzü gülüyor. İlkbaharın canlılığı ve tazeliği gözleri, gönülleri dolduruyor. İsviçrenin en büyük, Zürih Kloten havalimanına uçak inişe geçtiğinde havalimanında bulunan toprak alanlardaki hardal çiçekleri karşılıyor sizi. Karşılıklı tebessümle iniyorsunuz İsviçreye. Heidiyi de görecekmişim hissiyle vardım Zürihe. Havalimanı ve bagaj arası 10 dakika. Hafif raylı sistemle geçiliyor. İneklerin çan sesleri ve Heidinin müziği ile tamamlanan kısa yolculuktan sonra bagajımı aldım. Ev sahipliği yapacak, kuzenlerim karşıladı beni.