Рэцэпт вечнай улады

Каб павярнуць рэкі гісторыі назад,


Каб замяніць словы ў песьнях і колеры на сьцягах,


Каб аднавіць краты на турмах,


Каб абвясьціць герояў ворагамі,


Каб перабяліць злыдняў на праведнікаў,


Каб абвінаваціць верных у здрадзе,


Каб уганараваць чужых як сваіх,


Каб намаляваць цёмных сьветлымі,


Каб сьцерці памяць і ўславіць хлусьню,


Каб назваць плач песьняй, а крык ухвалай,


Каб ганарыцца тым, чаго саромеюцца,


Каб саромецца таго, што шануюць,


Каб аддаць сьвятыні псам,


Трэба проста казаць, што так хоча народ,


І лічыць: народ — гэта я, і так будзе вечна.


Але вечны толькі сьмех з тых, хто так лічыць.


Амін.


(Прадмова да кнігі Сяргея Навумчыка «Дзевяноста пяты»)


Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org