наши эпохи чуваши
ЯЛТА ПУЛМАН ПĂТĂРМАХ / ЖЕНИСЬ, СЫНОК, ЖЕНИСЬ
Комедия в 2-х частях
Режиссер-постановщик спектакля – заслуженная артистка Чувашской Республики Наталия Сергеева, художник-постановщик – заслуженный художник Чувашской Республики Владимир Шведов, перевел на чувашский язык – заслуженный работник культуры РСФСР и Чувашской АССР Анатолий Большаков.
Это трогательная и увлекательная история о молодом человеке, учителе информатики Николае, который сгоряча пообещал жениться родной тетке в ближайшее время. Но для свадьбы нужна невеста. В этом непростом и деликатном деле решает ему помочь лучший друг Василий. «Невесту искать надо – вот наша задача. Праздник испортить я не позволю. И так мало радости у людей. Народ праздника хочет», - настаивает он. Их попытки в поиске невесты оборачиваются неудачей. На помощь приходит Тоня, девушка Василия. Она знакомит Николая с Людой, которая согласна стать невестой на один день. Но встреча с Людой зажигает в сердце у Николая настоящий огонь и желание жениться без «развода» гостей. Состоится ли свадьба – решает теперь невеста.
Спектакльте сăнланнă ĕç-пуç питех те ансат темелле. Сюжет яланхи пекех юрату тавра çаврăнать. Анчах та автор питех те чĕрĕ ыйтăва хускатнă — Коми тăрăхĕнче те хусах ыйтăвĕ çивĕч курăнать - ял каччисем авланаймасăр хăшкăлаççĕ. Тĕп сăнарăн Николайăн юлташне Василий фермера ĕненес тĕк, каччăсен хăйсен авланас, çемье çавăрас килет-ха. Анчах та ял ватăлнă, унта хĕрсем тăрса юлман. Мĕн тăвăн? Ку çитмен, тăванĕсем суран çине тăвар сапаççĕ тата, мăшăрланма хистесе хусахсене халтан яраççĕ. Ашшĕн аппăшĕ пĕр вĕçĕм çак ыйтупа минретнине пулах шкулта вĕрентекенре тăрăшакан Николай хăй те сисмесĕр персе ярать: “Авланатăп, ара, авлантăп! Хăçан-и? Çитес эрнере”. Каланă-тунă. Сăмах çерçи мар, алсапа персе тытаймăн. Пушшех те — Маша инке çитес вăхăтрах туй кĕрлесси пирки каламан çын юлман ĕнтĕ. Ял хĕрсех уява хатĕрленет: ара, ку тăрăхра туй юррине манма та пуçланă. Анчах та Николайăн туй кĕрекине ларма мар, пăхса хунă хĕрĕ те çук! Мĕн тумалла?
Вăтанчăк Николая пулăшас тесе тусĕ мĕн кăна шухăшласа кăлармасть! Пĕркенчĕке кинемей пуçĕ çине те уртса пăхаççĕ. Аптранипе, Василий хăй те парик тата шурă кĕпе тăхăнса юлташĕпе юнашар сĕтел хушшине вырнаçма хирĕç мар. Пĕр каçлăха. Вырнаçма кăна мар, хĕрĕнкĕ туй халăхĕ “йÿçĕ” кăшкăрсан чăрсăрскер тутине Николай енне çавăрма та пултарать. “Туй хыççăн вара мĕн тăвăпăр?” — паллах, çак ыйту çуралать авланас каччăн. Ара, юлташĕпе хĕве хупсан?
Лару-тăру вара хĕрсех, туй кунĕ çывхарсах пырать. Пĕртен-пĕр ывăлне çынна ретлĕ авлантарас тесе каччăн ашшĕ-амăшĕ ялти лавккана пушатсах хăварчĕ-тĕр. Маша инке те хĕвне чикнĕ укçи-тенкине кăларса пама хирĕç мар. Пĕр сăмахпа, туя пурте хатĕр, Николайсăр пуçне. Ял умĕнче намăс курма тивмĕ-и хусах каччăн? Çак ыйтăвăн хуравне эсир театра хăвăр çитсе курсан тупма пултаратăр.
Алексей Попов чăваш театрне юратакансемшĕн çĕнĕ ят мар. 2006 çулта Иван Иванов унăн “Телейлисем» (Счастливчики) пьеси тăрăх хатĕрленĕ спектакле сцена çине кăларнă.