Acedia była grzechem śmiertelnym. "To poczucie jakby umysł ogarniał cuchnący mrok"

Acedia, czasami zwana accidie, to emocja, która mogła się rodzić pod wpływem morderczego upału na pustyni. Był to krótkotrwały, ale zgubny w skutkach kryzys emocjonalny, zazwyczaj ogarniający swoją ofiarę między jedenastą rano a czwartą po południu. Według ojca pustyni Jana Kasjana osoba dotknięta acedią ma poczucie, jakby jej umysł ogarniał "cuchnący mrok". Acedia stanowiła na tyle poważne zagrożenie dla pustelniczego trybu życia pierwszych mnichów, że uważano ją za najniebezpieczniejszą z ośmiu zgubnych myśli, prekursorów siedmiu grzechów śmiertelnych. Dziś powiedzielibyśmy pewnie, że acedia była po prostu inną nazwą choroby, obecnie nazywaną przez nas depresją.