Atuty i mankamenty ostatnich dwóch piłkarzy

Latem Lech Poznań przeprowadził dotąd 4 transfery i każdy z piłkarzy sprowadzonych na Bułgarską miał konkretne statystyki w poprzednim klubie. Od razu widać na co zwracano uwagę, do Kolejorza trafili zawodnicy, których wcześniej dobrze przeanalizowano na platformach skautingowych.

Daniel Hakans to dynamiczny, dużo biegający piłkarz lubiący wdawać się w dryblingi, który często gra 1 na 1 i regularnie schodzi z piłką do środka pełniąc tak naprawdę rolę drugiego napastnika. Jego atutem jest spory ciąg na bramkę rywali, umiejętność wykorzystywania wolnych przestrzeni za linią obrony, a minusem gra w defensywie oraz dośrodkowanie. Fin wziął numer zwolniony po Kristofferze Velde, ale to nie do końca jest następca Norwega. To skrzydłowy grający w innym stylu i w dodatku prawy a nie lewy pomocnik, więc tym bardziej nie wiadomo, dlaczego tydzień temu zadebiutował na lewej flance biegając na tej pozycji przez 30 minut.

Daniel Hakans będzie pasował do ustawienia Lecha Poznań. W nowym stylu preferowanym przez nowego trenera Joel Pereira gra bardzo wysoko, momentami pełni nawet rolę prawego pomocnika, przez co skrzydłowy może schodzić do środka i tak ostatnio czynił Dino Hotić, który po zejściach do środka pola strzelił 2 gole, w tym jedną bramkę nieuznaną (w Łodzi). 24-letni zawodnik ma u nas grać podobnie, od Bośniaka jest szybszy co będzie jego atutem w walce o miejsce w pierwszym składzie.

Fin występując jeszcze w Valerendze Oslo słynął z wysokiej jakości podań i udanych dryblingów (po 86% skuteczności). Oprócz tego notował prawie 4 odbiory na mecz i w każdym spotkaniu rozegranym w tym roku oddawał minimum 2 strzały na bramkę rywali. Fin miał także wysokie statystyki jeśli chodzi o intensywność gry, ten piłkarz regularnie podczas spotkań biegał z szybkością w okolicach 35 km/h potrafiąc z łatwością wykorzystywać wspomniane już wyżej przestrzenie za linią obrony. O dziwo jest to skrzydłowy, który słabo wrzuca piłki w pole karne, to nie jest boczny pomocnik do stylu polegającego na wielu dośrodkowaniach pod bramkę. Daniel Hakans najlepiej czuje się w grze po ziemi.

Z kolei Ian Hoffmann to nowocześnie grający boczny defensor dysponujący niezłym dośrodkowaniem, który często gra blisko linii bocznej i nie boi się rozgrywać piłki także słabszą lewą nogą. Ian Hoffmann wyróżnia się dobrym przeglądem pola i dużą liczbą celnych podań, lubi grać 1 na 1, jest też zdecydowany w odbiorze piłki. Mimo wszystko ten piłkarz ma dużo więcej walorów ofensywnych niż defensywnych, ma problemy z ustawianiem się, z czytaniem gry przeciwnika, zawodnik będzie przydatny przede wszystkim w momencie prowadzenia przez Kolejorza ataku pozycyjnego, w którym będzie można wykorzystać jego dobrą szybkość i dośrodkowanie.

Ian Hoffmann to obrońca lubiący grać bardzo wysoko. Moss FK będące w tabeli ligi półamatorskiej za Valerengą Oslo gra bardzo ofensywnie co pasowało temu zawodnikowi. Nowy lechita na poziomie II-ligi norweskiej oddawał średnio 1,2 strzału na mecz i w każdym meczu notował kluczowe zagranie. Nieźle wyglądała jego celność podań wykonywanych na dużym ryzyku (78%) czy długie zagrania. 23-latek często jest pod grą, podczas meczów notuje wiele kontaktów z piłką pracując zarówno z przodu, jak i z tyłu.

Ian Hoffmann notował w tym roku 76% udanych dryblingów, w defensywie zaliczył średnio 3,4 przechwytów na mecz i podczas spotkań miał średnio 8 odbiorów. Skuteczność Hoffmanna w defensywie była wysoka, jednak trzeba pamiętać o poziomie, na którym grał ten zawodnik. Na dodatek Amerykanin atakuje piłkę „na dziko”, często ostro i bezmyślnie atakuje przeciwnika nawet w polu karnym mogąc narażać nasz zespół na jedenastki dla przeciwników. Ponadto ofensywnie grający boczny defensor z celnym, miękkim dośrodkowaniem ma bardzo duże problemy z ustawianiem się w polu karnym.

Gra w obronie i w momencie ataku pozycyjnego przeciwnika to jeden z największych mankamentów tego defensora. Ian Hoffmann przychodząc do Lecha Poznań oraz Ekstraklasy zaliczy spory przeskok, jego czytanie gry w momencie ataków rywali nie wyglądało dobrze, dlatego trenerzy będą mieli nad czym pracować. Dynamiczny defensor lubiący sporo biegać od jednej bramki do drugiej i to wzdłuż linii na pewno zademonstruje w Kolejorzu parę ciekawych, ofensywnych akcji na dużej szybkości, które będą podobały się kibicom, ale za to w defensywie nie będą mogły dziwić proste błędy tego zawodnika wynikające przede wszystkim ze złego ustawienia.

Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat)

The post Atuty i mankamenty ostatnich dwóch piłkarzy first appeared on KKSLECH.com.