«ایران برای کیست! کالبد شکافی انسداد روزنه‌ها»
علی ربیعی نوشت: از یک سو ساخت قدرت درعمل - فارغ از تبلیغات- تن به هیچ مصالحه راهگشایی نمی‌دهد و جامعه هم به مرور با پیش گرفتن یک قهر گسترده، ازهر نوع رفتار آشتی‌جویانه دوری می‌جوید و درنتیجه از کنش‌گری‌های میانه نیز اعلام عبور می‌کند.
علی ربیعی در یادداشتی با عنوان «ایران برای کیست! کالبد شکافی انسداد روزنه‌ها» در روزنامه اعتماد نوشت: در یادداشت پیشین، به بیانیه 110 نفر از کنشگران سیاسی و اجتماعی پیرامون این رویکرد به شرایط فعلی اشاره کردم، در این یادداشت بنا دارم به جریان کوچک اما پرقدرتی که با رویکرد، شیوه تفکر و اقدامات سیاسی خود، کشور را با بن‌بست کنشگری مواجه ساخته‌اند بپردازم. این بن‌بست‌آفرینی، شرایط دشواری پیش‌روی دوستداران امروز و آینده ایران، نهاده است؛ به نحوی که برای فعالان سیاسی و اجتماعی شرایطی بغرنج برای کنشگری پدید آورده است. این شرایط بن‌بست‌گونه‌نتیجه تحلیل‌های کوته‌نگر، ساده‌اندیشانه و مبتنی بر منفعت گروهی و جناحی برای تداوم حضور در حکومت و دولت‌ها است.
برای روشن شدن مساله، موضوع نسبت «مشارکت و امنیت» را مورد واکاوی قرار می‌دهم. زیرا امنیت مفهومی است که زیرساخت تحلیلی واقدام اینان را برساخته است. بحث «ضمیر امنیت ملی» در مطالعات امنیت ملی، یک بحث بنیادی رویکردساز و تعیین‌کننده تصمیمات و اقدامات در حوزه سیاسی است. «ضمیر امنیت» به زبان ساده یعنی پاسخ به این سوال که «امنیت برای چه کسی؟» (رجوع کنید به کتاب مطالعات امنیت ملی مقدمه‌ای بر نظریه‌های امنیت ملی در جهان سوم؛ علی ربیعی؛ از انتشارات دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه؛ ۱۳۸۳)