«روان‌شناسی شطرنج» پاسخ می‌دهد: چرا شطرنج همسنگ هوش حداکثری و جنون شده است؟
«روان‌شناسی شطرنج» مروری روشنگر بر نقش هوش، تخصص و شهود انسانی در اجرای این بازی پیچیده و کهن است. این کتاب انگاره «کار نیکوکردن از پر کردن است» را می‌کاود، در کنارش شرح می‌دهد که چرا شطرنج همسنگ هوش حداکثری و نیز جنون شده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کتاب «روان‌شناسی شطرنج» نوشته فرنان گوبه با ترجمه محمدرضا سلطاندوست در ۱۹۲ صفحه با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه در نشر ققنوس منتشر شده است.
هنوز که هنوز است روان‌شناسان جوابی قطعی به این سوال قدیمی نداده‌اند: استعداد مهم‌تر است یا تمرین؟ جان واتسون، بنیان‌گذار مکتب رفتارگرایی، در یکی از کتاب‌های خود، در ردّ نظریۀ استعداد ذاتی نوشت: «یک‌دوجین نوزاد سالم، خوش‌نقش و دنیایی را که خودم تعیین کرده‌ام به من بدهید تا بزرگشان کنم؛ من تضمین خواهم کرد که هر کدام را به طور تصادفی انتخاب کنم و به او آموزش بدهم تا صرف‌نظر از استعدادها، علایق، تمایلات و قابلیت‌هایش، و شغل و نژاد اجدادش، تبدیلش کنم به هر قسم متخصصی که بخواهم اعم از پزشک، وکیل، هنرمند، تاجر عمده، و، بله، حتی دزد و گدا.» روان‌شناسان به خیلی از سوالات دیگر هم هنوز جواب قطعی نداده‌اند؛ مثلا این‌که چرا مردان در ریاضیات، علوم محض، و حتی شطرنج نسبت به زنان عملکرد بهتری دارند. و آیا اصلا عملکرد مردان بهتر است؟ از نظر بابی فیشر «همۀ زن‌ها ضعیف‌اند، همه‌شان. آن‌ها در قیاس با مردها احمق‌اند. راستش، نباید شطرنج بازی کنند.» کاسپاروف هم در مصاحبه‌ای گفته بود: «یک شطرنج واقعی داریم و یک شطرنج زنان. شطرنج مناسب زنان نیست. این جنگ است. یک جنگ بزرگ. به درد زن‌ها نمی‌خورد.»