Αυτοδικαίωση

Η κριτική στον Αλέξη Τσίπρα μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του από το βουλευτικό αξίωμα επικεντρώθηκε στην ανυπαρξία της παραμικρής αυτοκριτικής. Τον είπαν ανεπίγνωστο. Δεν του λείπει όμως μόνο επίγνωση, του λείπει και παραδοχή. Αυτό που τον διακατέχει είναι αυτοδικαίωση. Δεν έχει αναγνωρίσει στον εαυτό του και στην πολιτική του διαδρομή το παραμικρό λάθος, πέρα από κάποιες – βολικά βαπτισμένες – «αυταπάτες» που απέδωσε στον εαυτό του για την πρώτη κυβερνητική του περίοδο. Είναι λογικό. Τι αυτοκριτική να πρωτοκάνει κανείς; Ειδικά όταν υπήρξε κακός αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης ως το 2023, οπότε παραιτήθηκε ύστερα από ήττα είκοσι μονάδων στις εκλογές και ενώ η επικαιρότητα μονάχα αφορμές για προγραμματική αντιπολίτευση του έδινε. Τι να αναγνωρίσει στον εαυτό του, όταν υπήρξε τέτοιος πρωθυπουργός, που έδωσε στα χέρια του πολιτικού του αντιπάλου το μεγαλύτερο επιχείρημα: το χαρτί του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της ΝΔ να το κραδαίνει διαρκώς ως τρομακτικό σκιάχτρο; Ας παραβλέψουμε για την ώρα το γεγονός πως και η ΝΔ θα παραδώσει ένα αντίστοιχο χαρτί στα χέρια του επόμενου.

Δεν είναι βέβαια ο μόνος που χαρακτηρίζεται από αυτοδικαίωση. Μια γυναίκα που φαίνεται να τον καταλαβαίνει και μίλησε πρόσφατα με θερμά λόγια για αυτόν είναι η Άνγκελα Μέρκελ. Η Μέρκελ έχει υπεραμυνθεί στο παρελθόν τους στενούς δεσμούς που ανέπτυξε η Γερμανία με τη Ρωσία όσο ήταν καγκελάριος αλλά και την άρνηση της να μπει στο ΝΑΤΟ η Ουκρανία το 2008. Τις θεωρεί σωστές κινήσεις. Δεν πιστεύει πως με τους αγωγούς φθηνού ρωσικού αερίου Nordstream χρηματοδότησε την πολεμική μηχανή της Ρωσίας, αλλά πως διατήρησε την ειρήνη. Ενώ ακόμα υποστηρίζει πως αν είχε γίνει δεκτή η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ο πόλεμος θα είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και θα ήταν καταστροφικότερος. Ψιλά γράμματα ότι ενέκρινε την κατασκευή του δεύτερου αγωγού λίγο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Πρόσφατα, σε συνέντευξή της, συνέδεσε την άρνηση των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών να επιτρέψουν άμεσες συνομιλίες μεταξύ της ίδιας, του Βλαντίμιρ Πούτιν και του Εμανουέλ Μακρόν, με την κλιμάκωση προς τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022, επιρρίπτοντας ευθύνες στην Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής.

Αποσιώπησε και εδώ ότι οι χώρες αυτές για μεγάλο διάστημα χτυπούσαν καμπανάκι στη Γερμανία για τις ρωσικές βλέψεις και τον περαιτέρω οικονομικό εναγκαλισμό Ρωσίας – Γερμανίας. Για τον αποσυρμένο πολιτικό, η αυτοδικαίωση είναι εγωιστικό καταφύγιο, μια άρνηση να κοιταχτεί στον καθρέφτη· για τον επιστρέφοντα, ένα θανάσιμο αδιέξοδο.