Ενα σκανταλιάρικο παιδί

H ιστορία που τρελαίνεται να αφηγείται ο Μελ Μπρουκς είναι για εκείνη τη φορά που έσπρωξε με το μπούτι του τα οπίσθια του Αλφρεντ Χίτσκοκ. Βρίσκονταν στη σουίτα του στη Universal και πήγαιναν από το γραφείο του στο σαλόνι για να φάνε, όταν ο σκηνοθέτης σφήνωσε στην πόρτα. «Ελα Hitch, πεινάμε!», του είπε ο Μπρουκς και προσπάθησε να τον διευκολύνει. Οταν τον είδε να κοκκινίζει, τον έπιασε σύγκρυο, αλλά τότε ο Χίτσκοκ γύρισε γελώντας προς το μέρος του και του είπε «Σκανταλιάρικο παιδί!»

Ο Μπρουκς έκλεισε τον περασμένο Ιούνιο τα 99 του χρόνια και, όπως βεβαιώνει ο δημοσιογράφος των Times που του πήρε συνέντευξη, έχει πάντα την όψη σκανταλιάρικου παιδιού. Κοιμάται αργά, ξυπνάει μετά το μεσημέρι, τρώει την ομελέτα του, κάνει μια βόλτα μπροστά από το σπίτι του, ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες για να διατηρεί την ευλυγισία του, μιλάει στο τηλέφωνο και γράφει. Κάθε μέρα. «Γράφω διαρκώς, διορθώνω, διαρκώς, αναρωτιέμαι διαρκώς».

Αν σας θυμίζει κάποιον, έχετε δίκιο: έχουμε και στην Ελλάδα έναν διανοούμενο που, μολονότι μπήκε αυτή την εβδομάδα στον δεύτερο αιώνα της ζωής του, εξακολουθεί να γράφει, να διορθώνει και να αναρωτιέται διαρκώς. Κι αυτός το χιούμορ υπηρετεί, σε συνδυασμό με την τρυφερότητα. «Συνεχίζω να σκιτσάρω σαν παιδί», λέει σε συνέντευξή του στον Γιάννη Παπαδόπουλο που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο στα «ΝΕΑ», και όποιος δεν τον πιστεύει μπορεί να διατρέξει το σημερινό φύλλο της εφημερίδας. «Σαν παιδί» δεν σημαίνει βέβαια ότι σκιτσάρει όπως τη δεκαετία του ’60. «Τώρα είμαι τουρσί. Δεν μπορώ να γίνω με τίποτα το αγγουράκι του ’60». Κι όμως, με τον Κώστα Μητρόπουλο εξακολουθείς αβίαστα να γελάς. Να συγκινείσαι. Να νοσταλγείς. Να σταματάς και να σκέφτεσαι. Μιλάμε για μοναδικό ταλέντο.

Για τον Μπρουκς, η κωμωδία έχει απλώς να κάνει με το να λες την αλήθεια. Κι ο Μητρόπουλος αυτό κάνει, σε μια εποχή που το να λες την αλήθεια δεν είναι απλώς αναγκαίο, ή πολύτιμο, αλλά ζωτικό. Οταν η τεχνητή νοημοσύνη σαρώσει τα πάντα, όταν οι υπόλοιπες ανθρώπινες δουλειές αντικατασταθούν από τα ρομπότ, εκείνος θα είναι εκεί, βράχος, και θα σκιτσάρει κάθε μέρα την αλήθεια σαν σκανταλιάρικο παιδί. Γιατί, όπως μας βεβαιώνει, «το σεξ και το χιούμορ στο μέλλον δεν κινδυνεύουν».

«Οι τρελοί τρελοί παραγωγοί» ανέβηκαν και πάλι πριν από λίγες ημέρες στο West End – αλλά τον Μελ Μπρουκς δεν τον ενδιαφέρει η αθανασία. «Προσπαθώ απλώς να ζω», λέει στους Times. «Και νομίζω πως το μυστικό είναι να μην αφήνεις τίποτα να σε εκνευρίζει. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να βρίσκεις την αστεία πλευρά». Σιγά μη νοιάζει και τον Μητρόπουλο η αθανασία. Το μόνο που τον νοιάζει είναι ότι μ’ αυτά τα αφιερώματα τον εμποδίζουμε να γιορτάσει τα 200. Να ‘ναι καλά.