Ο διάλογος που δεν έγινε

Η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, τα ξέρετε, δεν πραγματοποιήθηκε. Και δεν πραγματοποιήθηκε διότι ο πρόεδρος Ερντογάν έχει άλλες προτεραιότητες. Ποσώς τον ενδιαφέρει να βρεθεί με τον Μητσοτάκη για να κάνουν μια ανασκόπηση της διπλωματίας της περίφημης «ακινησίας»:

– Γεια, τι γίνεται;

– Καλά, εσύ;

– Πώς τα βλέπεις;

– Εντάξει, μωρέ, τι να δω, πόλεμοι παντού.

– Ναι, πόλεμοι…

– Μου τη σπάει αυτό που κάνει ο Νετανιάχου στη Γάζα κι εσύ δεν λες τίποτα.

– Και μένα μου τη σπάει, αλλά επειδή είναι περίεργο το παλικάρι δεν θέλω να τα χαλάσω μαζί του.

– Σε νιώθω. Με τα δικά μας τι γίνεται;

– Τι να γίνει; Οπως τα ‘ξερες.

– Επιμένεις για το μνημόνιο που υπογράψαμε με τη Λιβύη.

– Επιμένω γιατί είσαι πλεονέκτης. Κάτω από την Κρήτη, ρε φίλε; Ελεος.

– Εσύ γιατί δεν υπέγραψες μαζί τους;

– Γιατί δεν πρόλαβα. Τώρα ξεκινάω, να δούμε πώς θα βγει.

– Γιατί δεν με αφήνεις να μετάσχω στο SAFE που έχω και βαριά πολεμική βιομηχανία;

– Αφού με απειλείς, και δεν ξέρω κι αν πρέπει να σε χαρακτηρίσω και Ευρωπαίο…

– Δεν είμαι εγώ Ευρωπαίος; Πλάκα μού κάνεις; Τέλος πάντων, έχεις άλλο τίποτε να πούμε; Καλώδια, ασκήσεις, τέτοια.

– Οχι, δεν έχω. Εχεις εσύ;

– Οχι, ούτε κι εγώ.

– Ωραία, τα λέμε.

– Ναι, άντε γεια, τα λέμε…

(Υποθετικός διάλογος μιας υποθετικής συνάντησης, που δεν έγινε ποτέ και η οποία δεν θα είχε να προσφέρει και τίποτε. Οπότε, δεν χάσαμε και κάτι. Ούτε και κερδίσαμε βέβαια…)

Προχειρότητα

Αν υπάρχει ένα θέμα σχετικά με αυτό το μπάχαλο που έγινε στη Νέα Υόρκη σχετικά με τη συνάντηση, αυτό έχει να κάνει με την εμφανή προχειρότητα με την οποία στήθηκε αυτή η συνάντηση. Και δεν θα μπω στη λογική να αναλύσω τι κάνουν οι Τούρκοι, δεν με αφορά η στάση τους. Θα αναφέρω απλώς ότι η μετάβαση Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη είχε αποφασιστεί ήδη από τις αρχές του καλοκαιριού. Για λόγους που έχουν να κάνουν με το μπάχαλο στο γραφείο του και στο υπουργείο Εξωτερικών (όχι με ευθύνη Γεραπετρίτη, πάντως), το ραντεβού με τον Ερντογάν δεν ζητήθηκε τότε, δηλαδή τον Ιούνιο, και ως εκ τούτου δεν εντάχθηκε ποτέ και στο πρόγραμμα του τούρκου ηγέτη. Στα μέσα Αυγούστου άρχισαν οι βολιδοσκοπήσεις για να υπάρξει μια συνάντηση των δύο ανδρών, οι Τούρκοι το έπαιζαν ιστορία, διότι εκείνοι είχαν διαμορφώσει πρόγραμμα (μπορεί να έκαναν και τους σκληρούς, δεν το ξέρω), κι όταν στις αρχές του μήνα είπαν ΟΚ προσδιόρισαν το ραντεβού με βάση το ήδη διαμορφωμένο πρόγραμμα του προέδρου Ερντογάν. Κι αντί οι δικοί μας να πουν, παιδιά, μήπως να το πάρουμε πίσω «το αίτημα», γιατί σε μια συνάντηση μισής ώρας, με τη χρήση διερμηνέων ως ενδιάμεσων, τι να πρωτοπείς, επέμειναν να γίνει η συνάντηση, με αποτέλεσμα να επέλθει το… ναυάγιο!

Fake δικαιολογία

Και επειδή διαμαρτύρεται η κυβέρνηση (και αυτός ο «πόνος» έγινε απολύτως… διακριτός στα χθεσινά φιλοκυβερνητικά μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά), διότι η αντιπολίτευση δεν στάθηκε στο ύψος της και την κατηγόρησε για «προχειρότητα» (μια χαρά τα είπε ο Ανδρουλάκης επί του συγκεκριμένου), κρατήστε και κάτι ακόμη: η επίσημη δικαιολογία των Τούρκων ήταν πως η συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της έκτακτης συνάντησης που είχε ορίσει ο πρόεδρος Τραμπ με ηγέτες αραβικών και μουσουλμανικών χωρών, μόλις μισή ώρα μετά.

Ψέμα. Δεν ισχύει. Η αλήθεια είναι ότι η συνάντηση Τραμπ με άραβες και μουσουλμάνους ηγέτες πραγματοποιήθηκε μεν, αλλά δύο ώρες αργότερα από την ώρα που έλεγαν οι Τούρκοι. Αρα, υπήρχε όλος ο χρόνος να πραγματοποιηθεί το ραντεβού Μητσοτάκη – Ερντογάν, κι αν δεν συνέβη αυτό, ήταν γιατί οι Τούρκοι δεν ήθελαν να πραγματοποιηθεί.

Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί να μη σημαίνει και τίποτε. Από μια προγραμματισμένη, βήμα βήμα, όξυνση μέχρι πλήρη αδιαφορία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σε κάθε περίπτωση, θα φανεί, νομίζω.

Για γέλια και για κλάματα

Το βλακώδες επιχείρημα της ελληνικής διπλωματίας, ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε ούτε να στραβώνουμε με το κάζο της Νέας Υόρκης διότι υπάρχει στις αρχές του άλλου μήνα μια σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Κοπεγχάγη και μπορεί να συναντηθούν εκεί, δεν το βάζω καν προς συζήτηση. Οι άνθρωποι είναι για γέλια – όταν δεν είναι για κλάματα…

Νομίζω ότι δεν αντέχει σε κανενός είδους κριτική. Ασε που λογικά την πρωτοβουλία πρέπει να την πάρει η Τουρκία, αφού με δική της ευθύνη ακυρώθηκε η προχθεσινή συνάντηση. Θα την πάρει; Αλλο ένα ερώτημα…

Αυτογκόλ στο Σύνταγμα

Τώρα έχουν ξεκινήσει άλλο έργο στο Σύνταγμα. Σχολεία. Αντιπροσωπείες σχολείων επισκέπτονται τον απεργό πείνας Ρούτσι, ο οποίος αιτείται την εκταφή του παιδιού του και δεν μπορεί να το καταφέρει, διότι στη Δικαιοσύνη παίζουν «α μπε μπα μπλομ του κι θε μπλομ». Τα παιδιά – συμπαραστάτες του απεργού συνοδεύονται και από δασκάλους. Επίσης «συγκινημένους» με το δράμα του γονιού. Κι επειδή αυτό, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν θα σταματήσει, επαναλαμβάνω: στο Μέγαρο Μαξίμου έχει απομείνει κανείς σοβαρός να αναλύσει με ψυχραιμία την κατάσταση και να εισηγηθεί τον σωστό χειρισμό της υπόθεσης; Φοβάμαι πως όχι…

Γιατί επικρατεί η (λαθεμένη) αντίληψη ότι «δεν θα υποκύψουμε στις απαιτήσεις (διάβαζε εκβιασμούς) της Καρυστιανού». Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι έτσι όπως το χειρίζονται μόνο η Καρυστιανού βγαίνει κερδισμένη…

Ο ευαίσθητος ηγέτης

Ο πρόεδρος Τσίπρας τώρα, που είναι τεράστια γάτα και «διάβασε» σωστά το έργο, έσπευσε να καταγγείλει… απευθείας τον Κυριάκο ότι αυτός είναι ο υπεύθυνος που δεν δίνεται η άδεια εκταφής για το παλικάρι του Π. Ρούτσι! Σιγά να μην άφηνε την ευκαιρία να τσιμπήσει κι ο ευαίσθητος ηγέτης από το «ψητό» της οργής. Το ωραίο είναι ότι μέχρι και για Δικαιοσύνη α λα καρτ μίλησε ο αρχηγός (ο Τσίπρας να μιλάει για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, δεν είναι ανέκδοτο, ρε παιδιά; Οχι, πείτε μου), αλλά και για «πρωτοφανές έλλειμμα εμπιστοσύνης» που έχει η ελληνική κοινωνία απέναντι στη Δικαιοσύνη!!

Ενώ επί των ημερών του, με τους παπαγγελόπουλους, ε; Και τους καλογήρου, και τους υπόλοιπους; Και με Θάνου πρόεδρο του Αρείου Πάγου…

Θριάμβευε η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. 100-0 από τα αποδυτήρια.

Συγγνώμη, για λοβοτομημένους μάς περνάει το παλικάρι; Διερωτώμαι…

Ενημερωμένος o πλανητάρχης

Πολλοί δικαιολόγησαν τον πρόεδρο Τραμπ για όσα περίεργα είπε κατά την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Μίλησε, λέει, «εκτός κειμένου» επειδή χάλασε το autocue, άρα ορισμένα από όσα εκστόμισε, και ακούστηκαν από μπαρούφες έως τρομακτικά, τα ανέφερε εν τη ρύμη του λόγου του. Καλό, δεν λέω, το επιχείρημα, αλλά αν μπορούσαμε να έχουμε και το γραπτό κείμενο της ομιλίας, να βγάλουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα, προφανώς θα είχαμε πλήρη την εικόνα για το τι λ.χ. πιστεύει για την κλιματική αλλαγή ή για το αν η Κίνα χρησιμοποιεί ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ομως αυτό το δεδομένο δεν το έχουμε. Ωστόσο, η δική μου άποψη είναι ότι ο άνθρωπος τα ίδια θα έλεγε και στο γραπτό κείμενο. Η αναφορά στην Ελλάδα, ας πούμε, ότι το 54% των κρατουμένων στις φυλακές είναι μετανάστες, δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι ενημερωμένος για τα πάντα! Αν έλεγε δε ότι το υπόλοιπο 30% είναι Ρομά και αυτό που απομένει Ελληνες, θα την είχε συμπληρώσει απολύτως την εικόνα (μας). Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Θα το κάνει, όοοοοοταν υποδεχτεί τον Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο. Λέμε τώρα…