Το πόρισμα της κοινωνίας

Το πανελλήνιο έχει στρέψει ολοκληρωτικά την προσοχή του στα του δυστυχήματος των Τεμπών – και λογικά ίσως, απόδειξη τα συλλαλητήρια της οργής – αλλά η μεγάλη εικόνα έχει επισκιάσει σοβαρότατες, αρνητικές για την Ελλάδα, εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, η χώρα μας έχει εισπράξει τρεις ηχηρές, θα τις αποτιμήσω, ήττες σε διπλωματικό επίπεδο, και συγγνώμη που θα το πω, αυτό είναι που έχει σημασία, διαχρονικά. Και όχι αν το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ διαχέει τις ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα στον ΟΣΕ, την Hellenic Train, τον σταθμάρχη, τον ελεγκτή, την κυβέρνηση, τον μηχανοδηγό, τον υπουργό, τον γραμματέα, και δεν ξέρω ποιον άλλο. Αυτά λίγο-πολύ τα γνωρίζαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και πριν από το πόρισμα του συγκεκριμένου οργανισμού. Δεν γίναμε σοφότεροι, και σίγουρα δεν θα γίνουμε σοφότεροι και από ό,τι άλλο προκύψει σε πόρισμα ή ανάλυση. Επειτα, υπάρχει και το εξής: η κοινωνία έχει διαμορφώσει ήδη την άποψή της, και για τις κυβερνητικές ευθύνες και για το τι έγινε ή δεν έγινε σχετικά με τη γρήγορη εκκαθάριση της υπόθεσης σε πολιτικό επίπεδο. Ο,τι πόρισμα και να προκύψει, απ’ οπουδήποτε, μικρή σημασία έχει, γιατί έχει προεξοφληθεί, και υπόκειται στη γενική κρίση. Τελεία και παύλα.

Τρεις, βαριές, διπλωματικές ήττες

Το σημαντικό των ημερών για μένα, είναι, όπως προαναφέρεται, οι τρεις βαριές διπλωματικές ήττες της χώρας, οι οποίες, μας δείχνουν ότι επιστρέφουμε στα προ 15ετίας «πέτρινα χρόνια». Αυτό είναι το σοβαρό. Τότε που η Ελλάδα ήταν κάτι σαν «μαύρο πρόβατο» για τους ευρωπαίους εταίρους και τους δυτικούς συμμάχους. Ανύπαρκτη διπλωματικά, ανυπόληπτη, αδύναμη και χωρίς παρεμβατικό λόγο. Στη γωνία, να τρώει ανελέητο ξύλο, και να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη.

Και εξηγούμαι για να μη μακρηγορώ, και δεν μου αρέσει:

— η Ελλάδα ήταν απούσα από τη διάσκεψη ασφαλείας στο Μόναχο, στα μέσα Φεβρουαρίου. Εκεί όπου οι Ευρωπαίοι ήρθαν για πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο με τον άγριο τραμπισμό, που εκπροσώπησε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Βανς. Γιατί απουσίασε; Γιατί κρίθηκε ότι ήταν άνευ σοβαρών συμμετοχών ηγετών. Ανεπίσημα υποστηρίχθηκε ότι ο Πρωθυπουργός δεν έπρεπε να απουσιάζει λόγω της οξύτητας που είχε αρχίσει να προσλαμβάνει το «τεμπικό». Και υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, με παρασκήνιο, το οποίο θα εκθέσω εν συνεχεία

— η Ελλάδα ήταν απούσα από τη διάσκεψη που συγκάλεσε λίγες ημέρες αργότερα ο πρόεδρος Μακρόν, στο Παρίσι, για τις επιπτώσεις στην Ευρώπη της πολιτικής ατζέντας της νέας αμερικανικής κυβέρνησης. Η Γαλλία δεν έκρινε σκόπιμο να καλέσει τη χώρα μας στη διάσκεψη

— η Ελλάδα ήταν απούσα από τη διάσκεψη που συγκάλεσε το Σάββατο στο Λονδίνο ο βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, για την Ουκρανία και τη στάση απέναντί της, των ΗΠΑ. Ούτε εδώ είχαμε πρόσκληση.

Αυτή είναι η αλήθεια, και αυτή είναι η κατάσταση. Διολισθαίνουμε συνεχώς σε διεθνές επίπεδο, σε μια εποχή, που οι τρέλες που έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μπορεί να μας βρουν κάποια στιγμή, κατακέφαλα, σε Αιγαίο, Κύπρο και στα πέριξ…

Κουτσομπολιό!

Και ενώ θα περίμενε κανείς να υπάρξει μια συντονισμένη προσπάθεια για να επανακτήσουμε έναν αξιόπιστο διεθνή λόγο, διαβάζουμε κάτι απίθανα, που δεν ξέρω ποιος τα σκέφτεται, και κυρίως ποιος αποφασίζει να τα δημοσιοποιήσει, αγνοώντας ότι δι’ αυτού του τρόπου μεγεθύνεται η ζημιά. Αναφέρομαι σε κάτι διαρροές που έγιναν σαββατιάτικα από το Μέγαρο Μαξίμου, αναφορικά με την απουσία της Ελλάδας από τη διάσκεψη που συνεκλήθη στο Λονδίνο, υπό τον Κιρ Στάρμερ, για το Ουκρανικό. Μεταξύ των διαρροών αυτών, διαβάζω και το ακόλουθο, το οποίο έως και απίθανο μπορείς να το χαρακτηρίσεις: «Η σημερινή σύνοδος στο Λονδίνο για το θέμα της Ουκρανίας δεν εντάσσεται στο πλαίσιο διεθνούς οργανισμού, αλλά συνιστά μεμονωμένη πρωτοβουλία του Ηνωμένου Βασιλείου»!!

Που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι εκείνος ο Στάρμερ δεν είχε δουλειά να κάνει το Σάββατο, και επειδή βρέθηκε και ο Ζελένσκι στο Λονδίνο, επιστρέφοντας από τη συνάντηση-σφαγή στην Ουάσιγκτον, είπε, δεν καλώ και μερικά φιλαράκια από την Ευρώπη και τον Καναδά να πιούμε ένα malt, με συνοδευτικό… ξηροκάρπια, να μας τα πει από πρώτο χέρι ο Βολοντίμιρ, πώς του την «έπεσαν» στο Οβάλ Γραφείο;

Συγγνώμη, αλλά με διαρροές όπως αυτή που προαναφέρεται, δεν γίνεται διπλωματία. Τι γίνεται; Rumors, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο – κουτσομπολιό!

(Σημειωτέον, είχε κληθεί κι ο πρόεδρος Ερντογάν, αλλά έστειλε στη θέση του τον υπουργό Χακάν Φιντάν – εκεί είμαστε…)

Τριπλή «πόρτα» για ραντεβού με Βανς

Αναφέρθηκα προηγουμένως στη διάσκεψη του Μονάχου, από την οποία απουσίασε η Ελλάδα. Εγραψα για την επίσημη εκδοχή της απουσίας του Πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη, σημείωσα και την ανεπίσημη με το «τεμπικό», και πρόσθεσα ότι υπάρχει και τρίτη, σοβαρή, εκδοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες μου, λοιπόν, η κυβέρνηση ζήτησε από την επιτετραμμένη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, που εκτελεί χρέη πρεσβευτή, μετά την αποχώρηση του Τζορτζ Τσούνη, να υπάρξει μία έστω ολιγόλεπτη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς, στο περιθώριο της διάσκεψης του Μονάχου. Το αίτημα μεταφέρθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και η απάντηση ήταν αρνητική. Αντίστοιχο ταυτόχρονο αίτημα είχε υποβάλει και η ελληνική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον. Ενισχυτικά, είχε χρησιμοποιηθεί και ένας τρίτος δίαυλος, μέσω ενός από αυτούς τους περίεργους (Ελληνοαμερικανούς) τύπους που κυκλοφορούν στην αμερικανική πρωτεύουσα και υποδύονται τους δημοσιοσχεσίτες (και εν προκειμένω, ότι διαθέτουν σχέσεις με το καθεστώς Τραμπ). Φυσικά δεν ευδοκίμησε ούτε η προσπάθεια του περί ου ο λόγος δημοσιοσχεσίτη, αν υποθέσουμε ότι υπήρξε ποτέ, και δεν ήταν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Οπότε, ο πρόεδρος Κυριάκος, αφού δεν έκλεισε ραντεβού με τον Βανς, αποφάσισε να απουσιάσει από την κορυφαία αυτή διάσκεψη – παρότι εκ των πραγμάτων δικαιώθηκε, διότι ο αντιπρόεδρος Βανς δεν συνάντησε κανέναν στο Μόναχο, ούτε καν τον οικοδεσπότη καγκελάριο Σολτς.

(Διαψεύσεις, δεν θα δεχθώ…)

Γέφυρες στον Ατλαντικό

Συμπέρασμα, δεν έχουμε σχέσεις με το καθεστώς Τραμπ, και προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτό πρέπει να αποδοθεί στο γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε βάλει υποτίθεται τα ρέστα της στην επανεκλογή Μπάιντεν. Δεν τον έχω για άσχετο τον Κυριάκο, να μην έβλεπε ότι ο Τραμπ θα νικήσει, και παρ’ όλα αυτά να στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τον Μπάιντεν. Οχι. Το θέμα είναι άλλο. Οτι δεν έγινε εγκαίρως προσπάθεια να ριχθούν γέφυρες και προς την πλευρά του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου. Παράλειψη; Αβλεψία; Λαθεμένη εκτίμηση της κατάστασης που θα διαμορφωνόταν στην Ουάσιγκτον; Εμμονές του ελληνικού διπλωματικού κατεστημένου; Ποιος ξέρει. Μπορεί κάτι από όλα αυτά ή μπορεί και όλα μαζί. Η ουσία είναι ότι η Αθήνα ψάχνεται, και ακόμη να βρει άκρη, ενώ ενδεχομένως μπορεί να υπάρχει κάποια άκρη. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης μετέβη πρόσφατα στην Ουάσιγκτον για μια ολιγόλεπτη συνάντηση με τον νέο υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαρκ Ρούμπιο. Κατηγορείται από παράγοντες της Ομογένειας, όπως ο νισύριος μεγιστάνας Τζον Κατσιματίδης, ότι απέφυγε να συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο, που ενδεχομένως έχει έναν δίαυλο επικοινωνίας με το καθεστώς Τραμπ. Γιατί το απέφυγε; Διότι στο βαθύ διπλωματικό κατεστημένο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, υπάρχει μια παγιωμένη αντίληψη για τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο – αμφισβητείται η «ελληνικότητά» του!!

Ντροπές; Σίγουρα! Ελπίζω ότι ο καινούργιος ένοικος του νεοκλασικού της Βασιλίσσης Σοφίας που θα ορίσει ο Κυριάκος (στη θέση Γεραπετρίτη), θα απαλλαγεί από αυτές τις αντιλήψεις, γιατί δεν πάει καθόλου καλά το πράγμα…