Πού στοχεύει η Αριστερά;

Ας επαναλάβουμε τον τίτλο του βασικού μας σημερινού σημειώματος: Πού στοχεύει, λοιπόν, σήμερα η Αριστερά; Είναι συμπλήρωμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ή έχει στήσει νέους ανεμόμυλους; Παλιμπαιδίζει ή έχει πειστικό σχέδιο που απλώς δεν περνά στον κόσμο; Τα ερωτήματα είναι πολλά και δεν επιδέχονται εύκολες απαντήσεις. Και αυτό αφού, κατ’ αρχάς, η Αριστερά είναι πολλά κομμάτια. Το κυβερνών άλλοτε μέρος της φαίνεται πως δεν έχει συνέλθει ούτε από τις αλλεπάλληλες δικές του δομικές κρίσεις, ούτε έχει αναστοχαστεί θαρρετά για το τι συνέβη την περίοδο 2015-19. Η Αριστερά εκτός ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, είτε επαναλαμβάνει συνταγές δεκαετίας ’90 είτε προσπαθεί να προσαρμόσει την παρουσία της απλώς και μόνο σε μοντέρνες εκφωνήσεις. Προφανώς στο παρόν σημείωμα εξαιρούμε το ΚΚΕ, το οποίο διατηρεί μια δική του στρατηγική, αυτόνομη πορεία και βηματισμό και θαρρετά μιλάει για μια άλλη κοινωνία. Κλείνει η παρένθεση. Οι υπόλοιποι όμως; Πώς ακριβώς θα χειριστούν τον εαυτό τους και τη θέση τους μέσα στο νέο εκ των πραγμάτων πολιτικό σύστημα; Βασικά, πώς θα αντιμετωπίσουν την ίδια τη διαπάλη στο Κοινοβούλιο, μέσα στους θεσμούς αλλά και μέσα στην κοινωνία όλο το επόμενο διάστημα, που φαίνεται πως η κοινωνική δυσαρέσκεια θα αποκτήσει ακόμα πιο μόνιμα χαρακτηριστικά, αλλά και το παγκόσμιο ρεύμα θα προσθέσει προβλήματα και ερωτήματα στον νεοελληνικό σχηματισμό; Αρκεί απλώς και μόνο μία επανάληψη παλαιότερων σχημάτων τρίτου δρόμου, ευρωκομμουνισμού, ήπιας διαχείρισης του καπιταλισμού; Μάλλον όχι. Η Αριστερά μάλλον θα πρέπει να διαμορφώσει εκείνο το πλαίσιο διαλόγου πάνω στα νέα πεδία, από την τεχνητή νοημοσύνη και τη νέα εργασία μέχρι το πώς συμπεριφέρονται οι μεγάλες δυνάμεις στο εντελώς γεωπολιτικό τοπίο. Εύκολα να τα γράφεις, δύσκολο να τα μελετάς και να τα κάνεις πράξη, θα πει κάποιος. Ακόμη δυσκολότερο να βρεις τον εαυτό σου μέσα στην κοινωνία. Να συναντηθείς με αυτή. Να ακούσεις τον κόσμο μακριά από διδακτορικές εκφωνήσεις και ελιτίστικες λογικές. Την ίδια στιγμή που θα τον ακούσεις όμως να είσαι έτοιμος και να έχεις τα εργαλεία εκείνα που θα μπορείς να αναλύσεις και να ταξινομήσεις τις νέες ιεραρχήσεις. Να μια σοβαρή διαφοροποίηση από τον εύκολο λαϊκισμό. Αλλιώς η Αριστερά προφανώς θα μένει αδρανής και στα όρια του πολιτικού συστήματος. Μια καλπάζουσα κοινωνική Ακροδεξιά είναι εδώ. Κι ένας απενοχοποιημένος συντηρητικός λόγος φαίνεται πως διαπερνά όλες τις τάξεις και τις βαθμίδες της δημόσιας ζωής. Κανείς δεν δεσμεύει πως αν η Αριστερά συνεχίσει ως έχει θα είναι και αναγκαία παρούσα στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Συμβόλαιο δεν έχει συναφθεί τέτοιου τύπου και η νέα Ακροδεξιά έχει τα εργαλεία να μεταμφιεστεί έναν νέο φιλοπληβειακό ρόλο.