Τα Τέμπη ως «παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος»

Η ασφάλεια, η ευημερία και η μακροζωία που απολαμβάνουμε στη Δύση, κάτι που θα ζήλευαν προνομιούχοι περασμένων αιώνων, δεν είναι δώρο κανενός. Είναι ανθρώπινη δημιουργία. Γέννημα – εκτός των άλλων – και της ανθρώπινης εμπειρίας. Τι σημαίνει όμως εμπειρία; «Εμπειρία είναι το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας» απάντησε ο Οσκαρ Ουάιλντ. Για να συμπληρώσει ο καθηγητής Δημήτρης Δημητράκος στον υπογράφοντα: «Αρκεί να τα αναγνωρίσουμε ως λάθη».

Και αμέσως μου ήρθε στον νου η φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Οταν μια «θεο-μηνία» φωτιάς ήταν αδύνατον να ελεγχθεί με ανθρώπινα μέσα.

Πράγμα που επέβαλε στην πολιτεία το καθήκον τουλάχιστον να σώσει τους ανθρώπους με εκκένωση της περιοχής. Ενα καθήκον όμως που ήταν ρητά εκτός του «φαντασιακού» των τότε υπευθύνων. Με αποτέλεσμα την εκατόμβη νεκρών. Και τότε συνέβη το απροσδόκητο. Η τραγωδία αναγνωρίστηκε από τους «άλλους» ως αυτό που ήταν: προϊόν ενός φοβερού ανθρώπινου λάθους. Μια αναγνώριση που «μεταβόλισε» την τραγωδία σε σωτήρια εμπειρία. Με αποτέλεσμα, στη φοβερή πυρκαγιά της Εύβοιας που ακολούθησε κατά τη «βάρδια» των «άλλων», επειδή «οι άλλοι» πήραν το «μάθημα» από το Μάτι και εκκένωσαν τις επικίνδυνες περιοχές, να μην υπάρξει ούτε ένας νεκρός.

Μια επιτυχία που προκάλεσε τη μνησικακία των υπευθύνων για το Μάτι. Μέχρι σημείου να μιλάνε για «εκκένωση βόθρων» και «πολιτική μη νεκρών» ή να επαινούν τους πολίτες που δεν συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις της πολιτείας! Επιβεβαιώνοντας ότι για αυτούς πολιτική δεν είναι η μέριμνα για τον κοινό μας κόσμο, αλλά μόνο η αναρρίχηση στην εξουσία. Κάτι που αναδύεται προκλητικά και στη διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών. Συγκεκριμένα: Γνωρίζουν ότι η τραγωδία των Τεμπών οφείλεται σε συγκεκριμένα λάθη αρμοδίων για την ασφάλεια της κυκλοφορίας. Πράγμα που σημαίνει ότι η αναγνώριση των φονικών αυτών λαθών θα τα μεταβόλιζε σε εμπειρία, που θα επέβαλλε μέτρα για την αποτροπή της επανάληψής τους. Οπως ακριβώς συνέβη με το Μάτι.

Με πρώτο αυτό που ορίζει η λογική: την αξιολόγηση του προσωπικού του ΟΣΕ, με πρόβλεψη απολύσεων όσων η ανεπάρκεια στοιχειοθετεί κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή. Κάτι όμως ανοίκειο για τους εμφορούμενους από τη ληστρική νοοτροπία ότι οι ΔΕΚΟ είναι «σανατόρια πελατών». Οπου δεν έχει θέση η αρχή που αποτελεί θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού: η προσωπική ευθύνη των ανθρώπων για τις πράξεις τους.

Γι’ αυτό, στην τραγωδία των Τεμπών, προκειμένου να προστατεύσουν τους διορισμένους «πελάτες», επιχειρούν την «αποστράγγιση» της λογικής από την πραγματικότητα, ώστε να την αντικαταστήσουν με θεωρίες συνωμοσίας. Και ακολούθως, με στοχευμένες δημόσιες αναπαραστάσεις και «τελετές» (π.χ. δημόσιες εκδηλώσεις με λάβαρα που δηλώνουν ότι οι υπεύθυνοι είναι ανεύθυνοι), επιχειρούν να μετατρέψουν δημαγωγικά την τραγωδία σε εκμεταλλεύσιμο συλλογικό «πολιτισμικό τραύμα». Το οποίο, ως «διαχειριστές» του, θα το ανανοηματοδοτούν εκ των υστέρων και θα το εκμεταλλεύονται ανάλογα με τις εκλογικές τους ανάγκες.

Αδιαφορώντας αν η προπαγανδιστική συσκότιση και η δημαγωγική εκμετάλλευση της τραγωδίας δεν θα επιτρέπουν στην κοινωνία να λάβει το φοβερό μάθημα. Διότι επιλέγουν το παιχνίδι «μηδενικού αθροίσματος». Οπου αυτοί μεν κερδίζουν εκλογικά, αλλά η κοινωνία χάνει πολύ περισσότερα.

Ο Κώστας Κούρκουλος είναι δικηγόρος