Έφυγε ο Θόδωρος Χαριτόπουλος – Ήταν για πολλά χρόνια ο μπάτλερ του Κωνσταντίνου Καραμανλή

Έζησε διακριτικά, στη σκιά του «Εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή και ήταν για χρόνια, εκείνος που ήξερε τα πάντα, αλλά δεν ομολογούσε ποτέ τίποτα. Ο Θόδωρος Χαριτόπουλος, οικονόμος και εξ απορρήτων άνθρωπος του ιστορικού πολιτικού ήταν πάντα εκεί όταν η ιστορία της νεότερης Ελλάδας περνούσε από μπροστά του. Ήξερε όμως ότι αν κάτι διακρίνει τους έμπιστους είναι να είναι διακριτικότεροι του βασιλέως.

Ο Μυκονιάτης Θόδωρος Χαριτόπουλος έφυγε από τη ζωή παίρνοντας μαζί του μυστικά και ιστορίες που ποτέ δεν θα ειπωθούν. Ο «Θόδωρος του Καραμανλή» πρόσεχε πολύ όσα δεν έλεγε, φρόντιζε πολύ τον πολιτικό που άλλαξε ένα ολόκληρο έθνος, και ήταν μαζί με την κλειστή, απροσπέλαστη Λένα Τριανταφύλλη συνεργάτιδα του πρωθυπουργού και προέδρου Καραμανλή, η άλλη οικογένεια του.

Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφυγε από τη ζωή το 1998, άφησε στον οικονόμο του Θόδωρο Χαριτόπουλο πολλά προσωπικά αντικείμενά του και έπιπλα (πέρα από όσα κληροδότησε στο Ίδρυμα του) και το κινητό του.

Ο Θόδωρος Χαριτόπουλος ήταν για σχεδόν τρεις δεκαετίες, από τις αρχές του 1960 μέχρι και την μεγάλη έξοδο του Καραμανλή, η σκιά του. Ο άνδρας που ήξερε τα πάντα για τον άνδρα, και ποτέ δεν μοιράστηκε τίποτα πέρα από χαριτωμένες, χωρίς κόστος λεπτομέρειες που ύφαναν το μύθο του.

Με αφορμή τις γεύσεις της Μυκόνου

Η γνωριμία τους ήταν σαν σκηνή από ταινία νεορεαλισμού. Ο Σερραίος πολιτικός ήταν θιασώτης της άσπιλης τότε Μυκόνου, λάτρευε το «νησί των ανέμων» και σε μία από τις εξορμήσεις του εκεί ενθουσιάστηκε με τις γεύσεις που απολάμβανε καθισμένος -πάντα διακριτικά- σε ένα τραπέζι του ξενοδοχείου Λητώ.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε να γνωρίσει τον δημιουργό των πιάτων αυτών, να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για την απόλαυση που μυρίζει Αιγαίο. Η μητέρα του Θοδωρή Χαριτόπουλου εμφανίστηκε και έγινε αποδέκτης μιας πρότασης. Ο Καραμανλής της ζήτησε να τον ακολουθήσει στην έδρα του, την Αθήνα.

«Εγώ δεν μπορώ, αλλά μπορεί ο γιος μου που μαγειρεύει εξίσου καλά» λέγεται ότι απάντησε η Μυκονιάτισσα μαγείρισσα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πάντα έτοιμος να πάρει αυτό που ζύγιαζε ως σωστό τη συγκεκριμένη στιγμή, έτσι και έκανε.

«Από μικρός είχα ασχοληθεί με τη μαγειρική γιατί μου άρεσε. Ήμουν 20 χρονών τότε, υπηρετούσα ναύτης. Με αναζήτησε ο Καραμανλής και με πήρε κοντά του, όπου και έμεινα μέχρι το τέλος» είχε πει ο Χαριτόπουλος σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει στη συνάδελφο Χριστίνα Κοραή για την Ελευθεροτυπία.

Θόδωρος Χαριτόπουλος: Από την Αθήνα, στο Παρίσι, πάντα μαζί

Η σχέση τους θα είναι σχέση ζωής. Ο Χαριτόπουλος ακολουθεί τον Καραμανλή στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού, στην οδό Μπουλβάρ ντε Μονμορανσί 21, όροφος 10, και γίνεται η προνοητική σκιά του. Εκεί οι δυό τους θα έρθουν κοντά, ο Χαριτόπουλος θα μάθει το μυαλό, τις συνήθειες, τις ιδιοτροπίες, τις αδυναμίες, ακόμη και τα φταρνίσματα του Καραμανλή και θα είναι μαζί με τη σύζυγό του Πίγκα, οι άνθρωποι που θα φρόντιζαν τον πολιτικό ακαταχώριστα και ακραία ιδιωτικά.

Ευφυής ο Χαριτόπουλος, δεν αποπλανήθηκε ποτέ από τις Σειρήνες του Τύπου. Επιλέγοντας να είναι ένα άλλο μυθικό ον, η Σφίγγα του γρίφου και της σιωπής. Μακριά από τις πολιτικές επιλογές και τα δαιδαλώδη παιχνίδι εξουσίας στη μεταπολεμική Ελλάδα, ο Χαριτόπουλος ήταν ένα οικείο πρόσωπο της δεξιάς, αλλά δεν μίλησε ποτέ για τίποτα από όσα έκανε ο πολιτικός σε φίλους ή αντιπάλους του.

Ο Χαριτόπουλος ήταν o επίσημος confidant, ο εξ απορρήτων από τη Μύκονο που φρόντιζε τον Καραμανλή και μαλάκωνε τις περιώνυμες ιδιοτροπίες του με το δικό του, νησιώτικο, τρόπο.

«Δεν ξέρω τίποτα, δεν άκουσα τίποτα, δεν είδα τίποτα» είχε πει στη συνέντευξη του. Αυτό ήταν το διαχρονικό μότο του, του άνδρα που κάποιοι χαρακτήρισαν ως «εθνικό μπάτλερ».

Ζώντας από κοντά την πολιτική δράση και πολλά από τα παρασκήνιά της του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Χαριτόπουλος διετέλεσε επί σειρά ετών δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Μυκόνου, ήταν πρόεδρος της ΤΟ της Νέας Δημοκρατίας Μυκόνου και τα όσα ήξερε τα άφηνε στην πλώρη και μετά στον μπλε ορίζοντα.

«Ήταν οξύθυμος, όχι άδικος»

Ο Θόδωρος Χαριτόπουλος συνήθιζε έπειτα από τον θάνατο του πολιτικού, στις 23 Απριλίου 1998, να πηγαίνει τακτικά στο ομώνυμο ίδρυμα της Φιλοθέης και να περιποιείται τον επιβλητικό τάφο με τη γκρίζα μαρμάρινη πλάκα. Είχε ζήσει τα πάντα μαζί του, τους θριάμβους και τις σκοτεινιές του.

«Περάσαμε και περιόδους στενότητας, ο Ωνάσης ήθελε να βοηθήσει αλλά εκείνος δεν ήθελε καν να ακούσει τέτοια πράγματα… Ζούσαμε από την αποζημίωση του και από τον μισθό μου. Ο πρόεδρος δεν με είχε διορίσει ούτε στη Βουλή ούτε σε κάποιο υπουργείο. Υπάλληλος ήμουν στην εταιρεία του αδελφού του Αλέκου (σσ. πατέρα του Κώστα Καραμανλή) και από ‘κει πήρα σύνταξη» είχε πει ο Χαριτόπουλος.

«Όταν φώναζε σειόταν ο τόπος, έπρεπε όμως να φροντίσουμε να ηρεμεί γιατί ήταν οξύθυμος μα όχι άδικος…» συνέχιζε μνημονεύοντας τον πάντα ως πρόεδρο, όχι ως Κωνσταντίνο ή κύριο Καραμανλή ή οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική. Για τον Χαριτόπουλο ο πολιτικός ήταν ο δικός του πρόεδρος εσαεί.

«Τη μια έμπαινε με το κουστούμι στα καπνοχώραφα και χαιρετιόταν με τους αγρότες και την επόμενη συναντούσε τον ντε Γκολ και τους υπουργούς του» είχε πει, εντυπωσιασμένος από το ετερόκλητο προφίλ του επιδραστικού πολιτικού.

Από μάγειρας, οικονόμος, εξ απορρήτων του, δεξί χέρι και ίσως ο πιο έμπιστος άνθρωπος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Χαριτόπουλος έγινε ακόμη και ρόλος στην ποπ κουλτούρα της Ελλάδας ως χαρακτήρας στους 10 Μικρούς Μήτσους του Λάκη Λαζόπουλου, και ήταν η άκρη του Καραμανλή με τον κόσμο, η φωνή του λαού που πάντα έχει τη δική της βαρύτητα στην ιστορία.

Από την παραλία του Ορνού, στο προεδρικό μέγαρο ή στην οδό Μονμορανσί, ο «Θόδωρος του Καραμανλή» ήταν σύμφωνα με τον Μιχάλη Λιάπη «κοντά του όχι μόνο στις καλές στιγμές, αλλά και στις δύσκολες, όπως στο Παρίσι, όπου ο πρόεδρος ήταν μόνος».

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «συζητούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ με τον Θόδωρο. Αυτή η σχέση συνεχίστηκε και μετά. Ο πρόεδρος ρωτούσε το Θόδωρο για πολλά πράγματα. Ήθελε να ακούει τη γνώμη ενός ανθρώπου του λαού. Και τον εμπιστευόταν απόλυτα. Ο Θόδωρος ήταν ο μόνος ο οποίος ήξερε τα πάντα για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ποιους έβλεπε, ποιους δεν έβλεπε, τι σκεφτόταν. Και πάντα είχε κλειστό το στόμα του. Δεν του έπαιρνε κανείς κουβέντα. Μεγάλη υπόθεση η εχεμύθειά του».

Θόδωρος Χαριτόπουλος: Μετρημένες μπουκιές, λίγα λόγια και Τζον Γουέιν

Ο Καραμανλής αγάπησε την καθόλου κοσμική πλευρά της Μυκόνου εξαιτίας του Θόδωρου Χαριτόπουλου.

«Το πρόγραμμά του [σσ. ο Καραμανλής] δεν άλλαζε ποτέ και με τίποτα. Ήταν σαν ‘κουρδισμένος’» είχε πει στη Χριστίνα Κοραή. «Ήταν μετρημένες ακόμη και οι μπουκιές του. Αν του έβαζες 15 μπουκίτσες παστίτσιο, θα έτρωγε τις 14. Και μετά από ένα μήνα να του ξαναέβαζες παστίτσιο, πάλι 14 μπουκιές θα έτρωγε».

Στη συνέντευξη του ο Χαριτόπουλος είχε πει για τον Καραμανλή, τον άνθρωπο. Ξυπνούσε πάντα πριν από τις εφτά, απολάμβανε το πρωινό του με συνεπή ενημέρωση διαβάζοντας εφημερίδες («μπορεί και 2-3 ώρες αν υπήρχαν σοβαρά θέματα»), έκλεινε τα ραντεβού του για το μεσημέρι, γύριζε στο μικρό, με ωραία θέα στον Ορνό δωμάτιό του, κουβαλούσε βιβλία («Πάντα. Κυρίως πολιτικά» είχε πει ο Χαριτόπουλος), τα βράδια του έτρωγε στην ταβέρνα του αδελφού Χαριτόπουλου, του Ηλία, και έπινε, όχι κρασί, μόνο ουίσκι. «Πάντα με το φαγητό του» είχε πει.

«Ήταν πάντα 74 κιλά με ύψος 1,81. Όταν έπαιρνε λίγο, από μόνος του έκανε μια δίαιτα. Μου έλεγε ‘θα μου φτιάξεις ένα τσάι’. Ήταν λιτοδίαιτος. Του άρεσε το ψάρι, καμιά πιτούλα, χόρτα πάντα»

Από τον Χαριτόπουλο, μια μικρή χαραμάδα στον ιδιωτικό Καραμανλή ήταν εφικτή. Μέχρι εκεί.

Όπως είχε πει ο Χαριτόπουλος, ο Καραμανλής φρόντιζε ο ίδιος τις εμφανίσεις του. «Στο Παρίσι πήγαινε στα μαγαζιά και αγόραζε ό,τι του άρεσε. Εδώ ραβόταν στου Χρηστάκη. Είχαμε ένα ράφτη, τον Ησαΐα. Πολύ τον τυραννούσε. Μπορεί να έραβε και να ξήλωνε 30-40 φορές ένα σακάκι» είχε πει. Ο Καραμανλής ήταν ακραία συνεπής, ακόμη και στις διαστάσεις του.

«Είχα στις ντουλάπες ρούχα του από το ’60. Ήταν πάντα 74 κιλά με ύψος 1,81. Όταν έπαιρνε λίγο, από μόνος του έκανε μια δίαιτα. Μου έλεγε ‘θα μου φτιάξεις ένα τσάι’. Ήταν λιτοδίαιτος. Του άρεσε το ψάρι, καμιά πιτούλα, χόρτα πάντα». Και κομπόστα.

Ο Καραμανλής «κάθε βράδυ έβλεπε όλα τα νέα και μετά του βάζαμε μια ταινία καουμπόικη μέχρι τη 01.00. Ο Τζον Γουέιν ήταν από τους αγαπημένους του» είχε πει και βέβαια δεν δεχόταν ποτέ κάποιον χωρίς πρόσκληση. «Ποτέ».

Όταν το 1990 πρότειναν στο Θόδωρο Χαριτόπουλο να κατεβεί υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Μύκονο, ο Καραμανλής του είπε: «Τι θες εσύ και μπερδεύεσαι μ’ αυτά τα πράγματα; Εσύ είσαι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας» και όταν έπρεπε να εκπληρώσει κάποια από τα καθήκοντα του και αργούσε λίγο ο πολιτικός «του κρατούσε μούτρα δυο τρεις ημέρες, μέχρι να του περάσει».

«Είπες θα γυρίσεις στις 8.30 και πήγε 10 το βράδυ» θυμάται να του λέει.

«Ο πρόεδρος ήταν ένας άνθρωπος πολύ σκληρός με τον εαυτό του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η κατάσταση στον τόπο» θα πει ο Χαριτόπουλος για τον άνδρα που μοιράστηκε μια ολόκληρη ζωή και άκουγε το παράπονο του. «Αν είχα δικά μου παιδιά, θα έρχονταν στο σπίτι μου, θα είχα έστω έναν καβγά μαζί τους» θα πει.