Ο υφυπουργός, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και μια… παρεξήγηση

Την… παρεξήγηση που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους της Δικαιοσύνης παρενέβη για να λύσει χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, μετά και τη χαμηλών τόνων αντιπαράθεση μεταξύ της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Γεωργίας Αδειλίνη και του υφυπουργού Δικαιοσύνης, Γιάννη Μπούγα. Τι συνέβη ακριβώς; Ο υφυπουργός έστειλε τις προηγούμενες ημέρες στις διοικήσεις των δικαστηρίων και των Εισαγγελιών ένα έγγραφο με συστάσεις και οδηγίες λειτουργικού χαρακτήρα, σε συνέχεια του δικαστικού χάρτη, ζητώντας ουσιαστικά να υπάρχουν πάντα δικαστές και εισαγγελείς υπηρεσίας στα δικαστήρια όλης της χώρας, γιατί είχαν παρατηρηθεί κάποια σχετικά προβλήματα. Πολλοί δικαστές όμως δεν το πήραν καθόλου καλά αυτό. Η πρώτη που αντέδρασε δε, ήταν η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη, η οποία εξέδωσε υπηρεσιακή ανακοίνωση με κάθε επισημότητα, με την αιχμηρή επισήμανση ότι «μόνο ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει δικαίωμα να απευθύνει παραγγελίες, οδηγίες και συστάσεις προς τους εισαγγελικούς λειτουργούς» και ότι πρέπει να αποκλείεται «κάθε επέμβαση των άλλων δύο εξουσιών». Τη σκυτάλη πήραν αμέσως μετά και πέντε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που σε δική τους ανακοίνωση τα έβαλαν ευθέως με τον Γιάννη Μπούγα, χαρακτηρίζοντας την (καλόπιστη, εξ όσων ακούω εγώ) πρωτοβουλία του ως αντισυνταγματική και αντίθετη με τη διάκριση των εξουσιών.

Ο ειρηνοποιός

Το ζήτημα έφτασε, λοιπόν, μέχρι και τον Παύλο Μαρινάκη ο οποίος και ανέλαβε να παρέμβει κάνοντας τον ειρηνοποιό, χωρίς να κακοκαρδίσει κανέναν. Στήριξε και τον Μπούγα, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είχε καμία πρόθεση να παρέμβει στο έργο των δικαστών, αλλά ασχολήθηκε μονάχα με «υπηρεσιακά θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των δικαστηρίων». Στήριξε και τους δικαστές, τονίζοντας πόσο απόλυτη είναι η εμπιστοσύνη της κυβέρνησης «στο έργο που επιτελούν οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί της χώρας αυτής». Και πέταξε επί τη ευκαιρία κι ένα καρφάκι πολιτικό, κάνοντας λόγο για «πάρα πολλές επιθέσεις που δέχονται» οι δικαστές. Απάντηση τρία σε ένα.

Σολομώντεια λύση

για τα Leopard

Σας είχα γράψει εγκαίρως για την ακρόαση από το Διεθνές Δικαστήριο Διαιτησίας (ICC) της πολυετούς αντιδικίας που υπάρχει μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του γερμανικού αμυντικού κολοσσού KMW, κατασκευαστή, μεταξύ άλλων, των αρμάτων Leopard. Από την πλευρά του ελληνικού Δημοσίου υπήρχε απαίτηση για ποινικές ρήτρες 25 εκατ. ευρώ τις οποίες και ενεργοποίησε το υπουργείο Αμυνας, με την προσωπική έγκριση του Νίκου Δένδια, στην KMW για τη δεκαετή καθυστέρηση υλοποίησης της σύμβασης για την αγορά των Leopard. Ενώ από την πλευρά των Γερμανών εκδικάστηκε στη Διαιτησία η απαίτηση 190 εκατ. ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο για καθυστερήσεις πληρωμών στην ίδια σύμβαση. Η απόφαση, λοιπόν, του ICC έγινε γνωστή στους αντιδίκους χθες και ενώ είναι τυπικά καταδικαστική για το Δημόσιο, ουσιαστικά μας φέρνει… ίσα βάρκα ίσα νερά. Κι αυτό γιατί το ICC επιδίκασε 25 εκατ. ευρώ, ποσό ελάχιστο σε σχέση με όσα υποστήριζε συνολικά ότι έχασε η KMW. Αρα, όλα καλά. Τώρα, το τι σημαίνει αυτό για τη μελλοντική σχέση με τη γερμανική εταιρεία (της οποίας είμαστε χρόνια πελάτες) είναι ένα ερώτημα που μένει να απαντηθεί, καθώς το υπουργείο Αμυνας βρίσκεται σε διαπραγμάτευση μαζί της προκειμένου να βρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση και για ένα ακόμη ανοιχτό πρόβλημα, την καθυστέρηση παράδοσης των πυρομαχικών για τα αυτοκινούμενα πυροβόλα των αρμάτων τύπου PzH-2000, που μας είναι απολύτως απαραίτητα.

Ο Τραμπ, το Ισραήλ,

η Αθήνα και η Τουρκία

Μιας κι έπιασα, πάντως, τα αμυντικά ζητήματα, πρέπει να σας πω ότι η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ έχει προκαλέσει σοβαρές ανησυχίες σε όσους ασχολούνται με αυτά. Οι λόγοι είναι τρεις: Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα προμηθειών, προβληματίζουν οι δασμοί που έχει εξαγγείλει ο Τραμπ στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Ο δεύτερος λόγος είναι οι θέσεις και εξαγγελίες για το ΝΑΤΟ και την αύξηση των αμυντικών δαπανών για τα υπόλοιπα μέλη του. Και ο τρίτος είναι η εξέλιξη των πολέμων στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Την Αθήνα την ενδιαφέρει, βεβαίως, και τι στάση θα κρατήσει απέναντι στην Τουρκία και τον ίδιο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και κατά πόσο θα επηρεαστεί από τη θέση του Ισραήλ που θεωρεί την Τουρκία έναν πολύ προβληματικό «παίκτη», επειδή υποστηρίζει τη Χαμάς και φιλοξενεί μαχητές της και αποσταθεροποιεί με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά την ευρύτερη περιοχή.