Αυτό, αυτά και τα μυστήρια

Στις αρχές Οκτωβρίου το ινστιτούτο Gallup δημοσίευσε έναν κατάλογο με τα θέματα που οι Αμερικανοί θεωρούσαν τα πλέον επείγοντα καθώς ετοιμάζονταν να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο. Οπως είναι φυσικό, δεν υπήρχε καμία επικάλυψη μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών στις πέντε πρώτες θέσεις. Οι Ρεπουμπλικανοί είπαν ότι ανησυχούν για την οικονομία, τη μετανάστευση, την τρομοκρατία και την εθνική ασφάλεια, την εγκληματικότητα και τους φόρους. Οι Δημοκρατικοί δήλωσαν πως ανησυχούν για την αμερικανική δημοκρατία, τους διορισμούς στο Ανώτατο Δικαστήριο, τις αμβλώσεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Τα δικαιώματα των τρανς – υπέρ ή κατά – δεν εμφανίζονταν πουθενά μεταξύ των κορυφαίων ανησυχιών των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων. Στην πραγματικότητα, από τα 20 και πλέον θέματα για τα οποία τούς ρώτησαν οι δημοσκόποι, τα δικαιώματα των τρανς κατατάχθηκαν στην τελευταία θέση από πλευράς σημασίας για τους ψηφοφόρους συνολικά.

Και εντούτοις η καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ ξόδεψε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε διαφημίσεις που στηλίτευαν τη στήριξη της Κάμαλα Χάρις στα δικαιώματα των διεμφυλικών. Από τις αρχές Αυγούστου ο Τραμπ και άλλοι Ρεπουμπλικανοί δαπάνησαν περισσότερα από 65 εκατ. δολάρια σε διαφημίσεις κατά των τρανς. Προβάλλονταν πρωτίστως στις αμφίρροπες Πολιτείες και στη διάρκεια μεταδόσεων με ανδρικό, κατά κύριο λόγο, κοινό, όπως τα σαββατοκυριακάτικα ματς του αμερικανικού ποδοσφαίρου. «Η Κάμαλα υποστηρίζει τις χρηματοδοτούμενες από τους φορολογουμένους αλλαγές φύλου για τους φυλακισμένους» έλεγε περιφρονητικά ο αφηγητής. «Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια. Ακόμα και τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης σοκαρίστηκαν που η Κάμαλα υποστηρίζει τις χρηματοδοτούμενες από τους φορολογουμένους αλλαγές φύλου για φυλακισμένους και παράνομους μετανάστες» συνέχιζε. Μια σειρά επεξεργασμένων εικόνων έδειχνε τη Χάρις μαζί με διεμφυλικά άτομα, ανάμεσά τους η ναύαρχος Ρέιτσελ Λεβίν, η υφυπουργός Υγείας των ΗΠΑ, αλλά και ηθοποιοί που υποδύονται κρατούμενες στη σειρά «Orange is the New Black». «Η Κάμαλα στηρίζει αυτό / αυτά» κατέληγε η διαφήμιση. «Ο πρόεδρος Τραμπ στηρίζει εσάς».

«Να, αυτά τούς έφαγαν τους Δημοκρατικούς» θα σπεύσουν να πουν όσοι θεωρούν τη «woke κουλτούρα» μητέρα πάσης κακίας – ακόμα και εδώ στην Ελλάδα, όπου οι υπερβολές της είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Η διαφήμιση ήταν, φυσικά, παραπλανητική. Οι κρατούμενοι έχουν δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλοι οι σημαντικοί ιατρικοί σύλλογοι στις ΗΠΑ στηρίζουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους τρανς.

Ακόμα και επί πρώτης προεδρίας Τραμπ, η ομοσπονδιακή πολιτική επέτρεπε την επιβεβαιωτική προς το φύλο φροντίδα σε φυλακισμένα διεμφυλικά άτομα – σύμφωνα με τους «New York Times» το αρμόδιο Γραφείο Φυλακών δαπανούσε για ορμονοθεραπείες 60.000-95.000 δολάρια ετησίως. Μόνο δύο ομοσπονδιακοί κρατούμενοι ωστόσο έχουν υποβληθεί ποτέ στις ΗΠΑ σε επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου. Με άλλα λόγια, πολιτικά μιλώντας, πρόκειται για ένα μη ζήτημα. Αλλά ο Τραμπ πέρασε μήνες υποστηρίζοντας, ξανά και ξανά, πως σχολεία στέλνουν παιδιά να υποβληθούν σε επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού φύλου χωρίς γονική συναίνεση – στους (φυλακισμένους) τρανς θα κολλούσε; Το θέμα δεν ήταν ποτέ τα δικαιώματα ή μη δικαιώματα «αυτού / αυτών». Το θέμα ήταν ανέκαθεν η υποδαύλιση του φόβου των υπολοίπων.

Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι, από μια έννοια, αποκαλυπτική. Γιατί έφερε στο φως πολλούς κρυφοτραμπικούς – το χαρακτηριστικότερο γνώρισμά τους είναι η ευφορία με την οποία απαριθμούν τα λάθη και τις ανεπάρκειες της Κάμαλα Χάρις, μη διστάζοντας ενίοτε να δανειστούν ακόμα και κάποιους από τους χαρακτηρισμούς που της επεφύλασσε προεκλογικά ο αντίπαλός της. Κατευθυνόμενη συνειδητά προς το άλλο άκρο, για λόγους αν μη τι άλλο δικαιοσύνης, και με δεδομένο το ότι η νίκη του Τραμπ ήταν, όπως και το 2016, κυρίως ανδρική και κυρίως λευκή, η στήλη θα υποκύψει στον πειρασμό να παραθέσει ένα απόσπασμα από άρθρο γνώμης της αμερικανίδας συγγραφέως και δικηγόρου Τζιλ Φιλίποβιτς στο περιοδικό «Slate».

^«Αυτή είναι η Αμερική που ο Τραμπ και ο Βανς υποσχέθηκαν σε αυτούς τους άνδρες ότι θα έφερναν πίσω. Ναι, είναι μια Αμερική όπου ένας (λευκός) άνδρας της εργατικής τάξης θα μπορούσε να βγάζει έναν αξιοπρεπή μισθό – αλλά η φαντασίωση αφορά λιγότερο το ύψος του μισθού και περισσότερο τη δυνατότητα να έχει μια οικονομικά εξαρτημένη και αφοσιωμένη σύζυγο ή να μπορεί να είναι όσο βίαιος, χοντροκομμένος και ασυγκράτητος θέλει χωρίς κοινωνικές συνέπειες. Οσο κι αν οι ειδήμονες και οι ψηφοφόροι δείχνουν την οικονομία ή τη μετανάστευση ή την εγκληματικότητα ως τον λόγο που οι ψηφοφόροι στήριξαν τον Τραμπ, η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ δεν προσέφερε ουσιαστικά τίποτα σε επίπεδο πραγματικής πολιτικής για κανένα από αυτά τα ζητήματα. Αντίθετα, προσέφερε την υπόσχεση της ανδρικής δύναμης και της ανδρικής κυριαρχίας, της επιστροφής των ανδρών στις νόμιμες θέσεις εξουσίας τους στον Λευκό Οίκο και στα σπίτια ολόκληρης της Αμερικής. Μίλησε σε άνδρες που είναι απογοητευμένοι και άνδρες που παραπαίουν, πολλοί από τους οποίους αισθάνονται – κόντρα στις αποδείξεις – ότι τους κακομεταχειρίζονται και ότι υφίστανται ακόμα και διακρίσεις. Και τους υποσχέθηκε μια επιστροφή στην εξουσία».

Disclaimer: η συντάκτρια είναι δηλωμένη φεμινίστρια, από αυτές που λίγο φοβούνται τώρα, αλλά ετοιμάζονται να «σηκώσουν τα μανίκια».