Βερσαλλίες και κουφάρια

Προχωρούν τα σχέδια  μετεγκατάστασης 9 υπουργείων και 4 ανεξάρτητων αρχών από την Αθήνα στις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ, όπου θα δημιουργηθεί «Κυβερνητικό Πάρκο»: το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε ότι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για το μεγαλεπήβολο έργο τρεις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Πολύ πιο γρήγορα προχωρεί το κόστος του έργου: από 250 εκατομμύρια ευρώ που ανακοινώθηκε προ τριετίας, έφθασε ήδη τα 420 και έχει ο θεός-φορολογούμενος.

Το να φύγει η βιομηχανική μονάδα από την περιοχή και να μετακινηθεί σε βιομηχανικές ζώνες είναι απολύτως κατανοητό και σωστό. Αλλά γιατί τη λύση του προβλήματος πρέπει να πληρώσει η Αθήνα; Σε 30 περίπου κτίρια  βρίσκονται τα υπουργεία και οι υπηρεσίες που θα μετακινηθούν, άλλα νοικιασμένα, άλλα ιδιοκτησία του κράτους. Για τα ιδιωτικά που θα αδειάσουν, οι ιδιοκτήτες θα βρουν λύσεις εύκολα αν η χώρα δεν αντιμετωπίσει κρίσεις σαν αυτή της περασμένης δεκαετίας.

Το τι θα γίνουν τα δημόσια, το γνωρίζουμε, το βλέπουμε στο κτίριο του ΟΣΕ στην Πλατεία Καραϊσκάκη, στο κτίριο του ΙΚΑ στην Πλατεία Κουμουνδούρου, στον «ουρανοξύστη» του ΟΤΕ στην Πλατεία Βικτωρίας: γιγαντιαία δυσώδη φρικτά κουφάρια που βρωμοκοπούν περιττώματα, απορρίμματα, ναρκωτικά υποβαθμίζοντας τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων περιοίκων και περαστικών. Η κυβέρνηση θέλει να τα πολλαπλασιάσει;

Το κέντρο της Αθήνας έχει υποβαθμιστεί, δικαιολογημένα τα μέλη της κυβέρνησης ασφυκτιούν  και θέλουν να βρεθούν τόπο καθαρότερο, λειτουργικότερο, ομορφότερο, που να τους αξίζει, τέλος πάντων.  Η υποβάθμιση όμως οφείλεται και σε αυτά τα κουφάρια που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.

Υπάρχουν δύο τρόποι να αντιμετωπιστεί το θέμα – η μία είναι του Λουδοβίκου ΙΔ’: χτίζεις μεγαλοπρεπείς Βερσαλλίες, παίρνεις την αυλή, υπουργούς, συμβούλους, παρατρεχάμενους, παλλακίδες, κτλ, από το ανυπόφορα βρώμικο  Παρίσι και εγκαθίστασαι εκεί. Η άλλη είναι να σεβαστείς την πόλη, την ιστορία, του κατοίκους  της και να την αναμορφώσεις ώστε και οι κυβερνώμενοι να ζουν ανθρώπινα, αν θεωρείς ότι τους αξίζει.

Όλες οι πρωτεύουσες της Ευρώπης αυτό τον δρόμο ακολουθούν – οι νεοπλουτίστικες (ή νεόπτωχες, στην περίπτωση μας)  και περιφρονητικές έως αυταρχικές  συμπεριφορές προς τον λαουτζίκο δεν είναι πλέον της μόδας. Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο αντί να αυξήσει τα κουφάρια να τα εξαφανίσεις, αξιοποιώντας τα για τις υπηρεσίες της; Δεν καταδέχεται τις γειτονιές που βρίσκονται;

Η σημαντικότερη ίσως τροπή της Γαλλικής Επανάστασης, αν εξαιρέσουμε τους αποκεφαλισμούς που ακολούθησαν, ήταν ο εξαναγκασμός του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ να αφήσει τις Βερσαλλίες και να γυρίσει στο Παρίσι. Αν θέλει να προετοιμάσει την επόμενη δημοκρατική επανάσταση, σε καλό δρόμο βρίσκεται η κυβέρνηση. Το ΠαΣοΚ, τα άλλα κόμματα, ο δήμαρχος της Αθήνας, έχουν να πουν κάτι;