Μιχάλης Παπαπέτρου: «Πολλοί αποφεύγουν τη σάτιρα για να μην προκαλέσουν»

Ένα μουσικό ταξίδι στην περίοδο ακμής της πολεμικής επιθεώρησης –από την ιταλική Κατοχή μέχρι τη γερμανική εισβολή- υπόσχεται η συναυλία με τη  Xορωδία της ΕΡΤ, η οποία συμπράττει το Σάββατο 26/10 (20.30) στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» με τον ηθοποιό-performer Θανάση Aλευρά, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Μιχάλη Παπαπέτρου.

Θα ακουστούν τραγούδια άλλα λιγότερο γνωστά και κάποια διασκευασμένα πρώτη φορά για χορωδία με τη συνοδεία πιάνου, μπαγιάν, σαξοφώνου και κοντραμπάσου.

Αφορμή, όπως λέει ο Μ.Παπαπέτρου, στάθηκε η «Μουσική βραδιά» του Γιώργου Παπαστεφάνου από το 1976, επεισόδιο αφιερωμένο στα τραγούδια του 1940.

Εκεί παρουσιαζόταν, εκτός άλλων, ένα δείγμα των πιο αντιπροσωπευτικών τραγουδιών από τρεις ηθοποιούς (Άννα Παναγιωτοπούλου, Υβόννη Μαλτέζου και Σταμάτη Φασουλή).

Τα κομμάτια εκείνα σατίριζαν με μοναδικό τρόπο τον εχθρό στην εποχή τους. Πιστεύετε πως λείπει αυτό στις μέρες μας; 

Η σάτιρα συχνά βασίζεται στην κριτική ή τη διακωμώδηση καταστάσεων πολιτικών ή κοινωνικών φαινομένων.

Τότε ο εχθρός ήταν κοινός και τα αντανακλαστικά των καλλιτεχνών σε εγρήγορση, με αποτέλεσμα τη δημιουργία στίχων ευφάνταστων και ξεκαρδιστικών.

Τα σατιρικά τραγούδια έχουν συχνά πιο περίπλοκα ή κοινωνικά μηνύματα, κάτι που δεν θεωρείται πάντα ελκυστικό από την ευρεία αγορά. Σ

ε μια εποχή, όπου τα ζητήματα πολιτικής ορθότητας και ευαισθησίας είναι στο επίκεντρο, πολλοί καλλιτέχνες μπορεί να αποφεύγουν τη σάτιρα για να μην προκαλέσουν αντιδράσεις.

Σήμερα, θα έλεγα ότι το είδος εκφράζεται περισσότερο μέσω άλλων μέσων, όπως το θέατρο, το stand- up comedy ή τα social media.

 

Τι θα ανακαλύψει το κοινό στη συναυλία της 26ης Οκτωβρίου; 

Ο στόχος ήταν να παρουσιάσω τα τραγούδια με τους στίχους που είχαν στην αυθεντική εκδοχή τους και το πώς τα ίδια μετατράπηκαν σε πολεμικά.

Πολλές επιτυχίες της εποχής εκείνης, όπως το πασίγνωστο “Παιδιά της Ελλάδος παιδιά”, ήταν συνθέσεις που είχαν ακουστεί προπολεμικά κυρίως στο θέατρο. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι η οπερέτα και η επιθεώρηση γνώρισαν μεγάλη ακμή τα προηγούμενα χρόνια.

Αλλά και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής υπήρξε καλλιτεχνική δημιουργία. Μετά το τέλος του πολέμου κάποιος αριθμός τραγουδιών μπόρεσε να ηχογραφηθεί. Ένα δείγμα δημιουργίας εκείνης της περιόδου θα ακούσετε και στη συναυλία μας.

Τι είναι αυτό που κάνει αυτά τα τραγούδια τόσο επίκαιρα και διαχρονικά; 

Τα τραγούδια αυτά συνδέονται με την ιστορία του έθνους, τον αγώνα για την ελευθερία κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και της κατοχής.

Έχουν μια συναισθηματική και ιστορική βαρύτητα που τα κάνει να διατηρούν την αξία τους ως κομμάτι συλλογικής μνήμης και εθνικής ταυτότητας.

Επίσης, η σάτιρα ασκούσε κριτική σε ζητήματα που παραμένουν επίκαιρα, όπως η πολιτική διαφθορά, η αδικία, η φτώχεια και η εκμετάλλευση.

Αυτά τα θέματα συνεχίζουν να απασχολούν τις κοινωνίες, κάνοντας τους στίχους να παραμένουν εξαιρετικά διαχρονικοί.