Δυόμισι χρόνια σχεδίαζαν την επίθεση
Εδώ και χρόνια, μπορεί ακόμα και μία δεκαετία, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έψαχναν τρόπους να διεισδύσουν στο τηλεπικοινωνιακό σύστημα της Χεζμπολάχ. Το έκαναν με διάφορους τρόπους που τώρα, μετά τις εκρήξεις στους βομβητές, τους φορητούς ασυρμάτους και άλλες συσκευές στον Λίβανο γίνεται εμφανές.
Οι πρώτες υποψίες οδήγησαν στην Ταϊβάν, στην εταιρεία Gold Apollo, μια επιχείρηση 40 ατόμων σε ένα άθλιο προάστιο της Ταϊπέι, μία από τις δεκάδες χιλιάδες εταιρείες της Ταϊβάν που κατασκευάζουν φθηνά ηλεκτρονικά είδη της καθημερινής ζωής. Ξεκίνησε το 1995, όταν τα κινητά τηλέφωνα δεν είχαν ακόμη αντικαταστήσει τους βομβητές τηλεειδοποίησης – προϊόντα σαν αυτά που εξερράγησαν κατά χιλιάδες στη Βηρυτό. Το πώς ακριβώς μια παρτίδα μαύρων τηλεειδοποιητών AR924 που έφεραν το σήμα Gold Apollo κατέληξε στο επίκεντρο αυτής της επιχείρησης έχει μπερδέψει ακόμα και τον Χσου Τσινγκ-Κουάνγκ, τον ιδρυτή της εταιρείας, ο οποίος περικυκλώθηκε από δημοσιογράφους την Τετάρτη. Μέσα σε λίγες ώρες αυτός και το προσωπικό του πρόσφεραν μισή ντουζίνα διαφορετικές εξηγήσεις. Ενας διευθυντής πωλήσεων είπε αρχικά στους «Financial Times» ότι η εταιρεία πουλούσε στον Λίβανο εδώ και χρόνια. Η κυβέρνηση εξέδωσε μια ανακοίνωση λέγοντας ότι η κατασκευή και η συναρμολόγηση τέτοιων τηλεειδοποιητών έγινε στην Ταϊβάν. Στη συνέχεια όμως η Gold Apollo έδειξε τη Βουδαπέστη, ονομάζοντας την BAC Consulting ως εταιρεία με την οποία είχε μια μακροχρόνια συμφωνία αδειοδότησης. Αυτό επέτρεψε στην BAC να σχεδιάζει, να κατασκευάζει και να πουλά τους βομβητές σε καθορισμένες περιοχές αλλά με την επωνυμία και το εμπορικό σήμα Gold Apollo.
Κάπου εδώ εμπλέκεται και η Βουλγαρία, καθώς χθες βουλγαρικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι 1,6 εκατ. ευρώ που συνδέονται με τις φονικές επιθέσεις στον Λίβανο πέρασαν από τη Βουλγαρία και κατέληξαν στη Βουδαπέστη και την BAC, μέσω της εταιρείας Norta Global Ltd με έδρα τη Σόφια. Ολα δείχνουν, σημειώνει η «Repubblica», ότι από την αρχή η BΑC βρισκόταν υπό τον πλήρη έλεγχο της ισραηλινής κατασκοπείας: μια πλασματική εταιρεία που κατασκεύαζε και πουλούσε τακτικά βομβητές και εργαλεία επικοινωνίας σε άλλους πελάτες, αλλά ο πραγματικός σκοπός της ήταν να περιμένει την εντολή αγοράς της Χεζμπολάχ. Που ήρθε πριν από μερικούς μήνες.
Σωματιδιακή φυσική
Πριν από δυόμισι χρόνια λοιπόν, τον Μάιο του 2022, ιδρύθηκε στην Ουγγαρία η BAC Consulting, από μια γυναίκα που ονομάζεται Κριστιάνα Ροζάρια Μπάρσονι-Αρκιντιάκονο, 49 ετών. Είναι προφανώς η μοναδική διευθύντρια μιας εταιρείας που απέφερε έσοδα περίπου 800.000 δολάρια το 2023. Το προφίλ της στο LinkedIn περιλαμβάνει μεταξύ των προσόντων της ένα διδακτορικό από το UCL στη σωματιδιακή φυσική, καθώς και θητείες σε άλλα ελίτ ιδρύματα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως το Soas και η London School of Economics. Η διεύθυνσή της είναι κάπου στη Βόρεια Βουδαπέστη. Τέσσερις γείτονες και ένας κομμωτής στο κτίριο είπαν στους «FT» ότι δεν θυμούνται να την έχουν δει τα τελευταία χρόνια. Το διαμέρισμα, που μοιράζεται με τη μητέρα της, η οποία σύμφωνα με τους γείτονες ζει στο εξωτερικό, είχε μια πόρτα ασφαλείας με τρεις βαριές κλειδαριές. Ενώ η μητέρα της «έρχεται στο σπίτι μια στο τόσο», η Μπάρσονι-Αρκιντιάκονο, το επισκέφθηκε για τελευταία φορά «πολύ καιρό πριν».
Εν τω μεταξύ υπήρχε μικρή δραστηριότητα την Τετάρτη στο κτίριο γραφείων της, ένα απεριποίητο σπίτι δίπλα σε έναν αυτοκινητόδρομο που οδηγεί έξω από τη Βουδαπέστη. Η εξαίρεση ήταν δύο άνδρες που επιβιβάστηκαν σε ένα μαύρο σεντάν Mercedes. Η φωτογραφία της εμφανίζεται επίσης στον ιστότοπο μιας εταιρείας που ονομάζεται Eden Global Impact, η οποία αναφέρει μια διεύθυνση στο Σαν Φρανσίσκο και την περιγράφει ως «ειδική σε θέματα ανθρωπιστικής βοήθειας και κοινωνικές δράσεις και προγράμματα, με εκτεταμένες αρμοδιότητες στον μη κερδοσκοπικό τομέα». Ο όμιλος απαριθμεί προϊόντα προς πώληση, συμπεριλαμβανομένων ηλιακών γεννητριών, συστημάτων φιλτραρίσματος νερού και ενός «αποκεντρωμένου δορυφορικού τηλεφώνου εκτός δικτύου». Δεν είναι σαφές πώς ή γιατί μια επιστήμονας με μεγάλη εξειδίκευση στην κλιματική αλλαγή, τη σωματιδιακή φυσική και την παγκόσμια οικονομία θα πουλούσε βομβητές από την Ταϊβάν σε λιβανέζους αγοραστές. Η γυναίκα είπε στο NBC News την Τετάρτη: «Δεν φτιάχνω τους βομβητές. Είμαι απλός ενδιάμεσος. Νομίζω ότι καταλάβατε λάθος».
Η έκπληξη των ειδικών
«Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο σε τέτοια κλίμακα»
Η έκρηξη την Τρίτη χιλιάδων βομβητών και την Τετάρτη εκατοντάδων φορητών ασυρμάτων και άλλων συσκευών που άφησε τουλάχιστον 32 νεκρούς και περισσότερους από 4.000 τραυματίες στον Λίβανο, εξέπληξε τους ειδικούς των τηλεπικοινωνιών και της τεχνολογίας: «Πρόκειται για μια βάρβαρη επιχείρηση», λέει στην «El Pais» ο Νταβίντ Μαρουγκάν, ειδικός σε θέματα ασφαλείας και ραδιοεπικοινωνιών.
Η ισπανική εφημερίδα συμβουλεύτηκε πολλούς ειδικούς σε θέματα εκρηκτικών, τεχνολογίας και κατασκοπείας και όλοι συμφωνούν σε ένα πράγμα: Οτι πρόκειται για κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ σε τέτοια κλίμακα. Γιατί είναι πρωτόγνωρο; Η Μοσάντ, η ισραηλινή υπηρεσία κατασκοπείας, είχε ήδη τοποθετήσει εκρηκτικά σε συσκευές όπως σταθερά και κινητά τηλέφωνα, όπως το 1996, σκοτώνοντας τον διοικητή της Χαμάς Γέχιε Αγιας, ο οποίος έχασε τη ζωή του από έκρηξη όταν απάντησε σε κλήση στο κινητό τηλέφωνό του. Το 2010 το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, αν και δεν το παραδέχθηκαν ποτέ, έβαλαν τον ιό Stuxnet σε πυρηνικό εργοστάσιο του Ιράν καταστρέφοντας χίλιες συσκευές φυγοκέντρησης. Αυτό που συνέβη στον Λίβανο συνδυάζει και τα δύο. Ποτέ δεν επιτεύχθηκε ταυτόχρονη σωματική επίθεση σε αυτήν την κλίμακα και εναντίον τόσων πολλών συσκευών.
Το κλειδί του εγχειρήματος
Πώς κατάφεραν να τροποποιήσουν τους βομβητές; Η επιτυχία εξαρτιόταν από τον συνδυασμό της εισαγωγής εκρηκτικών στον βομβητή και της προσαρμογής του λογισμικού του. Για αυτό, είναι απαραίτητη η φυσική πρόσβαση στις συσκευές. Εάν ισχύει αυτό, το κλειδί είναι πώς είχαν πρόσβαση στους τηλεειδοποιητές. Η εταιρεία Gold Apollo εξήγαγε περισσότερες από 40.000 συσκευές αυτού του τύπου μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου σε διάφορα μέρη. Οι θεωρίες σχετικά με το πού θα μπορούσε να γίνει αυτή η υποθετική υποκλοπή στην εφοδιαστική αλυσίδα είναι αμέτρητες. Μια επιλογή είναι το Ισραήλ να αγοράσει άλλες συσκευές, να τις τροποποιήσει στις δικές του εγκαταστάσεις εισάγοντας εκρηκτικά και ένα νέο ενσύρματο λογισμικό και να τις αντικαταστήσει στη μεταφορά. Ενα άλλο είναι ότι είχε πρόσβαση στα εμπορεύματα και έκανε αυτές τις αλλαγές, για παράδειγμα, στο πλοίο. Είναι μια επιχείρηση πιο ριψοκίνδυνη και απαιτεί περισσότερους συνεργούς, αλλά αν τα εκρηκτικά και το λογισμικό προετοιμάζονταν, θα ήταν θέμα λεπτών.