Αθήνα

Όποτε έχω λείψει για παραπάνω από δέκα μέρες στο εξωτερικό. Από τη στιγμή που ο πιλότος αναγγέλλει πως το μεγάλο σιδερένιο πουλί ξεκίνησε την κάθοδό του κι εγώ κολλημένος στο τζάμι πασχίζω να αναγνωρίσω ό,τι βλέπω –"αυτός είναι ο Κορινθιακός; τώρα πετάμε πάνω από το Πόρτο Ράφτη ή μήπως πάνω από τη νότια Εύβοια;", δεν προσανατολίζομαι απολύτως παρά μονάχα όταν μπαίνουμε στην τελική ευθεία.