Αλλη μία ατυχία

Τώρα που κάπως ελέγξαμε τη φρίκη, τον αποτροπιασμό που σε κάνει να αισθάνεσαι η δολοφονία έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, μπορούμε ίσως να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις που θα έχει στην πολιτική το συγκεκριμένο έγκλημα. Πρέπει να παραδεχθούμε, νομίζω, ότι πρόκειται για μία ακόμη «ατυχία» από αυτές που πλήττουν την κυβέρνηση, διότι καλείται να προσαρμόσει στα γεγονότα το σχέδιό της για τις ευρωεκλογές και να αφιερώσει δυνάμεις, που διαφορετικά θα τις ξόδευε στην προεκλογική εκστρατεία, στην προσπάθεια να δοθεί μια ικανοποιητική απάντηση στην κοινή γνώμη, για την ένστολη δημοσιοϋπαλληλία, που ονομάζουμε κατ’ ευφημισμόν και από συμπόνια «Αστυνομία».

Ο Πρωθυπουργός, λένε όσοι τον έχουν συναντήσει τελευταία, αναγνωρίζει ότι η κυβέρνηση παρουσίαζε αρρυθμίες τους τελευταίους μήνες. Αντιλαμβάνεται επίσης ότι η επικοινωνιακή διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών ήταν τουλάχιστον πλημμελής. Συγχρόνως όμως είναι ανασκουμπωμένος, είναι σε εγρήγορση και δείχνει έτοιμος για την προεκλογική μάχη. Εκτιμά μάλιστα ότι μια καλά οργανωμένη προεκλογική εκστρατεία, με θετικό μήνυμα και έμφαση στις επιτυχίες της κυβέρνησης, θα μπορούσε να επαναφέρει το θέμα των Τεμπών στις πραγματικές διαστάσεις του. Ελα όμως που υπάρχουν τα άτιμα τα «events» του Μακμίλαν! Ερχεται ένα φοβερό συμβάν, από αυτά που αλλάζουν την ατζέντα, όπως η δολοφονία της κοπέλας, και η κυβέρνηση βρίσκεται υποχρεωμένη να πρέπει να δώσει μια επαρκή απάντηση σε ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα. Νέοι στόχοι, νέες τακτικές, αναδιάταξη δυνάμεων, όλα αυτά είναι μεγάλος μπελάς.

Οπως μπελάς είναι και για την αντιπολίτευση, μολονότι εκ πρώτης όψεως δείχνει να ευνοείται από τη δύσκολη θέση στην οποία περιέρχεται η κυβέρνηση. Και αυτή πρέπει να προσαρμόσει τα σχέδιά της στη νέα πραγματικότητα. Πρέπει, ας πούμε, να αποδείξει ότι ο Μητσοτάκης και ο Χρυσοχοΐδης προσωπικώς συνωμότησαν, αν όχι για τη δολοφονία της δύστυχης κοπέλας, οπωσδήποτε για τη συγκάλυψη του εγκλήματος. Νομίζετε είναι εύκολο είναι να σκαρφιστούν κάτι αληθοφανές; Επίσης, η Μαρέβα πώς μπλέκεται; Διότι, δεν μπορεί, έχει υποχρέωση να μπλέκεται ως σύζυγος του Πρωθυπουργού! Ολα αυτά, ξέρετε, χρειάζονται σκέψη, χρόνο και δουλειά. Δεν γίνονται από τη μια ώρα στην άλλη. Σωστά λέω, λοιπόν, ότι η ατυχία πλήττει και την αντιπολίτευση…

ΑΠΛΗΣΤΙΑ

Το έχουμε δει τόσες φορές αυτό το έργο. Ξανά και ξανά ανεβαίνει, κάθε φορά με διαφορετικό πρωταγωνιστή, πάντα όμως με το ίδιο τέλος και την ίδια επιτυχία στο κοινό. Είναι σκληρό, αλλά τίποτα δεν διεγείρει περισσότερο το ενδιαφέρον του κόσμο από την πτώση άνευ αλεξιπτώτου, που πραγματοποιείται από ψηλά. Ιδίως δε αν εκείνος που πέφτει έχει προκαλέσει ο ίδιος τη μοίρα του. Τέτοια είναι η περίπτωση της Αννας-Μισέλ, που δεν είχε κανέναν λόγο να χρησιμοποιήσει παράνομα μέσα για να διευρύνει την πρόσβασή της στους ψηφοφόρους. Η κ. Ασημακοπούλου είναι προφανώς ικανή (και αυτό δεν αλλάζει, επειδή δεν μπορεί – δεν της βγαίνει – να είναι συμπαθής…), είναι επίσης πολύ εργατική και, για τους λόγους αυτούς, ήταν επιτυχημένη η θητεία της στην Ευρωβουλή και η ίδια έγινε πανελληνίως γνωστή. Δεν είχε δηλαδή καμία ανάγκη να το κάνει.

Η απληστία, άλλωστε, δεν είναι ανάγκη· είναι πάθος και πάθηση. Η κ. Ασημακοπούλου τελείωσε από την πολιτική, δεν χωρεί αμφιβολία. Το μόνο παρήγορο για εκείνη ότι είναι δικηγόρος. Αυτό θα τη βοηθήσει να αντεπεξέλθει στα βάσανα που βρίσκονται μπροστά…

Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ

Παρακολουθώ όλες τις συνεντεύξεις του Στέφανου Κασσελάκη με τέλεια προσήλωση, σαν να έχω γυρίσει τριάντα τόσα χρόνια πίσω και να βλέπω στην τηλεόραση το τελευταίο επεισόδιο του «Twin Peaks». Παρατηρώντας τον, λοιπόν, καταλαβαίνω ότι είναι επικίνδυνος, ακριβώς επειδή είναι άσχετος και απευθύνεται σε άσχετους, που νομίζουν ότι μια χώρα μπορεί να κυβερνάται από ένα καφενείο. Το παραδέχεται και ο ίδιος, άλλωστε, όταν δηλώνει στην ιταλική «La Stampa» ότι αποδίδει την επιτυχία (sic) του στο ότι έχει «μηδενική πολιτική εμπειρία». Ωστόσο, η απειλή που αντιπροσωπεύει δεν συγκρίνεται με εκείνη του Τσίπρα προ δεκαετίας και δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια, επειδή είναι πάρα πολύ λίγος. Ο φυσικός χώρος του είναι οι τηλεοπτικές φαντασμαγορίες και ο πραγματικός αντίπαλος του είναι ο Νίκος Κοκλώνης. Νομίζω, άλλωστε, ότι αμφότεροι φοίτησαν στο ίδιο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Επίσης και στους δύο αρέσουν τα εφαρμοστά ρούχα…