سینمای ایران «بچه مردم» را کم داشت!

بیش از دو دهه است که تو را می‌شناسم، و هنوز همان سکوت نخستینت در ذهنم زنده است. سکوتی که پر از معناست؛ پر از نگاه، پر از اندیشه. تو از آن دسته جوانانی هستی که آرامشت همیشه نشانی از عمق است، از تأمل. در چشمانت نوری است که خاموش نمی‌شود ـ نوری از ایمان و خیال.