Αφήνει τη Σέριφο ύστερα από επτά χρόνια ο γενικός γιατρός

Το 2023 ο Θανάσης Κοντάρης, ο γενικός γιατρός της Σερίφου, έγινε γνωστός καταγγέλλοντας την αδιαφορία και τη μοναξιά που επιφυλάσσει το ΕΣΥ στους λειτουργούς του Ιπποκράτη που επιλέγουν να υπηρετήσουν τη νησιωτική χώρα.

Τότε ήταν που δήλωσε παραίτηση, την οποία και ανακάλεσε έπειτα από τις κυβερνητικές υποσχέσεις για καλύτερη λειτουργία του ιατρείου εκεί. Δύο χρόνια μετά, το σπίτι του στο αγαπημένο νησί του στέκει πλέον ερημωμένο, καθώς εκείνος μαζί με την οικογένειά του μετακόμισαν στην Κύπρο…

Η απόφαση της (δεύτερης και αυτή τη φορά αμετάκλητης) παραίτησής του αναρτήθηκε στη Διαύγεια μόλις την περασμένη Δευτέρα, γράφοντας έτσι τον αρνητικό επίλογο σε μια ιστορία που ξεκίνησε πριν από επτά χρόνια διθυραμβικά. Ο καταρτισμένος επιστήμονας εγκατέλειψε το 2018 τη Σουηδία, όπου εργαζόταν με υψηλές αμοιβές (brain drain) για να επιστρέψει και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη χώρα που τον σπούδασε (brain gain).

Εν τέλει, άντεξε συνολικά επτά χρόνια, όμως, όπως δηλώνει στα «ΝΕΑ», φεύγει υπερήφανος, καθώς αφήνει στη Σέριφο ένα καλά οργανωμένο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο (ΠΠΙ). «Ηθελα πολύ να μείνω. Πιέστηκα όμως κοινωνικά, οικονομικά και επιστημονικά», μαρτυρά.

Ο δήμος με «τιμώρησε»

Η Σέριφος νόμιζε ότι θα ήταν για την οικογένειά του το «λιμάνι» τους. Ετσι αποφάσισε να χτίσει το σπίτι τους εκεί, ρίχνοντας άγκυρα. Μόλις όμως απέκτησε τη δική του στέγη, ο δήμος, όπως περιγράφει, τον «τιμώρησε». «Λάμβανα ένα επίδομα για σίτιση και στέγαση, το οποίο και κόπηκε. Την πράξη αυτή δεν την αξιολογώ μόνο οικονομικά, αλλά και συμβολικά και ηθικά».

«Πενιχρά» όμως χαρακτηρίζει και τα επιδόματα που δίνει το κράτος στους γιατρούς που υπηρετούν σε απομακρυσμένες και άγονες περιοχές. Σε συνδυασμό, δε, με τις κρατήσεις στις αποδοχές των γιατρών, την υπερεργασία και την επιστημονική ανασφάλεια, δημιουργείται ένα ασφυκτικό και κάθε άλλο παρά δελεαστικό πλαίσιο. «Δικαιολογημένα παραμένουν άγονες οι θέσεις γιατρών στις Κυκλάδες», τονίζει.

Όσο προχωρά η συζήτηση, ο Θανάσης Κοντάρης καθιστά όλο και περισσότερο σαφές πως οι λόγοι που κυρίως τον… έδιωξαν από τη Σέριφο ήταν η κοινωνική και επιστημονική απομόνωση. Πέραν κάποιων λαμπρών εξαιρέσεων που οφείλονται κυρίως στο όραμα των δημάρχων, στα νησιά δεν υπάρχουν τα απαραίτητα «εργαλεία» για τη στήριξη της οικογένειας. «Στη Σέριφο δεν υπάρχει παιδικός σταθμός, ούτε το πρόγραμμα “Βοήθεια στο Σπίτι”. Η απουσία της κοινωνικής πρόνοιας για τις οικογένειες και τους ηλικιωμένους είναι εκκωφαντική. Εγώ όμως εργαζόμουν ακατάπαυστα. Ήμουν πάντα παρών όταν προέκυπτε πρόβλημα υγείας, ανεξαρτήτως ωραρίου. Ποιος θα κρατούσε τα παιδιά μου;».

Ίσως όμως η μεγαλύτερη δυσκολία που σταδιακά «στέρεψε» τη διάθεσή του να στηρίξει την πατρίδα του είναι η επιστημονική μοναξιά που βίωνε τα τελευταία επτά χρόνια. Όπως παραδέχεται, «πέθαναν άνθρωποι στα χέρια μου, οι οποίοι εάν ήταν στην Αθήνα πιθανώς να είχαν σωθεί. Η υγειονομική κάλυψη των Κυκλάδων είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη εξίσωση, ωστόσο οι ιθύνοντες δεν συμβουλεύονται εκείνους που γνωρίζουν τις δύσκολες συνθήκες. Τις πραγματικές ανάγκες».

Έπειτα διερωτάται: «Πόσα εμφράγματα εκδηλώνονται κάθε χρόνο στις Κυκλάδες; Πόσα από αυτά αντιμετωπίζονται σωστά; Πόσα περιφερειακά ιατρεία χορηγούν θρομβόλυση, εφόσον προκύψει ανάγκη; Και πόσα εγκεφαλικά αντιμετωπίζονται όπως θα έπρεπε;». Και παρότι, όπως διευκρινίζει, δεν υπάρχει τεκμηριωμένη απάντηση λόγω της απουσίας σχετικών δεδομένων, δηλώνει βέβαιος, βάσει εμπειρίας, ότι το συμπέρασμα θα ήταν θλιβερό. Το κενό αυτό μάλιστα, όπως αποκαλύπτει, το έχει εντοπίσει ο ιδιωτικός τομέας. «Με προσέγγισαν για να προωθώ ιδιωτικά “πακέτα” για γρήγορη μεταφορά των ασθενών και άμεση αντιμετώπιση και νοσηλεία σε ιδιωτικές κλινικές», λέει. Αρνείται, εντούτοις, να δεχτεί μια πραγματικότητα που θέλει «να επιβιώνει εκείνος που έχει χρήματα».

Για την Ιστορία, ο ίδιος γιατρός είχε χορηγήσει την πρώτη θρομβόλυση σε Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο τον Αύγουστο του 2023, σε ασθενή με έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ο Θανάσης Κοντάρης δεν αμελεί να αναφερθεί και στους αγρoτικούς γιατρούς (και όχι μόνο), οι οποίοι δεν λαμβάνουν την εκπαίδευση (π.χ. το σεμινάριο ATLS για την αντιμετώπιση του τραύματος και συνακόλουθα επειγόντων περιστατικών), παρότι επιφορτίζονται με ευθύνες που συχνά δεν τους αναλογούν.

«Αφήνω πίσω μου το καλύτερα οργανωμένο μικρό ιατρείο των Κυκλάδων, με γιατρούς και υπόλοιπο προσωπικό υπαμειβόμενους, που κάνουν τα πάντα για να σώσουν ανθρώπινες ζωές κάτω από συνθήκες απομόνωσης», καταλήγει. Ο ίδιος έχει ήδη γυρίσει σελίδα, καθώς εφεξής θα προσφέρει τις υπηρεσίες του σε δημόσιο νοσοκομείο της Κύπρου.