Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Οταν το βράδυ της 6ης Ιανουαρίου η Ντέμι Μουρ ανέβηκε στη σκηνή του Μπέβερλι Χίλτον και κράτησε στα χέρια της τη Χρυσή Σφαίρα που είχε μόλις κερδίσει για την ερμηνεία της στην ταινία «The substance: Το ελιξίριο της νιότης» της Κοραλί Φαρζά, φαινόταν ξεκάθαρα πως βρισκόταν σε σοκ. Με τρεμάμενη φωνή κι εξαιρετικά συγκινημένη ψέλλισε: «Κάνω αυτή τη δουλειά εδώ και πολύ καιρό, πάνω από 45 χρόνια, και είναι η πρώτη φορά που κερδίζω κάτι ως ηθοποιός. Νιώθω τόσο ταπεινή κι ευγνώμων. Πριν από 30 χρόνια, ένας παραγωγός μου είχε πει ότι είμαι “μια ηθοποιός για ποπ κορν” κι εκείνη την εποχή το εξέλαβα αυτό ως κάτι που δεν μου επιτρεπόταν να έχω. Οτι μπορούσα να κάνω ταινίες που ήταν επιτυχημένες, που έβγαζαν πολλά λεφτά αλλά ότι δεν μπορούσα να αναγνωριστώ. Και το πίστεψα κι αυτό με διάβρωσε με την πάροδο του χρόνου».

Η διάκρισή της αυτή δεν ήταν η τελευταία. Την περασμένη εβδομάδα κέρδισε στα Βραβεία του Σωματείου των Ηθοποιών και ήρθε ακόμα πιο κοντά στα Οσκαρ όπου είναι επίσης υποψήφια. Ακόμα κι αν δεν επικρατήσει αύριο βράδυ στην κατηγορία του Καλύτερου Α’ Γυναικείου Ρόλου, η δική της νίκη ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο κι ανάγεται σε κάτι πιο μεγάλο: στη συντριβή του στερεοτύπου πως η «σοβαρή» ερμηνεία προέρχεται από έναν «επιβλητικό» καλλιτέχνη.

Στο «The substance», η 62χρονη Ντέμι Μουρ υποδύεται μια γερασμένη στάρλετ, την Ελίζαμπεθ Σπαρκλ, η οποία εθίζεται σε μια θεραπεία αναπλήρωσης της νεότητας η οποία της επιτρέπει κάθε εβδομάδα να αλλάζει σώμα, με μια νέα, καλύτερη εκδοχή του εαυτού της. Η ερμηνεία της είναι έξυπνη, ανθρώπινη και σε ορισμένα σημεία βαθιά συγκινητική. Κι εκεί ακριβώς αποδεικνύει πως τελικά την κατέχει την τέχνη της υπόκρισης κόντρα σε ό,τι πίστευαν η ίδια και ο κόσμος τόσα χρόνια. Το ταλέντο της ήταν πάντα εκεί. Οταν έπαιζε το θλιμμένο κορίτσι του «Ghost», την εκπαιδευόμενη βατραχάνθρωπο που ξεπερνούσε τους άνδρες συναδέλφους της στα push ups στο «Η επίλεκτη» του Ρίντλεϊ Σκοτ, τη γοητευτική Νταϊάνα της «Ανήθικης πρότασης» που ο σύζυγός της ήθελε να ανταλλάξει με άλλο άνδρα για ένα εκατομμύριο δολάρια ή ακόμα και την πρώην γραμματέα του FBI που γδύνεται τα βράδια για να κερδίσει τα χρήματα ώστε να πάρει την κηδεμονία της κόρης της στο «Στριπτίζ» κι ας διαφώνησαν οι κριτικοί με την απόδοσή της. Αυτή έμεινε με τα 12,5 εκατομμύρια δολάρια που κέρδισε για την ταινία και την έχρισαν την πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιό στον κόσμο το 1996.

Η γυμνή αλήθεια της ηθοποιού στη συγκεκριμένη ταινία, κατά κάποιο τρόπο τη συνέδεσε με τα πρώτα της βήματα στον χώρο του θεάματος. Οταν ήταν μόλις 17 ετών, ένας φωτογράφος την έπεισε να ποζάρει γυμνή στον φακό του κι εκείνος πούλησε τις φωτογραφίες σε ανδρικά περιοδικά. Γυμνόστηθη σε μια παραλία αυτή τη φορά εμφανίστηκε και στην πιο χαρακτηριστική σκηνή του φιλμ «Blame it on Rio», της πρώτης της επιτυχίας στον κινηματογράφο το 1984. Το πέρασμά της, ωστόσο, στο εμπορικό σινεμά έγινε μια χρονιά αργότερα, μπαίνοντας στα παπούτσια μιας ακομπλεξάριστης τραπεζίτισσας στο φιλμ του Τζόελ Σουμάχερ «St. Elmo’s Fire». Η συμμετοχή της στη ρομαντική ντραμεντί «About last night» την έφερε κοντά σε πιο καλλιτεχνικά σχέδια στη μεγάλη οθόνη, προετοιμάζοντάς της για τη σφαίρα του stardom που ήρθε μαζί με το «Ghost», τη μεγάλη εμπορική επιτυχία που έκανε το κούρεμά της με τις αφέλειες μόδα σε όλα τα νεαρά κορίτσια.

Εκείνη την εποχή ήταν ήδη παντρεμένη με τον Μπρους Γουίλις τρία χρόνια, τον δεύτερο σύζυγό της μετά τον εφηβικό της έρωτα με τον τραγουδιστή Φρέντι Μουρ και ένα πρόσωπο που οι παπαράτσι αγαπούσαν να καταδιώκουν. Τη σχέση της με τη διασημότητα φρόντιζε να τροφοδοτεί και η ίδια, όπως όταν εμφανίστηκε γυμνή το 1991 στο εξώφυλλο του «Vanity Fair» ούσα έγκυος επτά μηνών, φωτογραφημένη από την Ανι Λίμποβιτς. Ή στο ίδιο περιοδικό ένα χρόνο αργότερα όταν πόζαρε ξανά με μόνο της ρούχο ένα ζωγραφισμένο κοστούμι στο κορμί της. Η εικόνα της έμελλε να πρωταγωνιστήσει σε πολλά εξώφυλλα ακόμα, όταν το 2005 επισημοποίησε τη σχέση της με τον κατά 16 χρόνια μικρότερό της Αστον Κούτσερ από τον οποίο πήρε διαζύγιο το 2013.

Αν και το είδωλό της ήταν πάντα καλογυαλισμένο μπροστά στα φώτα, όταν εκείνα έσβηναν θόλωνε γιατί ένιωθε η ίδια διαρκώς ανεπαρκής. Στην αυτοβιογραφία της «Inside out» που κυκλοφόρησε το 2019, αποκάλυψε πως η πηγή όλων των ενήλικων προβλημάτων της ήταν η παιδική της ηλικία. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια όπου οι γονείς της ήταν αλκοολικοί, η μητέρα της αποπειράθηκε να δώσει τέλος στη ζωή της πολλές φορές και ο άνδρας που την ανέθρεψε δεν ήταν ο βιολογικός της πατέρας. Η πιο σκληρή της εμπειρία ήταν ο βιασμός της στα 15 της από έναν άνδρα που πλήρωσε τη μητέρα της γι’ αυτό τον σκοπό 500 δολάρια. Στα 16 της έφυγε από το σπίτι, στα 17 της παντρεύτηκε τον Φρέντι Μουρ και στα 21 της μπήκε σε κέντρο απεξάρτησης από το αλκοόλ και την κοκαΐνη. Ο ρόλος της στην «Επίλεκτη», της άφησε τη μανία της υπερβολικής γυμναστικής και της εξαντλητικής δίαιτας. Στη διάρκεια του γάμου της με τον Κούτσερ ξανακύλησε στις καταχρήσεις αλκοόλ και ηρεμιστικών φαρμάκων αλλά τώρα μπορεί να υπερηφανευτεί ότι είναι πλέον καθαρή, νηφάλια, κοντά στους δικούς της ανθρώπους, τα τρία της παιδιά και τον Μπρους Γουίλις, στηρίζοντάς τον στη μάχη με την άνοια με την οποία διαγνώστηκε το 2023. Πάλεψε για τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και την καριέρα της και δείχνει να την έχει.