Ο αμετακίνητος υπουργός

Ο αμετακίνητος υπουργός

Και κατ’ ιδίαν συνάντηση είχαν το περασμένο Σαββατοκύριακο ο πρόεδρος Κυριάκος με τον εν δυνάμει δελφίνο του Νίκο Δένδια, και σε σύσκεψη από κοινού μετείχαν αργότερα, αναφορικά με το τι συμβαίνει αυτόν τον καιρό στο Αιγαίο, με τις τουρκικές ασκήσεις, και τις σχετικές παρενοχλήσεις που υφίσταται το ιταλικό ερευνητικό σκάφος που έχει μισθωθεί για την υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου. Για το δεύτερο σκέλος, της σύσκεψης, δεν έχω να συνεισφέρω κάτι, αν και πληροφορήθηκα ορισμένα – προφανώς δεν θα ενημερώσουμε και τους απέναντι ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρόκειται να κάνει η Ελλάδα.

Για την κατ’ ιδίαν συνάντηση, έχω όμως να πω, ότι δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις, επικράτησε ειλικρίνεια (ή έτσι τουλάχιστον δίνεται προς τα έξω) και δεν έμειναν σκιές ή κάποιου είδους καχυποψία για τις προθέσεις του ενός έναντι του άλλου. Ως απόδειξη αυτού, αναφέρω ότι αν και όποτε πραγματοποιηθεί ανασχηματισμός, υπουργός Αμυνας θα είναι και πάλι ο Νίκος Δένδιας. Είναι αμετακίνητος. Οσα σχετικώς περί του αντιθέτου διακινούνται είναι ευσεβείς πόθοι, μου είπε ένας δικός του, προχθές.

ΠΑΣΟΚ χωρίς βουλευτές…

Συνέβη την περασμένη Τρίτη, και δημιούργησε την αίσθηση ότι «για να γυρίσει ο ήλιος (του ΠΑΣΟΚ) θέλει δουλειά πολλή»! Μα πάρα πολλή. Εξαλλος με πήρε πασοκοπαράγοντας για να μου δηλώσει ότι «αν δεν το καταλάβουν όλοι αυτοί (περί της δουλειάς για τον ήλιο, δηλαδή), και κυρίως εκείνοι οι οποίοι θεωρούν ότι μπορεί να τα καταφέρουν καλύτερα από τον Ανδρουλάκη, θα γυρίσει ίσως ο ήλιος, αλλά κατακόρυφα, με το κεφάλι προς τα κάτω»!..

Τρελάθηκα, με την ένταση. Μου εξήγησε. Προσέξτε, τα μεταφέρω επακριβώς: συζητείται ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού, και μόλις έχουν «μεταφερθεί» εντός της Ολομέλειας της Βουλής, οι ψεκασμένες, τρισάθλιες, θεωρίες, ότι η κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης ή δεν ξέρω ποιος άλλος, έβαλε ανθρώπους να δολοφονήσουν τον γιο της εποπτεύουσας των ανακρίσεων για τα Τέμπη, εισαγγελέως Λάρισας. Το έργο το ξεκινάει ο κακομοίρης Φάμελλος που προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (μάταιος κόπος, θα τον καταβροχθίσει σε λίγο ο Πολάκης, αλλά τέλος πάντων), ακολουθούν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Ζωής που κάνουν… λύσσα τους υπαινιγμούς του αρχηγού, και κάπου εκεί παρεμβαίνει ο Βορίδης. Αναλαμβάνει να απαντήσει στον Φάμελλο και τους υπολοίπους για λογαριασμό της κυβέρνησης.

Είναι σκληρός στην παρέμβασή του, βρίζει, φωνάζει, θέτει ερωτήματα προς τους συκοφάντες, και ξεκινάει και μια συζήτηση περί της Δικαιοσύνης και ποιος της έχει εμπιστοσύνη, αφήνοντας ευθείες βολές στο ΠΑΣΟΚ, και τον αρχηγό του. Που προ ημερών, είχε δηλώσει ως γνωστόν, ότι τη Δικαιοσύνη δεν την εμπιστεύεται. Περιμένει κάποια παρέμβαση να συνεχίσει, αλλά φευ, στα έδρανα του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει κανείς – ούτε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Οπότε σκέφτεται, να μιλάω στα έδρανα δεν λέει, και συνεχίζει τον καβγά με τον Πολάκη και τους άλλους.

Πού ήταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οέο;

…και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο

Κανείς δεν ξέρει, αγνοείται η τύχη τους. Το σοβαρότερο όμως είναι ότι αγνοούνταν και η τύχη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Παύλου Γερουλάνου. Ο οποίος, όπως ο ίδιος μου διευκρίνισε, εκείνη την ώρα ήταν στο γραφείο του διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Γιάννη Κουτσούκου και παρακολουθούσε από εκεί τη συζήτηση. Μάλιστα, μου δήλωσε ότι ρώτησε τον Κουτσούκο αν έπρεπε να εισέλθει στην αίθουσα της Ολομέλειας, και ενδεχομένως να λάβει μέρος στη συζήτηση, και ο κ. Κουτσούκος, και ορθά, νομίζω τον απέτρεψε. Τι έγινε μετά; Τίποτε δεν έγινε. Ο Βορίδης πλακώθηκε με τους συριζαίους, σε δύο δόσεις, το ΠΑΣΟΚ-αξιωματική αντιπολίτευση δεν ήταν εκεί, και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς (πολύ) καλύτερα…

Τα άδεια έδρανα του ΠΑΣΟΚ ήταν που πείραξαν άσχημα τα νεύρα του πασοκοπαράγοντα…

Κατανοητό, και αυτό…

Η δίκη για τα Τέμπη…

Μπορεί να λέγονται διάφορα σχετικά με την ταχύτητα με την οποία η Δικαιοσύνη διεκπεραιώνει την ανάκριση για τα Τέμπη, ωστόσο σε επίπεδο υποδομών, όταν οριστεί η δίκη, θα είναι έτοιμη να δικάσει. Αλλά πού θα δικάσει; Εδώ λοιπόν, υπάρχει ένα ζήτημα μεγάλο, κατ’ εμέ. Κατά την κυβέρνηση, όχι, όπως μου δήλωσε καθαρά ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης. Τι εννοώ; Οτι για τη διεξαγωγή της πολύκροτης δίκης, όποτε και αν αυτή πραγματοποιηθεί, ο χώρος που βρέθηκε για να τη φιλοξενήσει, είναι εντός του… Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για την ομαλή διεξαγωγή της.

Πρόκειται για ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο του ΤΕΙ Λάρισας, το οποίο είναι μεν εκτός της πόλης, ωστόσο βρίσκεται εντός των εγκαταστάσεων του Πανεπιστημίου. Για τη διασκευή του, για να αποκτήσει μια λειτουργικότητα, διότι όπως προανέφερα, είχε εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια, δαπανήθηκαν 1,3 εκατομμύρια ευρώ.

Λίγα δεν τα λες, αλλά…

…και η αίθουσα στη Θεσσαλία

Ωστόσο εμένα επειδή οι απορίες μου ήταν μεγάλες, και με δεδομένο το προηγούμενο ότι στη δίκη της Χρυσής Αυγής είχαμε το φαινόμενο χιλιάδες άνθρωποι να πολιορκούν την αίθουσα συνεδριάσεων του δικαστηρίου, κατά την ημέρα έκδοσης της απόφασης, αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον Γ. Φλωρίδη.

– Πώς λάβατε μια τέτοια απόφαση για τον χώρο διεξαγωγής της δίκης; Δεν φοβάστε ότι θα υπάρχουν καθημερινά διαδηλωτές έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων του δικαστηρίου;

– Οχι, γιατί το κτίριο πληροί όλες τις προϋποθέσεις ασφαλείας, όπως μας διαβεβαίωσε η Αστυνομία, και δεν νομίζω ότι υφίσταται κάποιο ζήτημα επ’ αυτού. Επειτα στη Θεσσαλία δεν υπήρχε χώρος να φιλοξενήσει δίκη με τέτοιο όγκο παραγόντων.

Ο ίδιος μου ανέφερε ότι η αίθουσα του δικαστηρίου μπορεί να φιλοξενήσει 250 δικηγόρους, τους περίπου 50 κατηγορούμενους για την υπόθεση, συγγενείς των θυμάτων του δυστυχήματος και τον Τύπο.

Τουλάχιστον θα αποφύγουμε τα τερτίπια με τις αναβολές για το Μάτι, επειδή δεν υπήρχε αίθουσα προκειμένου να συνεδριάσει το δικαστήριο.

Μία ανεκτίμητη έκδοση

Το κατά Σάββατο βιβλίο που έχω να εισηγηθώ για σήμερα, με δυσκολεύει ιδιαίτερα. Τι με δυσκολεύει ακριβώς. Το πώς να παρουσιάσω το «ημερολόγιο» ενός αιώνια αφοσιωμένου, εραστή των ελληνικών γραμμάτων, που αγόγγυστα υπηρετεί επί δεκαετίες την ελληνική λογοτεχνία, και παράλληλα διεισδύει παρεμβατικά κάθε τόσο, μέσα από τις σελίδες των «ΝΕΩΝ», σε ό,τι τον «κεντρίζει». Που μπορεί αυτό το «κέντρισμα» να προέρχεται από την πολιτική πραγματικότητα ή από ένα κοινωνικό ζήτημα, ευρύτερης αναφοράς. Δυσκολεύομαι και για έναν επιπλέον λόγο: με τον Θανάση Νιάρχο (περί αυτού ο λόγος), μας συνδέει μια ακατάλυτη, στον χρόνο, πολύτιμη σχέση ζωής. Και μια αληθινή φιλία. Είναι αυτός που θα μου τηλεφωνήσει πρωί πρωί, για να μου επισημάνει ένας λάθος – συνήθως ορθογραφικό – που έχει παρεισφρήσει στο ΣΤΙΓΜΑ. Και είναι αυτός που με παρρησία, και με το αναφαίρετο δικαίωμα που του δίνει η πολύχρονη σχέση μας, θα μου επισημάνει ευγενικά, αλλά καίρια, το πολιτικό λάθος, που κατ’ εκείνον διάβασε εδώ. Τον αγαπώ τον Θανάση για το πάθος του να γράφει, και για τις υπέροχες γνώσεις του επί παντός του επιστητού.

Πρόσφατα έλαβα το καινούργιο του πόνημα. Φέρει τον τίτλο «Επιτέλους μόνος», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, και πρόκειται για σελίδες ενός τρόπον τινά ημερολογίου καταστρώματος, στο οποίο αποτυπώνονται τέσσερις δεκαετίες της νεότερης ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού. Ανεκτίμητη έκδοση! Priceless, πώς το λένε…