Η προεδρική εκλογή, το ΠΑΣΟΚ…

Η προεδρική εκλογή, το ΠΑΣΟΚ…

Μέρα Προεδρίας η σημερινή, καθώς στη Βουλή θα πραγματοποιηθεί η πρώτη, και σίγουρα αποτυχημένη ψηφοφορία για την ανάδειξη του Κώστα Τασούλα ως επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας. Η βεβαιότητα έγκειται στο γεγονός ότι η κατανομή των δυνάμεων των κομμάτων σε άλλες υποψηφιότητες δεν προοιωνίζεται εκλογή Προέδρου σήμερα, δεδομένου ότι απαιτούνται 200 ψήφοι και πλέον.

Θα ακολουθήσουν άλλες δύο αποτυχημένες προσπάθειες για την εκλογή Προέδρου, ώστε κατά την τέταρτη που προσδιορίζεται για τις 12 Φεβρουαρίου να αναδειχθεί Πρόεδρος με σχετική πλειοψηφία.

Εως τότε όμως, ας λύσουμε έναν γρίφο σχετικό με την προεδρική εκλογή και το ΠΑΣΟΚ. Κατηγορείται ο Νίκος Ανδρουλάκης ότι «άργησε» να προχωρήσει στην ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Τάσου Γιαννίτση. Το «άργησε» έχει να κάνει με το ότι η ανακοίνωση της πρότασης του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε εκείνη της ανακοίνωσης του Πρωθυπουργού για τον Κώστα Τασούλα. Αργησε όμως, πραγματικά; Για να δούμε το θέμα από μια άλλη σκοπιά: θα μπορούσε ο Ανδρουλάκης να ανακοινώσει την υποψηφιότητα του κ. Γιαννίτση ή οποιασδήποτε άλλης προσωπικότητας της Κεντροαριστεράς πριν ο Πρωθυπουργός δηλώσει ποιον προτίθεται να στηρίξει το κόμμα του για Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Εγώ λέω πως όχι. Θα ήταν αδύνατον.

…και η καθυστερημένη επιλογή

Και υπάρχει επ’ αυτού, ένας και μόνο λόγος που διαθέτει και ονοματεπώνυμο: Ευάγγελος Βενιζέλος! Οταν το όνομα του Ευάγγελου Βενιζέλου έπαιζε παντού και το κορυφαίο σήμερα στην Ελλάδα πολιτικό στέλεχος φερόταν ως φαβορί για την Προεδρία της Δημοκρατίας, πώς θα μπορούσε ο Ανδρουλάκης να δηλώσει ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίζει τον Τάσο Γιαννίτση για το αξίωμα; Αυτός από μόνος του, θα ήταν ένας σοβαρός λόγος για να προτείνει… Βενιζέλο ο Κυριάκος!

Διότι με το που θα το έκανε, αυτομάτως, θα διαλυόταν και το ΠΑΣΟΚ. Πώς είναι δυνατόν να στηρίζει άλλον υποψήφιο, αντί του Βενιζέλου τον οποίο θα στήριζε η κυβερνητική παράταξη; Ο κακός χαμός θα γινόταν. Γι’ αυτό και καθυστέρησε η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ μερικές ώρες, λιγότερες από 24, της ανακοίνωσης του ονόματος του Κώστα Τασούλα.

Και κάτι ακόμη: είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης ό,τι έκανε, το έκανε σε συνεχή επικοινωνία και συνεννόηση με τον Ε. Βενιζέλο. Είχαν τις τελευταίες ημέρες δύο συναντήσεις, και φυσικά και τηλεφωνικές επαφές. Κρίθηκε ότι δεν έπρεπε το ΠΑΣΟΚ να προτείνει Βενιζέλο, πριν ο Πρωθυπουργός ανακοινώσει τη δική του επιλογή, γιατί αν σκεφτόταν να προτείνει Βενιζέλο, πιθανότατα μια πρόωρη ανακοίνωση από το ΠΑΣΟΚ να τον έκανε να αλλάξει επιλογή για να μη φαίνεται ότι σύρθηκε στην επιλογή του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, και δεν υπάρχει τίποτε άλλο πίσω από αυτό…

Η μάχη των ψήφων

Με δεδομένο λοιπόν ότι σήμερα ΔΕΝ εκλέγεται Πρόεδρος, νομίζω ότι το ενδιαφέρον μετατοπίζεται, εκ των πραγμάτων, στο πόσο περισσότερες ψήφους θα λάβει ο Κώστας Τασούλας, πέραν των 158, που είναι η σημερινή κοινοβουλευτική δύναμη της ΝουΔου, συν τους διαγραμμένους Αντώνη Σαμαρά και Μάριο Σαλμά. Πόσοι δηλαδή εκ των ανεξάρτητων βουλευτών θα αποφασίσουν να ψηφίσουν υπέρ του κ. Τασούλα, και δεν θα ψηφίσουν είτε υποψήφιο της αντιπολίτευσης, είτε θα δηλώσουν «παρών». Ας πούμε το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση είχε δηλώσει διά του εκπροσώπου της Μαρινάκη, ότι «δεν θέλει» τις ψήφους των «Σπαρτιατών», προκειμένου να αποφύγει τις επικρίσεις των υπολοίπων που αφορμή ζητάνε για να την καταγγείλουν για σχέσεις με την Ακροδεξιά. Ορθή υπ’ αυτή την έννοια η γραμμή δεν θέλουμε την ψήφο τους, αλλά ουδείς μπορεί και να τις απαγορεύσει αν υπάρξουν. Τέτοιος μηχανισμός δεν υφίσταται. Αρα τα λόγια του κυβερνητικού εκπροσώπου, μπορεί να αποδειχθούν λόγια του αέρα, και να δούμε τρεις-τέσσερις «Σπαρτιάτες» να ψηφίζουν Τασούλα…

Η μάχη των ψήφων ΙΙ

Το άλλο άξιο προς παρατήρηση στη σημερινή ψηφοφορία είναι ο άτυπος διαγκωνισμός ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ (για να μην έχουμε και θέματα με τη… μαρκίζα του θεάτρου, όπως έχουμε ξαναπεί), για το ποιος υποψήφιος ποιου κόμματος θα λάβει τις περισσότερες ψήφους. Κατά τα φαινόμενα, κακώς διαγκωνίζονται τα δύο κόμματα, η μάχη έχει κριθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και της κυρίας Λούκας Κατσέλη, από τη στιγμή που η Νέα Αριστερά αποφάσισε να την υποστηρίξει, έστω με αστερίσκους και πολλές υποσημειώσεις. Για τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, κύριο Γιαννίτση, θα είναι επιτυχία αν καταφέρει να συγκεντρώσει κάποιες από τις ψήφους των ανεξάρτητων βουλευτών που έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από αλλού, δεν βλέπω να υπάρχει περιθώριο. Πόσες θα είναι αυτές οι ψήφοι, δεν μπορεί να προβλέψει κανείς. Σίγουρα 2-3, παραπάνω μόνο αν η πρόσφατη απόπειρα προσέγγισης του προέδρου Κασσελάκη δεν ήταν μόνο στα λόγια, αλλά έκρυβε και κάτι βαθύτερο.

Θα φανεί. Κοντός ψαλμός αλληλούια, δεν λένε;

Το παράδειγμα του Σαν Μαρίνο

Κι επειδή και για την εκλογή Τασούλα δεν αποφύγαμε τις διχαστικές αναφορές – με ευθύνη κυρίως του προέδρου Κυριάκου, ο οποίος δεν τήρησε τον εθιμικό κανόνα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από την αντίθετη προς την κυβέρνηση, πολιτική παράταξη –, έχω να προτείνω σοβαρή αλλαγή! Φίλος εκ της πολιτικής με παρότρυνε ζωηρά, να μελετήσω το πολιτικό σύστημα του… Σαν Μαρίνο, το οποίο, αν εφαρμοζόταν εδώ, θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα αυτού του είδους. Το έπραξα και εξεπλάγην. Το Σαν Μαρίνο λοιπόν, ένα ανεξάρτητο κρατίδιο στην Ιταλία, με 33.600 κατοίκους, διοικείται όχι από έναν ανώτατο άρχοντα, αλλά από… δύο! Και προσέξτε παρακαλώ, την ειδοποιό διαφορά η οποία θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα που βιώνει σήμερα ο δικός μας θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Οι δύο ανώτατοι άρχοντες, οι οποίοι συγκυβερνούν σε… απελπιστικό βαθμό (για παράδειγμα, πρέπει να εκφωνήσουν ομιλία σε μία επίσημη εκδήλωση: θα διαβάσει τη μισή ο ένας, και την υπόλοιπη ο άλλος!!), προέρχονται από διαφορετικά κόμματα – ποτέ από το ίδιο. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι η διάρκεια της θητείας τους: μόλις 6 μήνες, Κυριάκο μου, όχι έξι χρόνια, που σκέφτεσαι εσύ να προτείνεις.

Οι συγκυβερνήτες του λιλιπούτειου κρατιδίου εκλέγονται, όπως και εδώ, από ένα νομοθετικό σώμα – στο Σαν Μαρίνο τα μέλη της «Βουλής» είναι 60 και εκλέγονται για μια 5ετία. Επί του παρόντος, διότι εκλέχθηκαν τον περασμένο Οκτώβριο, άρα θα θητεύσουν ως τις αρχές Απριλίου, συνάδελφοι του κ. Τασούλα είναι η κυρία Φραντζέσκα Τσιβερτσία κοινωνιολόγος και ο κύριος Ντάλιμπορ Ρικάρντι πρώην ποδοσφαιριστής!

Παροιμίες

Ελαβα τις προάλλες βιβλίο υπό τον τίτλο «Παροιμίες και παροιμιακές εκφράσεις από τα Δωδεκάνησα», μια επιμελημένη έκδοση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου. Υπεύθυνος για την ανθολόγηση ενός πλήθους παροιμιών από όλο το νησιωτικό συγκρότημα (περιλαμβάνονται εκφράσεις από το Καστελλόριζο ως το Αγαθονήσι κι από την Αστυπάλαια ως την Κάσο και την Κάρπαθο) είναι μια σπουδαία μορφή της δωδεκανησιακής λογοτεχνίας, ο Κώστας Ε. Σκανδαλίδης (μακρινός συγγενής του πολιτικού του ΠΑΣΟΚ). Ο κ. Σκανδαλίδης με το πόνημά του αυτό, αποτέλεσμα επίπονης, εργώδους και συστηματικής δουλειάς, ουσιαστικά πραγματοποιεί μια διασωστική επιχείρηση του γλωσσικού και θυμόσοφου πλούτου των Δωδεκανήσων. Και το κάνει με αξιοσημείωτη επιτυχία. Υπ’ αυτή την έννοια, το βιβλίο, νομίζω ότι θα τύχει σύντομα και μεγαλύτερης αναγνώρισης – ίσως και από την Ακαδημία των Αθηνών.