Φρουροί και ακροβολιστές

Οχυρωμένοι πίσω από την κριτική του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, δεν είναι λίγοι εκείνοι στη ΝΔ, κατά βάση εκπρόσωποι της υπερσυντηρητικής πτέρυγας ή της λεγόμενης λαϊκής Δεξιάς, που αντιμετωπίζουν τον Γιώργο Γεραπετρίτη σαν σάκο του μποξ που προσφέρεται για προπονήσεις σε μια εσωκομματική αναμέτρηση. Στο μυαλό τους ο εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εξωτερικών φαντάζει μια ευάλωτη περίπτωση, ένας πολιτικός στόχος που μπορεί να δέχεται βολές χωρίς να δυσανασχετεί η κομματική βάση. Και τα εθνικά προβάλλουν ως εξαιρετικό άλλοθι για τις επιθέσεις – που δημιουργούν σε κάθε περίπτωση μια προβληματική κατάσταση για την κυβέρνηση και το κόμμα. Η κεντρική αντίδραση με τη διαγραφή Σαμαρά έδειξε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζυγίζει διαφορετικά τα πράγματα – και όχι απαραιτήτως επειδή έκρινε ότι απαιτείται να υψωθούν τείχη προστασίας μπροστά από τον Γεραπετρίτη. Το δικό του μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο ήταν ότι ο υπουργός Εξωτερικών υπηρετεί την κυβερνητική πολιτική και δεν κινείται σε έναν προσωπικό δρόμο. Η προσέγγιση με την Τουρκία και τα βήματα που έχουν μέχρι τώρα σχεδιαστεί, έχουν πρώτα από όλα τη σφραγίδα του Μητσοτάκη.

Η σκληρή αντίδραση δεν είναι αυτονόητο ότι λύνει κάθε πρόβλημα για τον Γεραπετρίτη, καθώς οι ενστάσεις και οι συνεχείς βολές από την πλευρά των πρώην, ακόμη κι αν απορροφούνται οι εσωκομματικοί κραδασμοί, δηλητηριάζουν την ευρύτερη κοινή γνώμη και μπορούν να εξελιχθούν σε τροχοπέδη. Ακόμη κι αν οι κυβερνήσεις εκατέρωθεν του Αιγαίου βρουν κοινό βηματισμό, είναι αναγκαίο να τον βρουν και οι κοινωνίες. Οι χαμηλές ταχύτητες σε έναν διάλογο για τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών φανερώνουν ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Και τα πυρά από τους ακροβολισμένους Καραμανλή και Σαμαρά ουδείς αμφιβάλλει ότι θα συνεχιστούν – πρωτίστως επειδή στο πεδίο των εθνικών βρίσκουν χώρο για τη δική τους παρεμβατικότητα. Ο Γεραπετρίτης δεν σκοπεύει να σηκώσει το γάντι μπροστά στις επιθέσεις. Αφενός δεν επιθυμεί να ρίξει λάδι στη φωτιά, αφετέρου δεν χρειάζεται από τη στιγμή που την τελική απάντηση έχει ήδη δώσει ο Πρωθυπουργός. Θεωρεί, ωστόσο, ότι εάν υπάρχει πραγματική διάθεση και στέρεο έδαφος για μια συμφωνία με την Τουρκία, η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Κυρίως γιατί η επόμενη ευκαιρία μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να εμφανιστεί.

Η συμμαχία με την Τουρκία για τις δύο επιτελικές θέσεις στον ΟΑΣΕ δημιουργεί μια νέα δυναμική που αντιλαμβάνονται σε Αθήνα και Αγκυρα. Η προσεχής συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, ακόμη κι αν δεν υπάρξουν κρίσιμες εξελίξεις, δεν θα γίνει για το θεαθήναι. Θα σπρώξει τα πράγματα στα διμερή παρακάτω κι αν δεν προκύψει κάτι χειροπιαστό για τις θαλάσσιες ζώνες είναι εξαιρετικά πιθανό να ξαναμπεί στις ράγες το Κυπριακό. Στον σχεδιασμό του ΥΠΕΞ, άλλωστε, οι θαλάσσιες ζώνες και το ζήτημα της Κύπρου είναι τα δύο θέματα που καθορίζουν την επόμενη ημέρα στο Αιγαίο και την Ανατολή Μεσόγειο. Ολα τα άλλα έπονται και κάποια θα μπορούσαν να επιλυθούν στην πορεία του χρόνου ή ακόμη και με διαδικασίες «αυτόματου πιλότου». Το μήνυμα, εν ολίγοις, είναι ότι με μια κοινά αποδεκτή και λειτουργική λύση για την Κύπρο και με οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, τα άλλα θέματα της διμερούς ατζέντας – από την αποστρατιωτικοποίηση του Αιγαίου έως τη διαχείριση των μειονοτήτων – θα αποτελούν ήσσονος σημασίας «αγκάθια» που θα εξαλειφθούν.

Εν μέσω συνεχιζόμενων πυρών, τους επόμενους μήνες η ατζέντα Γεραπετρίτη εστιάζει στην πενταμερή για το Κυπριακό, την ελληνική συμμετοχή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την ενίσχυση των διαύλων με την Αγκυρα. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει χώρος και για τις διαβουλεύσεις με το Βρετανικό Μουσείο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τις οποίες διαχειρίζεται σε πολιτικό και νομικό επίπεδο. Η αλληλουχία των ειδικών αποστολών αφήνει ελάχιστο περιθώριο για αλλαγή φρουράς στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας, ακόμη κι αν συνοδευόταν από μια επιστροφή στο Μαξίμου.