نهادها و فعالان حق آموزش: ممنوعیت تحصیلات طبی دختران افغان باعث افزایش مرگ و میر مادران و نوزادان می‌شود
در ادامه واکنش‌ها به ممنوعیت تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی در افغانستان، شماری از زنان در ولسوالی‌های این کشور می‌گویند که پیش از این هم دسترسی آنها به خدمات صحی، داکتران زن متخصص و قابله‌ها بسیار محدود بوده است.
هریوا، یکی از باشندگان ولایت خوست، روز شنبه به رادیو آزادی گفت:
"حالا هم در بسیاری از ولسوالی‌ها مردم با کمبود داکتران زن و قابله‌ها روبه‌رو هستند، برای خدمات اولیه صحی نمی‌توانیم همیشه به شهر سفر کنیم، حالا که تحصیل دختران هم متوقف شده، ما بسیار ناراحت هستیم و زنان با مشکلات بیشتری در این زمینه مواجه خواهند شد."
آریا، یکی از باشندگان ولسوالی کوت ولایت ننگرهار، می‌گوید:
"ما زنان نمی‌توانیم به داکتر مرد مراجعه کنیم زیرا نمی‌توانیم مشکلات خود را با آنها در میان بگذاریم، بخاطریکه زنان مریضی های خود را دارند، اینجا قابله‌ها هستند، اما در مناطق دوردست. باید به دختران اجازه تحصیل داده شود تا داکتران و قابله‌های بیشتری تربیت شوند؛ چون داکتران موجود تا ابد نمی‌توانند خدمت کنند و نیاز به جایگزین وجود دارد."
در افغانستان تحت حاکمیت طالبان در بیش از سه سال گذشته دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب وپوهنتون را ندارند و حکومت طالبان هفته گذشته تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز ممنوع کرد.
این تصمیم طالبان با واکنش‌های گسترده در داخل و خارج از افغانستان مواجه شده و انتقادها همچنان ادامه دارد.
بنیاد کمپاین حق آموزش دختران در افغانستان و بنیاد ملاله یوسفزی (ملاله فند) روز جمعه، با نشر اعلامیه های این ممنوعیت را محکوم کرده هشدار داده اند که این تصمیم میزان مرگ‌ومیر مادران و کودکان را افزایش داده و بحران انسانی را تشدید خواهد کرد.
در اعلامیه ء حق آموزش دختران در افغانستان آمده که این ممنوعیت نه تنها مانع ادامه تحصیلات تخصصی در زمینه سلامت زنان می‌شود، بلکه کمبود متخصصان صحی را به ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده، که در حال حاضر نیز دسترسی مردم به خدمات صحی محدود است، افزایش می‌دهد.
ملاله فند، در گزارش جدید خود نوشته که در بسیاری مناطق دورافتاده، به دلیل موانع فرهنگی، خانواده‌ها بیماران زن خود را تنها نزد دکتران و قابله‌های زن می‌برند.
این بنیاد تاکید کرده که در کشوری که از قبل بالاترین نرخ مرگ‌ومیر مادران و کودکان را دارد، و جایی که حضور دکتران و قابله‌های زن تنها خط نجات میان مرگ و زندگی زنان است، محدودیت طالبان می‌تواند فاجعه‌بار باشد.
در ادامه آمده که این ممنوعیت در کشوری که در حال حاضر با گرسنگی گسترده، بحران اقلیمی و بی ثباتی دست و پنجه نرم می کند، به مثابه یک حکم اعدام است.
بر اساس آمار سازمان ملل متحد، افغانستان بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران در آسیا را دارد،به گونه‌ای که از هر ۱۰۰ هزار زن، ۶۳۸ نفر هنگام زایمان جان خود را به دلایل بیماری‌ها و مشکلات قابل پیشگیری و درمان از دست می‌دهند.
این در حالی‌ست که روز جمعه، ۶ دسمبر، سازمان داکتران بدون مرز (MSF) نیز در گزارشی گفتکه بسیاری از مردم در مناطق روستایی افغانستان مجبور اند برای رسیدن به یک مرکز صحی روز ها سفر کنند.
این سازمان دهها درگیری و فقدان کمک های بین المللی را از عوامل آن خوانده است.
هریوا، یکی از باشندگان ولایت خوست، روز شنبه به رادیو آزادی گفت:
"حالا هم در بسیاری از ولسوالی‌ها مردم با کمبود داکتران زن و قابله‌ها روبه‌رو هستند، برای خدمات اولیه صحی نمی‌توانیم همیشه به شهر سفر کنیم، حالا که تحصیل دختران هم متوقف شده، ما بسیار ناراحت هستیم و زنان با مشکلات بیشتری در این زمینه مواجه خواهند شد."
آریا، یکی از باشندگان ولسوالی کوت ولایت ننگرهار، می‌گوید:
"ما زنان نمی‌توانیم به داکتر مرد مراجعه کنیم زیرا نمی‌توانیم مشکلات خود را با آنها در میان بگذاریم، بخاطریکه زنان مریضی های خود را دارند، اینجا قابله‌ها هستند، اما در مناطق دوردست. باید به دختران اجازه تحصیل داده شود تا داکتران و قابله‌های بیشتری تربیت شوند؛ چون داکتران موجود تا ابد نمی‌توانند خدمت کنند و نیاز به جایگزین وجود دارد."
در افغانستان تحت حاکمیت طالبان در بیش از سه سال گذشته دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب وپوهنتون را ندارند و حکومت طالبان هفته گذشته تحصیل دختران در انستیتوت‌های طبی را نیز ممنوع کرد.
این تصمیم طالبان با واکنش‌های گسترده در داخل و خارج از افغانستان مواجه شده و انتقادها همچنان ادامه دارد.
بنیاد کمپاین حق آموزش دختران در افغانستان و بنیاد ملاله یوسفزی (ملاله فند) روز جمعه، با نشر اعلامیه های این ممنوعیت را محکوم کرده هشدار داده اند که این تصمیم میزان مرگ‌ومیر مادران و کودکان را افزایش داده و بحران انسانی را تشدید خواهد کرد.
در اعلامیه ء حق آموزش دختران در افغانستان آمده که این ممنوعیت نه تنها مانع ادامه تحصیلات تخصصی در زمینه سلامت زنان می‌شود، بلکه کمبود متخصصان صحی را به ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده، که در حال حاضر نیز دسترسی مردم به خدمات صحی محدود است، افزایش می‌دهد.
ملاله فند، در گزارش جدید خود نوشته که در بسیاری مناطق دورافتاده، به دلیل موانع فرهنگی، خانواده‌ها بیماران زن خود را تنها نزد دکتران و قابله‌های زن می‌برند.
این بنیاد تاکید کرده که در کشوری که از قبل بالاترین نرخ مرگ‌ومیر مادران و کودکان را دارد، و جایی که حضور دکتران و قابله‌های زن تنها خط نجات میان مرگ و زندگی زنان است، محدودیت طالبان می‌تواند فاجعه‌بار باشد.
در ادامه آمده که این ممنوعیت در کشوری که در حال حاضر با گرسنگی گسترده، بحران اقلیمی و بی ثباتی دست و پنجه نرم می کند، به مثابه یک حکم اعدام است.
بر اساس آمار سازمان ملل متحد، افغانستان بالاترین میزان مرگ‌ومیر مادران در آسیا را دارد،به گونه‌ای که از هر ۱۰۰ هزار زن، ۶۳۸ نفر هنگام زایمان جان خود را به دلایل بیماری‌ها و مشکلات قابل پیشگیری و درمان از دست می‌دهند.
این در حالی‌ست که روز جمعه، ۶ دسمبر، سازمان داکتران بدون مرز (MSF) نیز در گزارشی گفتکه بسیاری از مردم در مناطق روستایی افغانستان مجبور اند برای رسیدن به یک مرکز صحی روز ها سفر کنند.
این سازمان دهها درگیری و فقدان کمک های بین المللی را از عوامل آن خوانده است.