Αδιέξοδο

Αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ανδρουλάκης κάνει προσπάθεια να ψηλώσει απέναντι στον Μητσοτάκη.

Αναμενόμενο και θεμιτό.

Αλλά όσο κι αν η προσπάθεια έχει μια λογική δεν γίνεται να περιμένει όλη η χώρα πότε θα πετύχει.

Είναι ακατανόητη λοιπόν η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να συνεννοηθεί για τις ανεξάρτητες Αρχές όπως επιβάλλει το Σύνταγμα που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ (2001). Μια άρνηση που οδηγεί σε κωλυσιεργία και σε αδυναμία δικαίου.

Οταν κάποιο κόμμα επιμένει (και πολύ ορθά) στη σημασία των ανεξάρτητων Αρχών δεν γίνεται να ανέχεται ή να επιδιώκει τη διατήρηση μιας Αρχής της οποίας η θητεία έχει λήξει εδώ και δυόμισι χρόνια.

Η επιδίωξη αδιεξόδου δεν συμβαδίζει με την αναγνώριση της σημασίας. Απλά πράγματα.

Να σημειώσω άλλωστε ότι τις ανεξάρτητες Αρχές καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη (2001).

Τη στελέχωσή τους όρισε επίσης το ΠΑΣΟΚ. Οι διευρυμένες πλειοψηφίες τέθηκαν από το ΠΑΣΟΚ για να επιδιώκονται ευρύτερες συναινέσεις στη σύνθεσή τους, όχι για να κάνει φιγούρα η αντιπολίτευση.

Κι έτσι οι ανεξάρτητες Αρχές συγκροτήθηκαν και λειτούργησαν απρόσκοπτα από το 2001 με όλες τις κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, πασόκους και μη.

Αλλά τώρα και πρόσφατα, όταν χρειάστηκε να αντικατασταθούν μέλη της ΑΔΑΕ ή του ΕΣΡ των οποίων είχε λήξει προ πολλού η θητεία, το σημερινό ΠΑΣΟΚ το παίζει «αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού».

Εύλογα η Ολομέλεια του ΣτΕ απέρριψε τις ενστάσεις του Δικηγορικού Συλλόγου που ήθελε να αμφισβητήσει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Πάμε όμως στην ουσία. Για κάποιον ακαταλαβίστικο λόγο σε ένα τμήμα της αντιπολίτευσης έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι θα στριμώξουν την κυβέρνηση με τις υποκλοπές, τα Τέμπη ή την Πύλο.

Καμία αντίρρηση. Δημοκρατία έχουμε.

Μπορεί όντως το κλειδί του μυστηρίου να κρατάει ο «υπάλληλος του κρεοπωλείου» με την προπληρωμένη κάρτα κινητού.

Αλλά δεν θα κλείσουμε και τη χώρα για τον κρεοπώλη. Διότι αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην αντιπολίτευση και την ασυνειδησία.

Να έχεις άλλη άποψη είναι δικαίωμά σου. Να εκβιάζεις για να την επιβάλεις είναι εκτροπή.

Η ίδια η δικαιοσύνη άλλωστε απάντησε στον Τσίπρα για τις «παραινέσεις» του. «Να κάθεται και να ακούει» μπορεί αν θέλει ο πρώην πρωθυπουργός να διατάζει τον Γκλέτσο. Οχι την ηγεσία της δικαιοσύνης.

Αν ενδιαφέρεται συνεπώς η αντιπολίτευση να διεκδικήσει τον ρόλο της θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί μέρος μιας ομαλής θεσμικής λειτουργίας. Δεν παίζει καθυστερήσεις στη Β’ Εθνική.

Κι όταν καταξιωθεί σε αυτόν τον ρόλο, τότε θα έχει ψηλώσει αρκετά ώστε να διεκδικήσει κάτι μεγαλύτερο.