نقوش تذهیب و اسلیمی
نقوش تذهیب و اسلیمی جزء مهم‌ترین رکن‌های طراحی سنتی کشور ما به شمار می‌روند. ریشه این نقش و نگار‌ها به دوره ساسانیان بازمی‌گردد. اما اوج گسترش آن‌ها پس از ظهور اسلام اتفاق افتاده و پس از گذر از تغییرات مختلف، در دوره صفوی به بیشترین میزان تنوع طرح و رنگ دست یافته‌اند. در اروپا نیز هنر تذهیب و طرح اسلیمی کاربرد دارد. اما هنر این منطقه تفاوت زیادی با هنر‌های تذهیب ایران داشته و هرگز به پای طراحی ایرانی نمی‌رسد.
نقوش تذهیب و اسلیمی جزء مهم‌ترین رکن‌های طراحی سنتی کشور ما به شمار می‌روند. ریشه این نقش و نگار‌ها به دوره ساسانیان بازمی‌گردد. اما اوج گسترش آن‌ها پس از ظهور اسلام اتفاق افتاده و پس از گذر از تغییرات مختلف، در دوره صفوی به بیشترین میزان تنوع طرح و رنگ دست یافته‌اند. در اروپا نیز هنر تذهیب و طرح اسلیمی کاربرد دارد. اما هنر این منطقه تفاوت زیادی با هنر‌های تذهیب ایران داشته و هرگز به پای طراحی ایرانی نمی‌رسد.
برای معرفی هنر تذهیب و طرح اسلیمی، در ابتدا باید به معنای این واژه توجه کنیم. واژه «تذهیب» در لغت به معنای طلاکاری بوده و از کلمه عربی «ذهب» منشا گرفته است. این هنر با کمک تزئیناتی مانند طلاکاری، رنگ‌آمیزی و طراحی انواع نقوش هندسی و طبیعی سعی دارد مواردی مانند حاشیه کتب را زیباتر نشان دهد.