1967-2024

Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στη πρωτοπόρα Ελλάδα που τις έχουμε ψωμοτύρι, στην καθυστερημένη Αμερική οι καταλήψεις πανεπιστημίων δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Να που έγιναν πρωτοσέλιδα εξ αιτίας της βαρβαρότητας του Ισραήλ στη Γάζα και πολλοί επισείουν «το φάντασμα του 1968», τότε  που οι Αμερικανοί φοιτητές πρωτοπορούσαν στο εξεγερσιακό «Παγκόσμιο 1968».

Μαινόταν ο ακήρυκτος πόλεμος στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ έστελναν εκατοντάδες χιλιάδες φαντάρους, ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τους φοιτητές ο τερματισμός του πολέμου ή η αποφυγή της στράτευσης: ο πόλεμος ήταν των στρατηγών και των πολιτικών, όχι δικός τους. Όσοι μπορούσαν έφευγαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στον Καναδά ή στη Βρετανία – μεταξύ αυτών και ο Μπιλ Κλίντον.

Την προηγούμενη χρονιά, 5 Ιουνίου 1967,  το Ισραήλ είχε επιτεθεί αιφνιδιαστικά κατά της Αιγύπτου, πέτυχε συντριπτική νίκη, από τότε έχει κρατήσει λάφυρα τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Η  συναίνεση στην Αμερική υπέρ του Ισραήλ ήταν ισχυρότατη – και ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο όταν στις 5 Ιουνίου 1968 ο Παλαιστίνιος Σιρχάν Σιρχάν δολοφόνησε τον υποψήφιο για την προεδρία δημοκρατικό γερουσιαστή Ρόμπερτ Κένεντυ.

Έγιναν οι προεδρικές εκλογές, κέρδισε ο Νίξον με την υπόσχεση ότι θα σταματήσει τον πόλεμο· δεν το έκανε, οι ταραχές συνεχίστηκαν· το 1973 όμως, κατά τη δεύτερη θητεία του, κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Έκτοτε  ελάχιστοι Αμερικανοί  –κυρίως στρατηγοί και πολιτικοί και πάντως όχι οι φοιτητές– ενδιαφέρθηκαν για τους πολέμους που ασταμάτητα διεξάγουν οι ΗΠΑ παντού στον κόσμο.

Σήμερα, οι φοιτητές εξεγείρονται για πόλεμο που δεν είναι καν αμερικανικός – που θα πει, το Ισραήλ έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο στις ενέργειές του και το επιχείρημα ότι κάθε καταγγελία εναντίον του συνιστά «αντισημιτισμό» δεν φτουράει στα εγγόνια των καταληψιών του 1968 – αποτελεί απλώς  προπαγάνδα πολιτικών και στρατηγών που είναι αξεδιάλυτα δεμένοι με ισραηλινά λόμπι.

Δυστυχώς, δεν ισχύει ότι τελικά «το δίκαιο επικρατεί» στις ανθρώπινες και διακρατικές σχέσεις· ζούμε όμως σε δημοκρατίες, οι ισραηλινές ελίτ πρέπει να καταλάβουν ότι δεν έχουν πια τη στήριξη που είχαν το 1967, ή το 1972 όταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες δολοφονούνταν Ισραηλινοί αθλητές ή το 2000, όταν η Χαμάς οργάνωνε αποτρόπαιες επιχειρήσεις αυτοκτονίας στο έδαφός της.

Πρόκειται για κράτος που έχει καταντήσει χειρότερο από τη Ροδεσία και τη Νότια Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ, έχει ταυτιστεί με ότι πιο ακραίο δεξιό και κατακτητικό-σιωνιστικό υπάρχει στο Ισραήλ, στρατηγοί και πολιτικοί έχουν παραβιάσει κάθε άρθρο του δικαίου του πολέμου. Αν συνεχίσει έτσι, όχι μόνο οι φοιτητές αλλά και η κοινότητα των δημοκρατικών εθνών θα το απορρίψει.