Το μόνο που μας έλειπε!

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την εισήγηση του Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο είχε η εν παρόδω αναφορά του στο γνωστό στερεότυπο για τη δημοκρατία που δεν έχει αδιέξοδα. Η συγκεκριμένη αναφορά μάλιστα απευθυνόταν προς την αντιπολίτευση. Το στερεότυπο αυτό εκφράζει ευσεβείς πόθους, γιατί όπως όλοι ξέρουμε οι δημοκρατίες έχουν αδιέξοδα. Είναι στη φύση τους να έχουν αδιέξοδα, επειδή τόσοι πολλοί καλούνται να αποφασίσουν για τόσο μεγάλα και σύνθετα θέματα, για τα οποία συνήθως γνωρίζουν από ελάχιστα έως καθόλου. Θυμίζω, επ’ αυτού, ότι μέχρι να χρεοκοπήσουμε εμείς νομίζαμε ότι τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα και ψηφίζαμε αναλόγως. Επιπλέον, οι άνθρωποι ως επί το πλείστον δεν παίρνουμε τις αποφάσεις μας βάσει του ορθού λόγου, ακόμα και όταν νομίζουμε ότι αυτό κάνουμε. Συνεπώς, υπάρχουν αδιέξοδα στις δημοκρατίες.

Ωστόσο, η συγκεκριμένη αναφορά του Πρωθυπουργού αποκτά νόημα, εφόσον την ερμηνεύσουμε μέσα στο πλαίσιο των συμφραζομένων (το context, στην καθομιλουμένη…) και στο πλαίσιο των θεσμικών δυνατοτήτων που προσφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα. Υπό το πρίσμα αυτό, η φράση του Πρωθυπουργού σημαίνει εκλογές. Αλλος τρόπος δεν προβλέπεται στις οδηγίες χρήσεως της δημοκρατίας.

Φαντάζομαι ότι η αντιπολίτευση θα εξετάσει με σοβαρότητα (όση διατίθεται, τέλος πάντων…) την απειλή περί εκλογών του Πρωθυπουργού. Αναρωτιέμαι, όμως, αν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης την έχει επεξεργαστεί από όλες τις πλευρές της. Απειλεί, ας πούμε, ότι θα πέσει από το παράθυρο και ότι θα πάρει μαζί του και τους άλλους. Το πλεονέκτημά του συγκριτικά είναι ότι εκείνος θα πέσει από τον πρώτο, ενώ οι άλλοι από τον τρίτο και πάνω. Υπάρχουν όμως δύο τεράστια μειονεκτήματα. Το πρώτο είναι ο εκβιαστικός χαρακτήρας του διλήμματος προς τους ψηφοφόρους του, ενός διλήμματος μάλιστα που μεταθέτει την ευθύνη της κυβέρνησης στους ψηφοφόρους της.

Το δεύτερο και ακόμα σοβαρότερο είναι ότι η προσφυγή σε εκλογές θα ήταν απόδειξη (όχι απλή ένδειξη) προσωπικής αδυναμίας του Πρωθυπουργού. Θα ισοδυναμούσε με την παραδοχή ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της κυβέρνησής του ούτε όμως και στον εαυτό του. Αξίζει τον κόπο λοιπόν; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Το πολυτιμότερο πλεονέκτημα του Μητσοτάκη, αυτό στο οποίο βασίζεται η λεγόμενη πολιτική κυριαρχία του, είναι η προσωπική του δύναμη να επιβάλλεται στις εξελίξεις και τις αντίξοες περιστάσεις. Αυτό τον έχει επιβάλει ως ηγέτη, αυτό τον έχει κάνει να κυριαρχήσει, αυτό επίσης δεν του συγχωρούν οι εχθροί του και προσπαθούν να το φθείρουν. Αν καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, το χάνει.

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Μην περιμένετε συγκλονιστικές αλλαγές. Ο σκοπός του θα είναι να εκτονωθεί η δυσαρέσκεια στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, γι’ αυτό και θα αφορά κατά κύριο λόγο θέσεις υφυπουργών. Η μόνη σημαντική αλλαγή που ακούγεται είναι η αντικατάσταση του υπουργού Εξωτερικών, διότι ο Πρωθυπουργός έχει ανάγκη τον κ. Γεραπετρίτη στο Μαξίμου. Ως πιθανός αντικαταστάτης του φέρεται ο Μαργαρίτης Σχοινάς, τέως αντιπρόεδρος της Κομισιόν.

Είναι προφανές ότι μετά την εμπειρία με τον κ. Δένδια, ο Πρωθυπουργός θέλει να έχει το κεφάλι του ήσυχο με τα εξωτερικά, με τα οποία άλλωστε του αρέσει πολύ να ασχολείται ο ίδιος. Συνεπώς, χρειάζεται πρόσωπο εμπιστοσύνης για το συγκεκριμένο υπουργείο. Ο κ. Σχοινάς έχει τα τυπικά προσόντα, του λείπουν όμως οι ικανότητες και το έρμα για να ανταποκριθεί στον ρόλο. Ενας επιτυχημένος γραφειοκράτης είναι ο κ. Σχοινάς και το γεγονός ότι διέπρεψε ως τέτοιος είναι σοβαρός λόγος ακαταλληλότητας, όχι καταλληλότητας. Ως υπουργός θα ήταν κακός, γιατί δεν νιώθει από πολιτική ο άνθρωπος! Θυμηθείτε μόνο την ατυχέστατη παρέμβασή του στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου υπέρ του Αβέρωφ Νεοφύτου. Το άλλο μειονέκτημά του είναι η ροπή (το θέτω ηπίως…) στις δημόσιες σχέσεις και την αυτοπροβολή. Εν αντιθέσει με τον Γεραπετρίτη που αποφεύγει κάθε δημοσιότητα πέραν της επιβεβλημένης εκ του ρόλου του, ο κ. Σχοινάς δεν θα μπορεί να συγκρατηθεί.

Φυσικά, έχει και πολλά πλεονεκτήματα. Ας πούμε, κατέχει πολλές ξένες γλώσσες και μπορεί με ευφράδεια και καλλιέπεια να μιλά χωρίς να λέει τίποτα. Αυτό, δηλαδή το ταλέντο του αερολογείν, ίσως είναι χρήσιμο στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας ενόψει δύσκολων αποφάσεων…