کمیتهٔ سویدن بخش زیادی از امور خود را به کمیتهٔ ناروی واگذار کرده است
پس از آن‌که حکومت طالبان در سال گذشتۀ میلادی برای توقف فعالیت‌های کمیتهٔ سویدن در افغانستان دستور داد، این کمیته در یک اعلامیۀ تازه گفته که بیشتر برنامه‌های خود در این کشور را اکنون به کمیتهٔ ناروی (ان‌ای‌سی) واگذار کرده است.
کمیتهٔ سویدن روز سه‌شنبه، ۱۹م نوامبر، در یک اعلامیه گفته که این کار را به علت دستور طالبان مبنی بر توقف فعالیت‌های این کمیته در افغانستان انجام داده است.
حکومت طالبان در ۱۱م جولای ۲۰۲۳ میلادی، در واکنش به آتش زدن نسخه‌های قرآن کریم در سویدن، اعلام کرده بود که به شمول کمیتهٔ سویدن، فعالیت‌های همه نهاد‌های سویدنی باید متوقف شود.
هرچند این کمیته تأکید کرده بود که بی‌طرف و غیر دولتی است، اما با آن‌هم فعالیت‌هایش در افغانستان متوقف شد.
در اعلامیۀ کمیتهٔ سویدن آمده است که برنامه‌هایی که به کمیتهٔ ناروی سپرده شده، شامل خدمات مربوط به معلولان و قابله‌ها نیز است.
کمیتهٔ سویدن همچنان گفته که همه کلینیک‌ها و شفاخانه‌های مربوط به آن‌ها که حمایت‌کنندۀ آن نیز بودند، اکنون از سوی سازمان‌های دیگر پیش برده می‌شود و برنامه‌های آموزشی نیز به اداره‌های آموزشی ولایتی سپرده شده است.
این کمیته افزوده که تلاش می‌کند با حمایت کمیتهٔ ناروی و استفاده از هر راه ممکن به افغان‌ها کمک کرده و از آن‌ها حمایت کند.
در همین حال، برخی از کارکنان کمیتهٔ سویدن در افغانستان می‌گویند که اکنون بیکار شده‌اند و برخی از کسانی که از کمک‌های این کمیته مستفید می‌شدند، می‌گویند این تصمیم تأثیر مستقیم بر زندگی آن‌ها گذاشته است.
یکی از کارمندان کمیتهٔ سویدن در کابل که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش گرفته شود و به شرط تغییر صدایش به رادیو آزادی گفت:
"ما در بخش‌های مختلف، به‌ویژه در بخش معارف و صحت، خدمات بسیار ستندرد داشتیم. اما اکنون افغان‌ها از این خدمات محروم شده‌اند. بیشترین ضرر این اقدام به مردم افغان رسید، به ما رسید و ما در این شرایط دشوار بیکار شدیم."
محمد رحیم، یک باشندهٔ ولایت ننگرهار که از ناحیۀ یک پا معلول است و از کمک‌های کمیتهٔ سویدن مستفید شده، می‌گوید توقف فعالیت‌های این کمیته او را نگران کرده است:
"ما به‌خاطر این تصمیم بسیار نگران هستیم، به‌خاطر که نمی‌دانیم کمیتهٔ ناروی این فعالیت‌ها را به آن شکل پیش خواهد برد یا نه. ما از فعالیت کمیتهٔ سویدن بسیار راضی بودیم، مانند من هزاران نفر از خدمات‌شان استفاده می‌کرد."
کمیتهٔ سویدن در سال ۱۹۸۰ در افغانستان تأسیس شد و از ۲۰هزار فرد دارای معلولیت حمایت می‌کرد.
این موسسه در ۱۵ ولایت نزدیک به ۷ هزار افغان را به کار گماشته بود.
کمیتهٔ سویدن روز سه‌شنبه، ۱۹م نوامبر، در یک اعلامیه گفته که این کار را به علت دستور طالبان مبنی بر توقف فعالیت‌های این کمیته در افغانستان انجام داده است.
حکومت طالبان در ۱۱م جولای ۲۰۲۳ میلادی، در واکنش به آتش زدن نسخه‌های قرآن کریم در سویدن، اعلام کرده بود که به شمول کمیتهٔ سویدن، فعالیت‌های همه نهاد‌های سویدنی باید متوقف شود.
هرچند این کمیته تأکید کرده بود که بی‌طرف و غیر دولتی است، اما با آن‌هم فعالیت‌هایش در افغانستان متوقف شد.
در اعلامیۀ کمیتهٔ سویدن آمده است که برنامه‌هایی که به کمیتهٔ ناروی سپرده شده، شامل خدمات مربوط به معلولان و قابله‌ها نیز است.
کمیتهٔ سویدن همچنان گفته که همه کلینیک‌ها و شفاخانه‌های مربوط به آن‌ها که حمایت‌کنندۀ آن نیز بودند، اکنون از سوی سازمان‌های دیگر پیش برده می‌شود و برنامه‌های آموزشی نیز به اداره‌های آموزشی ولایتی سپرده شده است.
این کمیته افزوده که تلاش می‌کند با حمایت کمیتهٔ ناروی و استفاده از هر راه ممکن به افغان‌ها کمک کرده و از آن‌ها حمایت کند.
در همین حال، برخی از کارکنان کمیتهٔ سویدن در افغانستان می‌گویند که اکنون بیکار شده‌اند و برخی از کسانی که از کمک‌های این کمیته مستفید می‌شدند، می‌گویند این تصمیم تأثیر مستقیم بر زندگی آن‌ها گذاشته است.
یکی از کارمندان کمیتهٔ سویدن در کابل که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش گرفته شود و به شرط تغییر صدایش به رادیو آزادی گفت:
"ما در بخش‌های مختلف، به‌ویژه در بخش معارف و صحت، خدمات بسیار ستندرد داشتیم. اما اکنون افغان‌ها از این خدمات محروم شده‌اند. بیشترین ضرر این اقدام به مردم افغان رسید، به ما رسید و ما در این شرایط دشوار بیکار شدیم."
محمد رحیم، یک باشندهٔ ولایت ننگرهار که از ناحیۀ یک پا معلول است و از کمک‌های کمیتهٔ سویدن مستفید شده، می‌گوید توقف فعالیت‌های این کمیته او را نگران کرده است:
"ما به‌خاطر این تصمیم بسیار نگران هستیم، به‌خاطر که نمی‌دانیم کمیتهٔ ناروی این فعالیت‌ها را به آن شکل پیش خواهد برد یا نه. ما از فعالیت کمیتهٔ سویدن بسیار راضی بودیم، مانند من هزاران نفر از خدمات‌شان استفاده می‌کرد."
کمیتهٔ سویدن در سال ۱۹۸۰ در افغانستان تأسیس شد و از ۲۰هزار فرد دارای معلولیت حمایت می‌کرد.
این موسسه در ۱۵ ولایت نزدیک به ۷ هزار افغان را به کار گماشته بود.